in my dreams » o'brien ✔

9.

- Cześć Dylan - uśmiechnęła się do mnie, a ja podniosłem wzrok. Posłałem jej niepewny uśmiech i z powrotem skupiłem się na podręczniku od biologi, której za cholerę nie rozumiałem.

Miałem wtedy nadzieję, że dziewczyna da sobie spokój, jednakże ku mojemu zdziwieniu, usiadła obok mnie. Zaczęła spoglądać w stronę książki, po czym się uśmiechnęła.

- Rozumiesz to? - spojrzała na mnie zadowolona
- Nie za bardzo - wzruszyłem ramionami.
- A ty? - Ruby zachichotała lekko, po czym zabrała podręcznik i położyła go na swoich kolanach - Kręgowce to łatwizna - powiedziała dumnie, na co ja przewróciłem oczami. No tak, zapomniałem, że rozmawiam z mistrzynią stanu w tej dziedzinie - Popatrz - dziewczyna zaczęła wszystko powoli mi tłumaczyć, co nie powiem, wiele mi wyjaśniło. Rozmowę przerwał nam dzwonek, który zapowiadał mój sprawdzian z biologi.
- Chyba muszę się zapisać do ciebie na korki - stwierdziłem, po czym zacząłem podnosić się z ziemi.
- Nie ma problemu - rudowłosa po raz kolejny posłała mi swój uśmiech.

Kiedy zacząłem odchodzić w stronę klasy usłyszałem jej głos, na który automatycznie się odwróciłem.

- Tak? - zapytałem ciekawy, a jednocześnie lekko zestresowany. - O której kończysz dzisiaj lekcje? - zdziwiony pytaniem, podrapałem się po karku.
- Czternasta, a co? - widziałem, że dziewczyna też się denerwuje. - Tak samo jak ja więc, może chciałbyś... no wiesz, wracać ze mną? - w tamtej chwili zamarłem, nie mogłem uwierzyć w to co się dzieję, Ruby sama zaproponowała spotkanie. Wiem, że to tylko powrót ze szkoły, ale dla mnie to aż powrót ze szkoły z dziewczyną, za którą szaleję.
- Jasne - powiedziałem pewnie, po czym pomachałem dziewczynie i ruszyłem do klasy.

Kiedy usiadłem w ławce, delikatnie odetchnąłem i z uśmiechem na twarzy przyjąłem sprawdzian od nauczyciela. Kiedy zobaczyłem pytania, byłem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, a to wszystko dzięki Ruby, która poświęciła mi swój czas.

Dziękuję Ruby...