Mucizeler

Başlangıç

Spor yapmayı çok severdim aynı zamanda müzik dinlemeyide.
Liseye gidiyorum adım Selen, herşeyden daha çok sevdiğim biri var ama beni umursamıyor. Yani en azından ben öyle düşünüyorum.
Yine okul! Diyerek uyandım her sabah yaptığım şeyleri tekrarladım yüzünü yıka, yemek ye, dişlerini fırçala, giyin ve okula git yola koyuldum,
Okula 50m falan kalmıştı geç kalmak istemiyorum ama onu düşündükçe...
Off yinde daldım ve okula 10 dakika geç kaldım koşarak yetişmeye çalışıyorum hızlı olmam gerekiyor. Heh adını söylemeyi unuttum. Adı Ercan. Ne zaman adını aklımdan geçirsen heyecanlanıyorum. Okula vardım,15 dakika olmuş öğretmen kapıda bekliyordu hemen sınıfıma girdim. Gözüm onu aradı baktım yok, en yakın arkadaşıma sordum adı Sıla bugün gelemiyecekmiş dedi. Aklım onda kalmıştı neden gelmemiştiki? Off onsuz bir güne başlamak o kadar sıkıcı ki. Ders Fen hiç umrumda değil dersi dinlemiyorum, öğretmen anlattığı konuyu anlamışmıyız diye birilerine soru soruyormuş, benim talihsiz başım bana denk geldi. Tabii dinlemediğim için kekelemekten başka birşey bulamadım. Öğretmen birşeyim olup olmadığını sordu, tuvalete gitmek için izin istedim. Öğretmenin karşısında hem soruya cevap veremediğim için aşşağılanmıştım, ayrıca aklımda Ercan vardı. Kendimi artık tutamadım ve hafif bir şekilde ağlamaya başladım. İçim hafif değil ama dışıma vurmak istemiyordum. Sıla öğretmenden izin alarak tuvalete gelmiş, ağladığımı görünce nedenini anlamış gibi gözüküyordu ve tahmin etti ama tam etmiş sayılmaz.
Sıla- Öğretmenin sorusuna cevap veremediğin için mi üzgünsün canım?
Diye sordu.
Bende- Yani yarısı dedim.
Ercanı en yeni arkadaşımla bile paylaşmamıştım.
Eve gittim ve hemen odama çekildim. Hemen çekmecem'den kulaklığımı ve çantamdan Ipad'imi çıkarttım, Youtube'da Rihanna -Diamonds-
Adlı parçayı dinledim. Favori şarkımdı. Hemen twitter ımı açtım. Hesabıma bir göz attım. Tabii sonra hangi hesaba baktığım mâlum.
Babam girebilirmiyim diye kapıyı çaldı.
Evet dedim.
Babam içeri girdi, ama yüzünde değişik bir ifade vardı. Ne oldu acaba bugün hangi dramlar yaşıyacağız? Diye sordum kendi kendime.
Babam- Biliyorsun kızım benim işim zor ve habire tâyin'im çıkıyor. Dedi
Ve benim içime bir dehşet düştü, yoksa Ercanı bırakıp başka bir yere mi gideceğiz! dedim içimden.
Babam- Seninde düzenini bozmak istemiyorum ama işim için maalesef Samsun'a gitmek zorundayım. Senin büyüdüğünü biliyorum ve düzenin bozulmasını istemiyorum ama seninde....
Cümlesini tamamlamadan ben,ben kendime bakarım hiç so-o-run yok dedim kekeleyerek.
Kabul ettimi, acaba olur mu dedim. Çünkü ayrılmak istemediğim tek birşey vardı.
Babam bana neden İzmir'den ayrılmak istemediğimi sordu. Benim cevabım netti. Ercan ama tabii bunu söyleyemezdim. Ama bir bahânem vardı. Memleketim İzmir.
Baba benim memleketim burası yaa nolur dedim.
Ama ne dediysem kabûl ettiremedim.

Okuduğunuz için teşekkürler devamını okumayı unutmayın!! :) :3