It's Pink. -Discontinued-

Chapter 16

Mesalina's Pov.
Ήμασταν σε ένα "εστιατόριο" και καλά. Ο Τζος είχε πέσει με τα μούτρα στο φαγητό και είχε ξεχάσει να μιλάει. Κυριολεκτικά. Είχε παραγγείλει ένα κουτί πίτσας τον οχτώ κομματιών και τα είχε φάει όλα σε 5 λεπτά. Τον κοιτούσα και έτρωγα τις πατάτες μου προσπαθώντας να κρύψω το κύμα γέλιου που με έλουζε. Φαινόταν σαν να μην είχε καθόλου άγχος παρόλο που οι νευρικές του κινήσεις έδειχναν αλλά. Έτρωγε τα νύχια του και κοίταζε γύρω νευρικά. Ήταν πολύ γλυκό, το ομολογώ αλλά.. Εμένα δεν μου αρέσουν τα γλυκά.. Θα προσπαθούσα, να τον αποφύγω ή και ίσως να μην του ξαναμιλήσω έως ότου αρχίσει να με ξεχνάει. Η Εύα μπήκε μέσα. Και πίσω της ήταν ο Τρέβορ. Σκάλωσα. Με κοίταξε και μετά κοίταξε και άρχισε να φουντώνει. Η Εύα ήρθε προς το μέρος μας και με χαιρέτησε. "Μωράκι! Έχω να σε δω από χθες!" είπε με ενθουσιασμό και μετά καρφώθηκε στον Τζος. "Εύα χάρηκα." του είπε και εκείνος απλά χαμογέλασε. Η Εύα απλά σήκωσε τους ώμους της και με κοίταξε. Ο Τρέβορ μας πλησίασε και δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω μου. "Λοιπόν Τζος. Αυτή είναι η Μεσαλίνα η οποία μου έλεγες;" είπε και με κοίταζε. "Ναι αυτή είναι. Δεν είναι πολύ όμορφη?" χαμογέλασε. "Είναι." με κοίταξε. "Τι λες Εύα να κάτσουμε με τα παιδιά?" Κοκάλωσα. Δεν είχα καμία όρεξη να μου πετάξει κανένα υπονοούμενο. Δεν με ένοιαζε για τον Τζος.. Ο Τρέβορ.. Ήταν αλλιώς. Ήταν.. Ήταν ο Τρέβορ! Αφού παράγγειλε και το δεύτερο "ζευγάρι" που μόλις ήρθε η Εύα άρχισε να μιλάει για κάτι με τον Τζος.. Δεν έδωσα πολύ σημασία και έτσι συνέχισα να τρώω. Ο Τρέβορ με σκούντηξε κάτω από το τραπέζι. "Λίνα, λοιπόν. Τι άλλο ψέμα μου έχεις πει;" κατάπια. "Δεν ήθελα να είμαι ξεκάθαρη μαζί σου γιατί δεν ήξερα πως θα έλεγες τα προσωπικά μου δεδομένα. Αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι αληθινά.. Εγώ είμαι. Και οι φίλοι μου απλά με φωνάζουν και Λίνα.. Οπότε πρακτικά δεν σου είπα ψέματα." με κοιτάει και δείχνει να κατανοεί αυτά που λέω.. Μετά από μερικά λεπτά σιωπής με κοιτάει και λέει "Μικρή. Είσαι για μια συνέχεια; Σε παρακαλώ;" του χαμογελάω και του λέω σε πέντε λεπτά να με πάρει τηλέφωνο. Μετά από μερικά λεπτά το τηλέφωνο μου χτυπάει γυρνάω πίσω για να μην ακούγομαι και αρχίζω να λέω κουταμαρες και να κάνω πρόβα το ανησυχητικό μου βλέμμα. Γυρίζω και ο Τζος με κοιτάει ενώ η Εύα του μιλάει. "Τι