POCHI'S POV
hoo... muntik na ako don ah...
.....
ganun pala story ni Mikko, broken family... magandang sulatan yun nang kwento ah! tahaha...
7:00 pm...
nasa hospital na ako time to work KAJAA!!
"scrub, scrub, scrub, scrub... scrub, scrub, scrub"
biglang may paang huminto sa unahan ko...
tumingala ako para makita kung kaninong paa yun...
O____O
kay Mikko
"sipag" sabi nya.
"hehe..."
nang matapos na akong maglinis, saka ko nalaman na hinihintay pala ako ni Mikko. @____@ tahaha... nandun siya nakaupo sa may bintana...
"hello po" sabi ko ng makalapit ako sa kanya...
"tapos ka na?"
"opo"
biglang umulan ng malakas... ang gandang tingnan mula sa malaking bintana ng hospital...
"wow..." sabi ko...
"hehe... parang ngayon ka lang nakakita ng ulan ah?"
napatingin ako sa kanya
"dito ka nga..."
ha? pinapupunta nya ako sa tabi niya??
"para ka pa lang bata... hehe"
natutuwa naman ako, kasi dati si Brian lang kumakausap sa akin ng natural...
tumabi ako sa kanya...
"alam mo, sabi ng emo nung naglalakad siya sa ulan... ayokong magpayong para walang makakita na naiyak ako..." sabi ko...
"luma na yun... eto sabi ng baliw... ayokong magpayong para walang makakita na naihi ako..." sagot niya...
tahaha ang kulit! pero luma na din...
"sus! luma na din.. eto Pochi version... ayokong magpayong kasi ang gusto ko, may taong dadating at magpapayong sa 'kin at magsasabing , Pochi! bat nagpapaulan ka! alam mo namang ayaw kong nagkakasakit ka diba? tahaha" yan ang banat ko tahaha...
"drama mo hehe" sabi niya...
speaking of ulan... PAKTAY kamusta kaya ang bahay ko? nagiba kaya?
opo nagigiba ang bahay ko...
sa tent lang kasi ako nakatira, ang mahal kasi kung uupa ako sa apartment at ang banyo ko, yero lang, naghukay lang ako para may madumihan at ang pangligo ko, naigib lang ako sa poso, wala kasi akong gripo eh...
2:30 am
malapit ngmatapos ang shift ko... punta muana ako sa chapel...
pag pasok ko nakita ko si Mikko, nilapitan ko siya...
"oh,bat nandito ka?" tanong niya...
"bawal ba? ^____^"
"hindi naman..."
habang nakaupo...
"siguro lahat ng tao dito... gusto matupad ang wishes nila?" sabi ko...
"hindi lang dito... lahat talaga ng tao..." sagot ni mikko...
"ikaw ba? anong wish mo?"
"magkaroon ng kapatid..."
............
napatingin ako sa kanya kasi nung bata ako, gustong gusto kong magkaroon ng kuya...
"pero hindi naman totoo ang wishes di ba... ginawa lang yun para hindi tayo maubusan ng pag-asa... kasi kung ang wishes, nagkakatotoo, edi sana, wala ng malungkot sa mundo?" dugtong pa niya..
tumawa ako ^_^
"may nakakatawa ba?" tanong niya...
"hehe... wala po, ang drama mo kasi" sagot ko... ^___^...
"gusto mo po magkaroon ng kapatid? sakto! kasi gusto ko rin magkaroon ng kuya..."
^____^
"pwede bang ikaw na lang ang kuya ko at ako na lang ang kapatid mo?"
mukhang nagulat siya...
"oo naman, bakit hindi?" sagot niya...
"simula ngayon, kuya na kita!!"
tumango siya sabay ngiti...
"YEHEY! may kuya na ako! may kuya na ako!!" ^___^
* * * * *
time to go home na...
Pagkakita ko sa Pochi's tent, wooh! ayos pa!
*_____*
buti na lang...
Binuksan ko na yung tent ko...
maya maya may kumakaluskos..
o____O
PAKTAY! ANO KAYA YUN?...
Kinuha ko yung kahoy para kung may ano man, mapupukpok ko,
pero laking gulat ko ng si Mikko este si Kuya ang nakita ko...
"Kuya???" @____@
"sa tent ka nakatira??" tanong niya...
Anong isasagot ko??? >____<
