The Diablo Daughter

Hoofdstuk 1 - Het begin -

Hel - 6 Juni 1991 -

De ochtendstralen begonnen de gouden vertrekken van het paleis te belichten. Mijn vader liep door zijn studeerkamer te ijsberen. Op zijn hoofd verscheen er zorgrimpels. 'Het duurt nu wel erg lang.' schoot er door zijn hoofd. Hij wilde net een glas Whiskey pakken, toen er een dienstmeisje binnen kwam rennen.

'Uwe H-h-hoogheid.' Zei de dienstmeisje buiten adem. Mijn vader keek op en fronste.

'Kom eerst maar even op adem.' Zei hij kalm. Het dienstmeisje bleef even rustig tot adem komen. 'Uwe vrouwe is bevallen en het is een meisje geworden, mijn heer.' Mijn vader siste naar haar en wuifde haar weg. Hij dronk nadat ze snel vertrokken was zijn glas leeg en liep rustig naar de slaapkamer waar mijn moeder lag. De wachters gingen voor de deur vandaag en opende de deuren voor mijn vader. Hij keek naar binnen en zag mijn moeder uitgeput in bed liggen. Haar donkerblonde haren lagen rustend op het kussen en mijn moeder keek mijn vader gelukkig en met een bezweet en wit gezicht aan. Ze hield mij in haar armen. Mijn vader kwam langs het bed staan.

'Mijn Lilya.' Zei hij zachtjes en gaf mijn moeder een kus op haar voorhoofd en nam mij van mijn moeder over. 'Lily Lucifea De Luna-Diablo'. Mijn vader was voor het eerst even zachtaardig. Hij keek mij hoopvol aan.

'Wat voor gaven ga je onze dochter geven?' vroeg mijn moeder uitgeput. Mijn vader keek mij aan en tilde me in de lucht.

'Ik geef haar verleiding, zodat geen man haar kan weerstaan. Ik geef haar schoonheid, zodat ze altijd nagekeken wordt. Ik geef haar ook de gave om andere gaven te kopiëren, zodat elke keer als ze bloed van een andere vampiers drinkt, ze dezelfde gaven krijgt. Ook krijgt ze al mijn kracht, Zo zal ze een waardig dochter en troonopvolgster van mij zijn.' Mijn vader had gesproken.

10 jaar later - 6 Juni 2001 -

Ik zat rustig in mijn kamer te spelen. Mijn moeder las een boek in haar schommelstoel. De jaren hebben haar getekend. Haar donkerblonde haar waren grijs geworden. Ze had vele littekens op haar gezicht en armen. Als kind zag ik altijd hoe ze werd mishandeld door mijn vader. De Duivel. Hij deed zijn naam altijd goed eer aan. Nu ik vandaag 10 jaar was geworden, wist ik dat ik weg werd gestuurd naar de aarde. Mijn vader wilde me laten zien waar ik ging heersen. Ik wilde het helemaal niet. Ik wilde bij mijn moeder blijven.

'Mama?' vroeg ik zachtjes. Mijn moeder keek op. Haar felblauwe ogen keken mij bezorg aan.

'Wat is er schat?' vroeg ze zachtjes. Haar stem was gebroken. Mijn witblonde haren wiegde met elke beweging mee. Ik keek haar aan mijn felblauwe ogen.

' Ik wil niet weg... Ik wil bij u blijven.' Fluisterde ik zachtjes. Ik keek weg van mijn moeder en pakte mijn pop die geen hoofd had.

'Mijn kleine Lily... Ik wil ook niet dat je gaat, maar je weet wat je vader heeft gezegd.' Haar stem klonk gepijnigd en angstig. Ik ging staan en liep naar haar toe.

'Waarom kan ik niet bij u blijven?' vroeg ik. Tranen liepen over mijn wangen.' U verzorgd mij toch? Papa is altijd druk. Mijn moeder wilde wat terug zeggen, maar ze rende huilend de kamer uit. Ik werd nieuwsgierig en rende met wat afstand achter haar aan. Ze liep de werkkamer van mijn vader in. Ik bleef op een afstand luisteren. Er werd uit het niets geschreeuwd.

'Je kan haar niet zo laten gaan Diablo! Ze is pas tien!' Schreeuwde mijn moeder huilend. Ik hoorde mijn vader angstaanjagend lachen.

'Stel je niet zo aan. Ze heeft mijn genen en krachten.' Siste hij. Mijn moeder kwam erop terug.

'Ja, maar met mijn genen erbij word ze een gevoelig en onzeker meisje.' Zei mijn moeder huilend.

'Ik wil geen woord meer van je horen!' schreeuwde mijn vader en ik hoorde een klap vallen. Ik schrok en liet mijn pop op de grond vallen. Ik rende zo hard als ik kon naar mijn kamer. Ik ging op de grond zitten en maakte me zo klein mogelijk. Tranen liepen over mijn wangen. Ik was bang. Bang voor wat er ging komen en waar ik naartoe zou gaan. Ik wilde niet weg. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen. Haar gezicht was rood van het huilen en waarschijnlijk ook van de klap die mijn vader mij had gegeven. Ze stak haar hand naar mij uit.