Ο Κόσμος του ΜΠΟΥΛΙΝΓΚ

ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΊΖΆ

Είχα φτάσει σπίτι κατά της 00:01 πάλι καλά δεν κατάλαβαν τίποτα οι γονείς μου αλλά εγώ η ίδια ακόμη δεν μπορώ να συνέλθω από το σοκ που έπαθα είχα τρομάξει τόσο πολύ που έτρεμαν τα πόδια μου, εγώ τελικά έκανα ένα ντουζ και έπεσα για ύπνο. Το άλλο πρωί ξύπνησα στις 7:15 ήθελα να κοιμηθώ κι'άλλο αλλά δεν ήθελα να κάνω κι'αλλες απουσίες οπότε ντύθηκα πλύθηκα και πήγα στο σχολείο όταν πήγα να βάλω την τσάντα μου στο θρανίο μου έγραψε πάνω "είσαι η μεγαλύτερη μαλακιά του κόσμου" εγώ έμεινα ακίνητη και σοκαρισμένη μέχρι που μπήκε μέσα η Μελίνα πλησίασε κοντά μου και είπε

Μελ. -βρε βρε ποια βλέπουν τα ματάκια μου χαχαχαχαχα!

Εγώ -εσυ το έγραψες αυτό Μελίνα;

Μελ. -εμμμμ...κατσε να σκεφτώ...... Ναιιι χαχαχαχαχα

Εγώ -γιατί τι σου έκανα επιτέλους; γιατί τα κάνεις όλα αυτά;;; γιατί με βασανίζεις λες και σου έφταιξα σε κάτι;;;

Μελ. Εμμμμ..
Κατευασε το πρόσωπο της και σκεφτόταν

Μέχρι που ξαφνικά μπούκαρε μέσα η παρέα της, ήταν 5 παιδιά από άλλα τμήματα και η Μπέλα ξαφνικά σήκωσε το κεφάλι της και χαμογέλασε

Μελ. Παιδιά για ρωτήστε την Ελένη ποίο νούμερο παπούτσια φοράει!!!

Και ήρθε και μου άρπαξε το παπούτσι μου από το πόδι και το πετούσε στα άλλα παιδιά, αυτο συνεχίστηκε για κάνα μισάωρο μέχρι που το πέταξαν στο κάδο και έτρεξαν, πήγα πήρα το παπούτσι το φόρεσα και πήγα για την προσευχή γιατί είχε χτυπήσει το κουδούνι, όταν τελείωσε το μάθημα και σχολάσαμε είπα να πάρω τηλ.την μαμά μου να έρθει να με πάρει έτσι και έκανα εκεί που περίμενα είδα μια αφίσα που έλεγε για το μπουλινγκ και είχε ένα νούμερο για αυτούς που θέλουν να μοιραστούν το πρόβλημα τους είπα να το κάνω εφόσον δεν χρειαζόταν προσωπικά στοιχεία πήρα τελικά το νούμερο και εκείνη την στιγμή είχε φτάσει και η μαμά μου.