Sen benim hayata en uzun merhabamdın
Beni kısacık bir elvedaya nasıl sığdırdın
Meğer ne büyük saflıkmış
Senin kalın duvarlarından incelik beklemek
Halbuki aşkın çocuklarıydık biz
Basitti bize sığ sularda boyumuzdan büyük gemileri yüzdürmek
Ne çabuk değişti he rşey
Her şey ne çabuk değişirmiş meğer
Zavallı kalbim hep kırgın hep ödünç
Ve ortasında hep aynı ağrı
Aşkın zehrini değil
Dozunu bilmek gerekir
Zaten bile bile içmiyormuyuz bu zehri
Bir yalana inanmak
İçimizdeki tüm gerçekleri öldürür bazen
Ben seninle gerçekleri de
Kendimi de öldürmüştüm
Ve yine seninle yaşatacaktım
Olmadı
Ama unutma
Bu aşkın sonsuzluğa gömülmesi
Seni mezar, beni ölü yapar
Yine ayrılmayız biz
