Tutun Bana

Oyalama

İlk şaşkınlığını üzerinden atmıştı. Düştüğü durum onu biraz utandırdı. Nede olsa o da bir erkekti ve erkekler ağlamaz.

Gözünden akan bir damla yaşı sildi ve hafif bir tebessümle yüzüme baktı.

Benden bir açıklama bekliyordu. Hemen düşünmeyi bırakıp cevap vermeliydim. Ama hala ne diyeceğim hakkında bir fikrim yoktu.

-Sizi bekliyorum bana ne vereceksiniz? Diye sordu.

-Hiç birşey?

Cevap verdiğimde yine şaşkındı. Onu boşuna çağırdığımı düşünerek harekete geçti. Ayağa kalktı.

-Sizinle tanıştığıma çok memnun oldum Büşra Hanım. Bana verecek bir şeyiniz yok madem, izninizle şimdi gitmeliyim!

-Gitmeyin?

Hiç birşey anlamıyordu. Tekrar konuştu.

-Az önce yaptığınız şey için de çok teşekkür ederim. Yani sarılmanız! Ancak beni bekleyen biri var ve onu daha fazla bekletmek istemiyorum. Şimdi gerçekten, gitmeliyim!

Onu durdulmalıydım.

- Nereye gitmek istediğinizi biliyorum!

Gülümsedi. Gözleriyle bana yanılıyorsunuz demek ister gibiydi.
Devam ettim.

-Gülden e gitmek istiyorsunuz, Ama bu mümkün değil.

Şimdi beklediğim gibi şaşırmıştı.

-Nasıl?

Devam etmeliydim. Onu bir anlık durdurdum, şimdi de devamını getirmeliydim.

-Bunu sakın yapma! O bunu istemezdi!

-Siz bunu nerden biliyorsunuz?

-Bana o söyledi ve Seni durdurmamı istedi. Gülden senin gideceğin yerde değil.

Ayakları onu daha fazla tasıyamadı ve az önce kalktığı sandalyeye kendini bıraktı.

-Bu doğru değil. Bana engel olmak için söylüyorsun. O öldü.

-Evet o öldü. Ama sen intihar etmek istiyorsun. İkisi aynı şey değil.

-Başka yol yok. Burada kalarak her gün ölüyorum!

Çektiği acıyı hissedebiliyordum. Hafifletebilmeyi de çok isterdim.

-Bu şekilde asla kavuşamazsınız.

-Sen nerden biliyorsun?

Biraz düşünerek cevap verdim.

-Dün gece rüyamda Gülden i gördüm. Senin yanlış şeyler düşündüğünü söyledi. Bunu yaparsan asla kavuşamayacağınızı, zamanı gelince zaten yanına gideceğini söyledi.
-Yalan söylüyorsun.
-Peki intahar etmek istediğini sence nasıl bilebilirim.
Cevap veremedi. Şüphelendiği gözlerinden belli oluyordu. Bir süre beni izledi. Emin duruşumu görünce pes etti.
-Dayanamıyorum. Çok yalnızım. Acı çekiyorum.

-Artık yalnız değilsin!

Yüzüme bakıyordu. Bu nasıl olacak der gibi. Devam etmeliydim.

-Gulden bana dedi ki. Yaşamaktan zevk almalıymışsın. O orada mutluymuş. Senin de mutlu olmanı istiyor. Ve bende sana yardım edeceğim. Tabi sende istersen ben hep yanında olurum!

Bu sözler bir çırpıda ağzımdan çıkı verdi. Onun cevabını merakla bekliyordum.
Bana inanıp inanmadığını da bilmiyordum.
Hiç ses çıkarmadan karşımda Uzunca bir süre oturdu. Gözleriyle yüzümü inceliyordu. Sanırım deli olduğumu düşünüyor, bu teorisini ispatlamak için bir işaret arıyordu.
Sonunda teslim oldu. Ben kazanmıştım. Onun bütün planlarını alt üst etmiştim.