Fareler ve Insanlar

3.BÖLÜM

İşçi barakasının penceresinden akşam üzeri ışığı gelmesine rağmen içerisi loştu.Açık kapıdan at nalı oyununun belli belirsiz tangırtılarıyla tezahürat ve yuhalama sesleri geliyordu.

Slim ve George karanlık işçi barakasına geldiler.Slim kart masasına uzandı ve loş ışığı açtı.Masa aniden ışıkla aydınlandı ve ışık kümesi işçi barakasının köşelerini karanlıkta bırakarak yeri aydınlattı.George'un karşısındaki bir kutuya oturdu Slim.

"Önemi yok,nasıl olsa hepsini boğmak zorunda kalacaktım.Bunun için minettar olmana gerek yok."dedi Slim.

"Sana farketmeyebilir ama bu onun için çok büyük bir şey.Yüce İsa,onun orda yatmasına nasıl izin vereceğiz.Ahırda onlarla beraber uyumak isteyecektir.Yavruların yuvalarına girmesine bırakmayacağından sıkıntı çekeceğiz."

"Önemi yok."diye tekrarladı Slim."Onun hakkında dediklerin doğruymuş.Akıllı olmayabilir ama hiç böyle bir işçi görmemiştim.Neredeyse yanındaki işçiyi öldürecekti.Kimse onunla yarışamaz.Tanrı biliyor ya hiç bu kadar güçlüsünü görmemiştim."

George gururla"Lennie'ye sadece ne yapacağını söyle.Kendi başına düşünemez ama ona denileni muhakkak yapar."

Slim yavaşça arkasına döndü böylece yüzü karanlığa gömüldü."Birlikte takılmanız komik." Bu Slim'in güven veren sakinliğinden geliyordu.

"Nesi komik?"diye karşı çıktı George.

"Ah,Bilemiycem.Sizin gibi yola çıkan çok azdır.İki kişinin beraber yola çıktığına çok az rastlamışımdır.İşçileri bilirsin,gelirler barakalara girip bir ay çalıştıktan sonra işi bırakıp tek başlarına terk ederler.Kimseyi takmazlar.Sadece onun gibi bir kaçıkla senin gibi akıllı birinin beraber yola çıkması gülünç geldi."

"O kaçık değil,"dedi George "Budalanın önde gideni ama deli değildir.Ayrıca ben de çok akıllı değilim,eğer birazcık aklım olsaydı kendi köşeme çekilir yerin dibinden ne alacağıma bakmaktansa kendi ekinlerimi yetiştirirdim."George yanıtsız kaldı.Konuşmak istiyordu.Slim devam etmesi için ne cesaretlendirdi ne de hevesini kırdı.Kararlı ve sessizce arkasına yaslanıp oturuyordu.

"Beraber yola çıkmamızın komik bir yanı yok."dedi sonunda George.

"Onunla Auburn'da doğduk.Clara teyzesini tanıyordum.Bebekken onu alıp büyütmüş.Clara Teyzesi öldüğünde Lennie benimle çalışmaya geldi.Bir süre sonra birbirimize alıştık denebilir."

"Hımm"dedi Slim.

George Slim'e baktı ve sakince ilahi bakışlarını üzerinde gezdirdiğini gördü. George"Komik,"dedi."Önceden onunla çok alay ederdim.Kendine bakamayacak kadar budala olması üzerine şakalar yapardım.Ama yaptığım şakaları anlamayacak kadar salaktı.Eğleniyordum.Kendimi yanında feci zeki hissediyordum.Ona ne bok söylersem yapardı.Atla desem atlardı.Bir süre sonra bu o kadar da eğlenceli gelmedi.Hiç bir zaman buna da sinirlenmedi.Ona tekme tokat girişirdim ama bana tek fiske bile atmamıştır."

Geroge'un sesi kafası kurcalanmış gibi çıkıyordu."Beni durduran şeyi anlatayım.Günün birinde Sacramento Nehri'nde bir grup ahbap duruyordu.Aşırı zeki olduğumu sanıyordum.Lennie!ye dönüp 'Atla şurdan' dedi ve o da atladı.Bir kulaç bile atamadı.Lanet olasıca neredeyse boğuluyordu.Kurtardığım için ayağıma kapanacaktı neredeyse.Ona atla dediğimi bile tamamen unutmuş.

"Yani sonrasında bir daha öyle şeyler yapmadım."

Slim:"Temiz bir ahbap."dedi."İyi bir ahbap olmaya kimse kafa yormaz.Bana ise tam tersi geliyor.Kurnaz bir adamın nadiren iyi bir dostu olur."

George dağınık kağıtları karıştırıp tekrar masaya düzdü.Dışardan ayak sesleri geldi.Pencereden yansıyan akşam üzeri ışığı hala pencere kısmını aydınlatıyordu.