De Buurtpolitie ~ een nieuw gezin

~I'm coming home~

Elise
''Hallo iedereen, over enkele minuten zullen we aankomen op school, dus zorg zeker dat jullie niets in de bus laten liggen. Namens mezelf en alle leerkrachten wil ik jullie bedanken voor de fijne medewerking, en ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Geniet van jullie weekend, en dan zie ik jullie graag maandag terug, hier op school.'', zegt de directeur door de micro vooraan in de bus. Er ontstaat een spontaan applaus waaraan iedereen meedoet.

Zelfs de buschauffeur.

En dat was één persoon te veel.

"Altijd je aandacht op de weg houden als chauffeur, anders gebeuren er ongelukken"

Inderdaad, ja.

Dan gebeuren er inderdaad ongelukken...

En dan werd alles zwart.

*************************************************

Tineke

Twee maanden. Twee maanden ligt ze al in een coma, twee maanden geleden zijn bijna al haar vrienden en leerkrachten gestorven. Ze zijn nog met drie nu, Rens, Elise en Demi. Al de rest heeft het niet overleefd... Rens en Demi zijn er het beste uit gekomen, Rens een gebroken pols en Demi een aantal gekneusde ribben en een gebroken neus. Elise, da's wat anders. Haar rechterschouder is gebroken geweest, haar linkerlong was geklapt en haar linkerbeen is geamputeerd tot boven haar knie... En ze weet het zelf allemaal niet, door die coma. 't Is te hopen dat ze binnen dit en 16 uur wakker wordt, want de dokters hebben niet veel hoop meer... 

Als ze nog wakker wordt, zal ze moeten leren stappen met een prothese, en het verlies van praktisch iedereen die mee was moeten aanvaarden, als je het zo kan noemen. Dat zullen lange maanden, misschien zelfs jaren worden...

************************************************

Ze werd wakker. Op haar zestiende verjaardag, tien maanden later. Tineke, Koen, Rens en Demi naast haar, die haar toen alles vertelden. Over het ongeval, over iedereen die gestorven is, over Louise en Stef hun begrafenis, over die idiote buschauffeur, over hoe ze alle vier elke dag bij haar waren, en dat zullen blijven doen, en over haar been. Dat was het moeilijkste, maar het is gelukt. Het is gelukt, en alles komt goed.

Het moet goedkomen, dacht Elise.