💘 26 | Reasons

2.9K 61 0
                                    

KATHERINE

In life, there's no particular reason why people suffer from different hardships. Every problem has its own consequences and solutions. Everything must go on, for the world is revolving and nothing stops even if you wished it to happen.

"Lian, can you please email me the employee's report tonight? I really had to go home early for today." I asked my secretary sincerely.

My business was established right after I graduate, two years ago of Business Administration here in London. Matagal akong naka-graduate kasi I was pregnant. I had to stop during my due date.

I parked my car on our garage bago pumasok sa loob ng bahay. I smiled at who's waiting at me on the front porch.

He all smiles when he sensed I'm coming. Napangiti na rin ako. His smile's really contagious.

"Hi Mommy, how's work?"

I hugged him like I always did whenever I go home from work. Lagi rin kasi siyang naka-abang sakin na dumating. Siya ang reason kung bakit sa lahat-lahat ng mga nangyari this past few years ay matatag pa rin ako. I choose him to be my inspiration to survive.

"Hi, baby. Work's fine. How about you? How's your day?" Lumuhod ako para magkapantay kami. I caressed his cheeks sweetly.

He's so cute. Kamukhang kamukha niya ang Daddy niya. Simula sa shape ng mukha, sa tangos ng ilong, sa mapupulang labi, at sa almost blue eyes. Nakana niya ang foreign features ng daddy niya. Hindi ko alam kung bakit pero mukhang ang kulay lang ng balat ko ang nakuha niya sakin.

Anyway, yes. He's my son. Danford Clark. Our son...

"Where's your Grannies?" I asked him bago tumayo. Tiningala naman niya ko kaya kinarga ko na lang siya pagkatapos kong ibigay sa kasambahay ang bag na dala ko kanina.

He prefers to call my parents, Granny (Grandparents). Nakakatuwa nga nung una eh. Mas gusto niya kasi yun kesa Lolo at Lola.

"They're at the poolside. Let's go, Mommy. We were waiting for you for dinner." Kinurot ko naman ang pisngi niya bago nagsimulang maglakad papunta sa likurang bahagi ng bahay. He chuckled that's why I smiled more. Stress reliever ko talaga to.

May pool kami dito sa likod ng bahay tapos may tamang space na nandoon ang malaking table para sa ganitong oras na gusto nila Mommy na dito kumain. Maganda kasi minsan.

"Good Evening, Ma... Pa." I kissed both of their cheeks. Pinaupo ko si Clark sa tabi ko at katapat niya naman si Mommy habang ako kay Daddy.

Napuno ng kwentuhan ang hapunan. Sina Ate Karylle and Ate Karla pati si Kuya Kaden ay may sari-sarili na ring trabaho kaya minsan na lang makadalaw dito sa bahay.

"Mom... Dad, papatulugin ko po muna si Clark. Good night po."

Pagkatapos magpa-alam ni Clark kina Mom and Dad, dinala ko na siya sa kwarto niya para bihisan ng pampatulog. On hand ako sa pag-aalaga sa kanya pag andito ako sa bahay. Si Mommy naman ang nag-aalaga sa kanya pag nasa trabaho ako.

Mom and Dad stopped working to rest. Si Ate Karylle ngayon ang naghahandle sa business ni Dad with the help of Kuya. Si Ate Karla kasi ay may sariling business na sa pamilya niya.

"Mommy..." He called me with his sleepy voice. Tumabi naman ako sa kanya kaya yumakap siya sakin. This is our routine. Me hugging him to sleep. Sometimes I read stories or sing a lullaby to him.

"Good night, baby." I kissed his forehead. Nakapikit na siya kaya hinalikan ko ulit ang noo niya.

As I watched my son grow, napapansin ko na ang similarities nila. Kapag nakikita ko ang anak ko ay nakikita ko rin siya sa kanya.

Unexpectedly [KathNiel]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon