Türkiye de yasanmis cin ve hayalet olaylari

Jandarmalarin basina gelenler

Olayın geçtiği tarih 2000

Jandarma ekibimizin başına gelen cin vakası.. Olaydan kurtulan bir jandarmamız şöyle anlatıyor |

"... O gün görevi devir aldım. Pazartesi günüydü, çok sıcak hava vardı. Geceye kadar bir maruzat gelmedi. Sakindi etraf, yanlış hatırlamıyorsam gece saat 10 civarı telsizden Kavacık köyünde bir olay yaşandığı oraya acilen intikal etmemiz söylendi. Ben, komutanım ve 5 jandarma arkadaşım herşeyden habersiz o köye gittik. Arabayı ben sürüyorum, komutanım da kesin terörist ibneler basmıştır köyü diyerek küfürleri saydırıyordu. Hızlı gittiğim için tabelayı okumadım, doğru gittiğimizi düşünerek komutana çaktırmadan devam ettim sürmeye. Kavacık köyüne hoşgeldiniz yazısını görünce rahatladım. Yaklaşık 500 metre gittik yada gitmedik bir adam atladı arabanın önüne. Zifiri karanlık, adamın yüzünü görmüyorum bile. Komutanım camı açtı, derdini sordu. Adam bize, sizi bi yere götürmem gerek karım tehlikede dedi. Apar topar arabaya bindirdik. 1 km gittik, tarlaların içindeki bir eve gitmemizi söyledi. Sürekli ağladığı için bir bok söylemiyordu. İndik, eller silahın tetiğinde hazır vaziyette eve doğru ilerledik, adam gelmedi. Hafiften ben kıl oldum adama, komutan hadi bakalım da gidelim hemen dedi. Ev derme çatma çiftlik evi, ama börtü böcekten başka ses çıkmıyordu. Eve daldık, evde ağır bir kan kokusu vardı. Komutanım bana kapıda bekle dedi. Diğer arkadaşlarımı alıp içeri girdi, bekle Allah bekle 20 dakika bekledim. Ses gelmeyince içeri girdim. Kan kokusu şiddetliydi, dikkatimi çekti evde ki tüm resimler ters dönmüştü. Üst kattan birinin hızlıca geçtiğini gördüm, komutanım diyerek yukarı çıktım. Delirmek üzereydim fenerin pili bitiyordu. Odalara teker teker baktım, banyoya girince yerde komutanımı kanlar içinde yatarken gördüm, yüzünde kedi tırmaları gibi izler vardı. Bi yandan ağlıyor bi yandan kusuyordum. Arabaya gidip yardım isteyecektim. Kapıyı açamadım mutfak camından atladım, yola baktım ancak ekip arabamız yoktu. Diğer arkadaşlarıma bakmak için tekrar ayn yerden eve girdim. Arkadaşlarımda aynı şekilde ölmüştü. Manisalı arkadaşımın yüzü bembeyaz, gözleri çıkacak gibi ölmüştü. Evden çıkarak en yakın köye yardıma koştum. Bütün köylü seferber oldu, şehitleri çıkardık ordan. Hayal meyal hatırlıyorum yaşlı bir amca topallaya topallaya yanıma geldi "ah be jandarma oğlum, burası yıllardır kullanılmaz, buradaki tarlalar bile büyülüdür. Siz naptınız be oğul" diyerek iyice yaktı canımı.. Şuan ailelerine devlet bakıyor, bende elimden geldiğince yardımcı oluyorum. Şuan bende jandarma değilim. Allah rahmet eylesin kardeşlerimin mekanı cennet olsun. "