Rijken der thermsië~Grace

0.8

Grace was af en toe al een paar keer in slaap gevallen en , naar de geluiden om haar heen te horen was het inmiddels alwaar middag. De tentflap werd opgeslagen en de jongen van het bureau kwam bezweet binnen lopen zonder een shirt op zijn bovenlijf. Het benam Grace haar adem als ze naar hem keek, waarom waren alles klootzakken zo knap?. ''Je ziet er moe uit, als ik jou was zou ik gaan slapen en met mij hier zal dat je nooit lukken, dus als je me eens vrijlaat zal ik niks zeggen en ben jij straks uitgerust'' De jongen negeerde Grace, hij keek zelfs niet eens haar kant op! Grace haar maag knorde hard, ze had al een paar keer geprobeerd te ontsnappen, maar helaas was het tevergeefs. De jongen zat heel even met zijn ogen dicht op zijn bed voordat hij weer opstond en naar Grace toe liep. Vlak voor Grace stopte hij en ging hij op zijn hurken zitten.'' Nu ben je niet meer zo stoer hé'' hij grijnsde, een grijns waar Grace voor gesmolten zou zijn als ze niet zo hongerig en boos was. ''Je begaat je een hele grote fout'' Grace likte haar lippen die ontzettend droog waren geworden, ze moest wel bekennen dat dat niet de schuld van de elfen was, maar haar eigen schuld aan gezien haar lippen altijd droog waren. De jongen boog zich met zijn gezicht nog iets dichter bij Grace, als ze wilde kon ze haar tong uitsteken en de jongen gaan likken. Opeens uit het niets hoorde Grace geschreeuw buiten de tent, de jongen hoorde het ook en keek er geïrriteerd bij. Toen hij zijn gezicht naar de opening van de tent wilde wenden,waagde Grace nog een poging om te ontsnappen. Haar ontsnappingspoging eindigde erin dat haar stoel naar achter viel. Door de stoel viel de jongen bovenop Grace. Het gewicht van de jongen plette haar. '' Krijg geen lucht'' hijgde Grace. ''De jongen keek Grace kwaad aan en beende de tent uit zodra hij was opgestaan. Fijn nu lag Grace op de grond met een stoel die haar bloedtoevoer naar haar benen blokkeerde. Na een tijdje begon ze haar gevoel voor tijd kwijt ter raken en uiteindelijk was het zo donker in de tent geworden, dat Grace verwachtte dat het avond was. De jongen van het bureau kwam naar haar toe''hoe heet je'' even overrompelde de vraag Grace, maar hij zou er toch niks mee kunnen.''Grace'' haar stem was schor, ''volledige naam'' hij zei het kort af. ''Grace Moors''. 'De jongen haalde en fles water te voor schijn, schonk dat in de ondiepe dop van de fles en goot het vervolgens in Grace haar mond. ''Telkens als je een vraag eerlijk beantwoord geef ik je water, als ik er ook maar een keer achter kom dat je liegt gaat dit via de hardhandige manier, begrepen?'' ze werd doordringend aangestaard door de jongen. ''begrepen'' ''Wat deed je in het bos?'' ''Ik had frisse lucht nodig'' ''Waar zijn de anderen van jou soort?'' zijn stem klonk neutraal, maar zijn mond vertrok alsof hij iets smerigs vroeg. ''Weet ik niet'' het was een leugen en de jongen had het meteen door, ''ik hoopte al dat je zou liegen''. Grace werd weer recht gezet en de touwen om haar lichaam heen werden losgemaakt. Ze werd de tent uit gesleurd, de elfen die nog wakker waren joelde op een valse manier naar Grace. Zijn greep was hardhandig, het maakte Grace bang dat er iets stond te gebeuren dat nadelen had ten opzichten van haar. Ze probeerde zich uit zijn greep te worstelen, maar die werd alleen maar strakker naar mate ze meer worstelde. Zijn ogen stonden kil en gevoelloos. Er moest toch wel iets gebeurd zijn als je niet eens meer een sprankje vriendelijkheid in je ogen had? Grace probeerde de jongen voor te stellen als hij later kinderen zou hebben, het wekte haar een lach op. Ze stelde zich voor hoe hij zijn kilheid liet varen en met zijn armen open stond, zodat hij zijn kind zou kunnen opvangen. De jongen draaide zijn hoofd naar Grace toe en fronste zijn wenkbrauwen. Een jonge vrouw liep hun tegemoet en de gezichtsuitdrukking van de jongen veranderde. ''Mason, is dat hoe jij tegenwoordig een gast verwelkomt?'' de jonge vrouw lachte Grace vriendelijk toe en haakte een arm door die van Grace. ''Sorry voor mijn broer die blijkbaar geen één fatsoenlijk manier heeft geleerd.'' De jongen die nu de naam Mason had gekeken keek liefdevol naar zijn zus, maar tegelijkertijd ook geïrriteerd. De vrouw sloeg zichzelf voor haar hoofd '' nu ben ik ook al ongemanierd aan het doen. Ik ben Kate de zus van Mason.'' Kate stak haar hand naar Grace uit en hoewel het vreemd aanvoelde om de hand van een elf te schudden deed Grace het toch. Blijkbaar waren niet alle elfen gemeen. ''Ik ben Grace'' hoe Grace haar eigen naam uitsprak klonk eerder als een slap gemompel, maar Kate scheen er niks van te merken en reageerde vrolijk door te zeggen '' nou Grace welkom op ons kamp ik zal je even een rondleiding geven en dan wanneer de avond valt beginnen de spellen voor elfen waaraan je mag mee doen of als je dat liever hebt mag je ook kijken.'' Grace haar maag knorde luid en Kate begon te beseffen dat Grace al een lange tijd geen eten had gehad. ''We gaan wel eerst eten.'' Kate wierp een boze blik naar haar broer toe '' wij gaan straks nog even met vier ogen onder elkaar spreken Mason'' Kate klonk boos en naar haar gezicht te luidde was Kate ook boos.

..............................................................................................................................................................

Laat weten wat je van het hoofdstuk vind, al het advies is welkom.

xxxxx anoniemster