Texting the badboy (Niall Horan)

16 > Niall

Pov Niall~

Ik kijk nog steeds verbaasd naar Jade die me nu meetrekt naar het Muziekplein. Dan kom ik eindelijk weer terug op aarde, ik stop met lopen en trek Jade daarmee terug. 

Ze kijkt me aan met een grijns waardoor ik frons. "Het duurde best lang totdat je door had wat er gebeurde." Lacht ze dan. Ik voel me zelf rood worden en kijk snel weg. 

"Waarom deed je dat eigenlijk? Ik bedoel, je weet toch wel dat je hier heel veel problemen mee krijgt?" Vraag ik dan. Het enige wat ze doet is haar schouders ophalen. "Had de jerk z'n mond maar moeten houden." Zegt ze dan zacht. 

Ik slik en kijk goed naar haar. Zal ik het vragen? Nee, ze wil er vast niet overpraten... Ach wat ik vra-. "Niet zo piekeren. Kom we gaan naar de markt!" Verbreekt Jade mijn gedachten. 

Ze pakt mijn arm weer en trekt me verder mee. Ik lach om haar gekheid en stop weer met lopen. 

Ze kijkt me nu verbaasd aan inplaats van die grijns van net. Ik trek haar terug waardoor ze nu helemaal naar me toe gedraaid staat. Ik grijns, geef haar nog een snelle knipoog en gooi haar dan over mijn schouder.

 "NIALL!!" Gilt ze terwijl ze op mijn rug slaat maar ik trek me er niks van aan. Ik ren met haar over het Muziekplein naar de markt. We krijgen veel rare blikken waar ik alleen maar om kan lachen. "Niall." Probeert Jade nog een keer maar ik loop gewoon door. 

Ik kom aan bij een fonteintje en zet haar op de rand. "Als ik in het water val is het jouw schuld." Gromt ze. Ik grijns en duw haar een beetje naar achter. Ze slaat snel haar armen om mijn nek en trekt zich op aan mij. "Rustig maar." Lach ik en ik zet haar weer rechtop. "Ha ha, gráppig." Zegt ze sarcastisch. 

"Aye, Niall!" Wordt er achter me gezegd waardoor ik verbaasd om kijk. "Uhh... Hai Zayn." Zwaai ik ongemakkelijk. Zayn en ik waren altijd vrienden totdat zijn vriendin hem gek maakte en er daarna met zijn geld vandoor ging.  "Waarom zo ongemakkelijk bro?" Vraagt hij met gefronste wenkbrauwen.  "Uh niks." Zeg ik snel en ik ga iets meer voor Jade staan. "Te laat, gast. Ik heb haar al gezien." Zegt hij met een grijns en hij duwt me aan de kant. 

Als ik me omdraai zit Jade er al niet meer. Ik besluit hier maar gebruik van te maken. "Wie?" Vraag ik verward. "D-dat meisje. Ze zat hier net nog!" "Er was hier geen meisje, dude." "Speel geen spelletjes met me! Ik zag haar net toch!" Zegt hij en hij haalt gefrustreerd zijn handen door zijn haar. "Hoe zag ze eruit?" "Gewoon; klein en bruin haar." "Dude, dat was Melody die je net omschreef. Ga je nog wel naar therapie?" "Ja! Fucking Hell!" Schreeuwt hij en hij loopt weg. 

Ik kijk snel om me heen voor een teken van Jade. "Lookin' for me?" Vraagt een té zoete stem achter me. Ik draai me hoopvol om wat al snel verandert naar teleurgesteld/geïrriteerd als ik Tiffany zie staan. "Nee." Mompel ik bot.

Ik loop snel weg en zie dan Jade tegen een muurtje geleund staan op haar telefoon. "Thank god." Mompel ik en ik loop snel naar haar toe. 

"Hey." Zucht ik opgelucht als ik bij haar ga staan. Ze kijkt geschrokken op en doet haar telefoon snel achter haar rug. "Hey." Glimlacht ze zo onschuldig mogelijk. Ik kijk haar wantrouwend aan en dat is voor haar een teken om weg te rennen. 

"Hé! Kom terug!" Schreeuw ik en ik ren haar achterna. Ze rent tussen de tentjes door tot ik haar heb ingehaald. Ik ga voor haar staan om haar proberen te vangen maar ze slaat snel naar rechts waardoor ze me weer ontkomen is. "Jade!" Schreeuw ik en ik ren haar weer achterna.

Na een sprintje trekken ben ik bij haar en grijp haar bij aar middel. Ze laat een gilletje en probeert los te komen. Ik hou haar stevig vast, druk haar dan op tegen mijn borst en til haar naar het fonteintje terwijl zij spartelt.

"Waarom rende je weg?" Vraag ik als we weer bij het fonteintje zitten. Ze grijnst en haalt dan haar schouders op. 

"Je stond op je telefoon en toen ik kwam rende je weg."

 "Wel technisch gezien was dat niet mijn telefoon." 

Ik kijk haar fronsend aan en voel dan in mijn zak of ik mijn telefoon nog heb... die ik dus niet meer heb. Ze schiet in de lach en ik hou mijn hand uit voor haar om hem terug te geven.

 Ze doet haar handen onschuldig omhoog en staat dan op. Ik ben alleen sneller, pak haar bij haar middel en trek haar op mijn schoot. 

"Oké ik moet wel wat zeggen." Grijnst ze. "Wat?" Vraag ik wantrouwend. "Je bent echt een mama's- kindje." Lacht ze en dan geeft ze mijn telefoon terug. Ik slik.

 "Heb je nog andere gesprekken gezien?" Vraag ik dan paniekerig. "Nee alleen namen... Wie is 'Future bæ'?" Vraagt ze dan met wiebelende wenkbrauwen. "Daar kom je snel genoeg achter." Grijns ik.