έγινε?" αναστενάζω. "Δυστυχώς πρέπει να φύγω.. Κάτι προέκυψε με τον νοικάρη του σπιτιού μου και πρέπει να πάω να τακτοποιήσω ένα θέμα με το νοίκι.." κατσουφιαζω. "Είναι εντάξει. Θεέ να σε πάω;" πετάγεται ο Τρέβορ "Θα την πάω εγώ, έχω δουλειά στο μπαράκι έτσι κι αλλιώς. Καθίστε εσείς να τα πείτε." ο Τζος χαμογελάει και σηκώνεται και με αγκαλιάζει σφιχτά. Ψιθυρίζει στο αυτί μου "Θα ξαναβγουμε σε ένα λιγότερο δημοφιλής μέρος για να σε γνωρίσω πραγματικά." φιλάω το μάγουλο του και του λέω "Έγινε." τραβιέμαι από την αγκαλιά του και του χαμογελάω μετά γυρίζω και πηγαίνω με τον Τρέβορ έξω. Χωρίς να μου μιλήσει ανοίγει το αμάξι μπαίνουμε και οι δυο μέσα και κάνει την διαδρομή από το εστιατόριο μέχρι το σπίτι μου σε λιγότερο από τέταρτο.. Βγαίνω έξω από το αμάξι, βγαίνει και εκείνος και με ακολουθεί μέχρι το σπίτι ενώ ανοίγω. Μπαίνουμε και οι δυο μέσα βγάζω τα κλειδιά και κλειδώνω. Με πιάνει από τον καρπό και με φέρνει κοντά του. "Ήσουν κακό κορίτσι σήμερα Λίνα, άτακτο παιδί. Και για αυτό θα υπάρχει τιμωρία." μου έσφιξε τον καρπό και με πήγε στο δωμάτιο. Με πέταξε στο κρεβάτι κάθισε δίπλα μου και με τοποθέτησε ξαπλωμένη στα γόνατα του. Μου κατέβασε το παντελόνι και το εσώρουχο και άρχισε να τρίβει τον πισινό μου. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα με βάρεσε δυνατά. Πονέσα.. Αλλά ο πόνος, μετά από λίγο γινόταν φλόγα μέσα στο κορμί μου. Με χτύπησε έξι φορές.. "Κοκκίνισε." μου δάγκωσε το σημείο το οποίο χτυπούσε και το έγλυψε. Ένιωσα ένα ελαφρύ τσούξιμο και αναστέναξα.. "Σου αρέσει Ε;" "Α.. Απλά.. Έτσουξε." τραύλισα. Πριν το καταλάβω με είχε βάλει ξαπλωμένη σε ένα μαξιλάρι και με είχε γδύσει τελείως. "Είσαι κουρασμένη." ψιθύρισε στο αυτί μου. "Λίγο" του απάντησα. "Κοιμησου" είπε τρυφερά "Αν είναι να σου κάνω αυτό που έχω στο μυαλό μου θέλω να τα θυμάσαι αύριο." μου φίλησε το μέτωπο. "Έλα να κοιμηθούμε μαζί." του ψιθύρισα και ένιωσα τα βλέφαρα μου να γίνονται βαριά. Έτσι, γδύθηκε, μου φόρε την μπλούζα του και έμεινε με το μποξερακι του.. Και έτσι η νύχτα έδωσε την θέση της το πρωί.. Και το πρωί στο ξυπνητήρι το οποίο μόλις έκλεισε με βρισίδια. .
.

.
.
.
Παιδιά χίλια συγγνώμη που είχα τόσο καιρό να βάλω.. Απλά ήμουν τριήμερη και δεν είχα χρόνο να ανεβάζω παρτ(οπως δεν είχα και Wi-Fi) από εδώ και πέρα τα παρτ θα ανεβαίνουν όπως παλιά. Ελπίζω να μην χάσατε το ενδιαφέρον σας για την ιστορία μου.
Lots of love
Xoxoxox