Yesterday, I Loved You

Chapter I • LESSONS

/Author/

"Are you out of your mind? Look Maddie, Adrian cheated on you! Again. Hindi lang to ngayon ha? Not twice, sobrang daming beses na talaga. Then you gave him another chance? Para ano? Para saktan ka nanaman? Grabe talaga ha, hindi ka na ba talaga nag-iisip? Wag mong idahilan sakin na mahal na mahal mo talaga siya kaya di mo siya magawang tanggihan." I said as I looked at her in an awful way.

"Kung di ko idadahilan sayo na mahal ko talaga siya, then what is my reason kung bakit ko siya binalikan? Bea, I love him so much. Kahit ano pa yung nakaraan, di ko magawang balikan yun para lang husgahan siya..." Mads said as her tears fell from her eyes.

"Then what? Pagkatapos nito, iiyak ka nanaman dahil sa mga kalokohan niya? Di ka pa ba nasasawa? Maddie, I know that loving someone can make you cry and be hurt, pero kung paulit-ulit na nangyayari, hindi ko na masasabing love pa yan."

"Bea! Just leave me alone, kung sesermonan mo lang ako!" She shouted while wiping out her tears.

"Maddie, I'm just---"

"Get out! Bea, I want to be alone. If you can't understand my situation right now, just give me this time para makapag-isip..."

××××××××××

/Maddie/

"Babe, clear all your schedules on Saturday, okay? That will be a very special day for us..."

"Of course Adrian, I will..." I muttered.

Actually, hindi ko naman talaga naintindihan yung mga sinabi ni Adrian sakin kanina, I just agreed because I don't want him to think na hindi talaga ako nakikinig...

Ngayon tuloy, I don't know kung anong special meron sa Saturday. Hanggang ngayon kasi iniisip ko parin yung mga sinabi ni Bea sakin kahapon. Bea is my best friend, we are always arguing about my decisions. She's always saying that I am very immature in times of decision making. I can't blame naman, because it's obviously true, alam ko naman kasing mali na pagbigyan ulit si Adrian for the 7th or 8th time? Sorry I can't remember na kasi. Pero kahit ganun di ko rin naman masisisi yung puso kong outstanding sa katangahan. Na kahit ilang beses akong saktan at pagtaksilan ni Adrian, hindi ko pa rin magawang iwanan siya at magmahal ng iba.

"Siguro kinausap ka nanaman ng kaibigan mo. Kung ano-ano nanaman siguro yung pinagsasabi niya sayo about me..."

"Lahat naman ng sinasabi niya sakin totoo... Kahit kelan naman di niya ko sinabihan ng mga maling bagay..."

"So, totoo nga? Nilalason nanaman niya yang utak mo? Paniniwalaan mo nanaman siya kesa sakin, tulad ng dati..."

"Adrian, wag nga natin siyang isama sa usapan, okay? Wala naman dito yung tao e..."

"Kase totoo? Mas pinaniniwalaan mo na siya kesa sakin, sige nga? Para sayo ba, sinong mas mahalaga? Ako o siya?"

"John Adrian Delos Santos, pinapapili mo ko? Alam mo, tama na. Aalis nalang ako para matigil nato, please."

"Magsama nga kayo, pareho naman kayong babae kaya mas magkakaintindihan kayo! You've made your decision, dun ka nalang sa Bea na yun!"

Tumayo siya mula sa kinauupuan naming bench sa cafeteria. Then tumayo narin ako, ramdam ko kasing iiwan talaga niya ko mag-isa dito.

"That's the problem about you! Hindi mo kasi iniisip yung mga gantong bagay, wala naman dapat tayong pag-awayan pero lagi kang gumagawa ng rason para may mapag-awayan lang tayo! Hindi ba dapat ako yung magalit sayo? Nakita lang naman kasi kita kasama yung babae mo, sa 6th floor, dun sa may corridor. Pinansin ko ba yun? Pinag-awayan ba natin yun? Hindi naman diba?"