Τελείωσε και αυτη η μερα....ελεγα απο μεσα μου καθως γυρνουσα απο το σχολειο. Δεν αντεχα αλλο ολοι οι καθηγητες με ειχαν κουρασει.... Ο μονος λογος που ειχα ακομα κουραγιο να παω σχολειο,και ο μονος λογος που πηγαινα ήταν ο δημήτρης.. Ποσο ομορφος ηταν,ειχε κατι υπεροχα μελί μάτια,κατι υπεροχα μεγάλα χειλη καστανοξανθα μαλλια και ενα τέλειο χαμογελο.. Και κυρίως αυτο το χαμογελο μολις το εβλεπα μου αλλαζε την μερα.. Βέβαια δεν ειχαμε μιλήσει ποτε, ειμαι σιγουρη οτι ουτε καν με εχει προσεξει ποτε,ουτε καν ξερει οτι υπάρχω. Μου αρεσει εδω και τεσσερα χρόνια και ειμαι ακομα 17,αυτος ειναι ενα χρόνο μεγαλήτερος μου... Σκέφτομαι εδω και καιρό να παω να του μιλήσω αλλα ακομη δεν το έκανα..φοβαμαι οτι θα μου ερθει η χυλοπιτα απο εκει που δεν το περιμενω.. Καθόμουν μια μερα με την παρεα μου και μιλούσαμε, ξαφικα περναει αυτος με φορα,με το καυτο καφε στο χερι,πεφτει πανω μου και ολος ο καφες έπεσε στο προσωπο μου. Και αυτος βρέθηκε ξαπλωμενος πανω μου με το πλαστικο ποτηράκι του καφε στην μαπα.... Σηκώθηκε πάλι με πολύ φορα και χτυπησε το κεφάλι του στο δικο μου. Μετα πηγε να φερει μερικα χαρτομαν-
τηλα ενω ολοι γελουσαν,μολις γυρισε μου ζητησε συγγνωμη και μου εδωσε τα χαρτομαντιλα για να σκουπιστω. Αφου καθαριστηκα, μου ζητησε να παμε μια βολτα για να μου πει καποια πραγματα που ηθελε,ενω οι ανωριμοι φιλοι του σφυριζαν και φωναζαν σαν τα χαζα 😑. Μολις απομακρινθηκαμε μου ξαναζητησε συγγνωμη περιπου στις 15 φορες μετα ακολουθησε σιωπη... Πηγαμε καθησαμε σε ενα παγκακι σε ενα μικρο αλσος σιωπηλα, μετα απο λιγο ακουσα την φωνη του: "εμμ να σε ρωτησω κατι ιφιγενεια ?"
" ναι εννοειται, οτι θες"
"εμμ.. Σκεφτομουν αν ηθελες να βγουμε μια βολτα το σαββατο"
" ναι, θα ηταν τελεια ιδεα"
Ωραια θα περασω κατα τις 8 να σε παρω"
"ενταξειιι, πρεπει ομως να πηγαινω οποτε τα λεμε το σαββατο"
"ενταξει μικρη" ειπε και εφυγα προς ρο σπιτι με την καρδια μου να φτερουγιζει..
Λοιπον αυτο ηταν το πρωτο κεφαλαιο αν σας αρέσει σχολιαστε και πειτε μου για να ξερω αν θελεται να βαλω αλλο.... Peace and love.. Byeee 😙😙😍👋👋😂
