MD 4: Selfish Attachment (1st Generation) ✔

Chapter Nine 💝

Chapter Nine : Too Late
________________________________________

Four years later...

I LOOK myself at the mirror and I can't wash away the smile on my face. I'm wearing an off shoulder light blue long gown na hapit na hapit sa katawan ko. I love the color of this gown. I always felt at peace everytime I saw a light blue colors. Para bang na-re-refresh nito ang pakiramdam ko. I felt a little bit calm for the upcoming event.
I heard a knock on the door. My smile widen when I saw Ate Charlotte wearing the same color of my gown.
She looks stunning! Ang ganda-ganda niya talaga. No wonder na maraming nagkakagusto sa kanya. Even my own bestfriend slash fiancée, Clyde Dominic, is hopelessly inlove with her. But then, he knows already that my sister is not meant for him. We share the same situation. Kaya nga magkasabay kaming nagtungo sa States noon just to move on. At kung hindi lang talaga dahil sa huling kahilingan ng Papa ni Clyde bago ito mamatay sa sakit nito a year ago hindi kami darating sa point na magpapatali sa isa't-isa.
Since wala naman kaming pag-asa sa mga taong mahal namin, we came up to a plan to get married instead. Hindi rin kasi makukuha ni Clyde ang mamanahin niya kapag hindi pa siya naikakasal at the age of thirty ayon sa last will and testament ng Papa niya. Seven months from now, he will be turning thirty. We need to rush things because we have limited time.
"Ready ka na ba, sis?" nakangiting tanong ni Ate Charlotte habang naglalakad siya patungo sa kinaoroonan ko.
Hinaplos niya nang marahan ang balikat ko. We are both looking our reflection at the mirror. I just nod as an answer. This event is a welcome party as well as an engagement party.
"I can't believe it! Mas mauuna ka pang ikakasal kaysa sa akin. Dapat ako ang una, eh." She laughed and tapped my shoulder. "Still, I'm so happy for you, bunso."
I let out a forced smile. And I can't help but to feel guilty. Wala parin kasing kaalam-alam si Ate Charlotte tungkol sa mga nangyari noon. And somehow, I wish na hindi na niya malaman 'yon dahil alam kong masasaktan lang siya knowing that I betrayed her before.
"Thank you, Ate," tipid na sagot ko.
"Bilisan mo na riyan. Sampung minuto nalang at lalabas ka na rito. Magsisimula na ang party," excited na saad niya. She took her mask out before she leaves the room.
The theme of this party is a masquerade ball. Kapag nagsimula nang mag-annouce ang MC tungkol sa pagbalik ko, the cotillion will start with dim lights. After that, all the light will be turn off at doon mismo magsisimulang mag-announce ang MC nang tungkol sa engagement party. My groom to be will wait for me in front of the stage while I'm slowly walking through his direction from the center.
I sigh and prepare myself when five minutes came. Tumayo na ako at nakangiting lumabas sa isa sa mga kwarto dito sa hotel. Isinuot ko ang mask ko at naglakad patungo sa hall. When I entered the hall, binalot nang kaba ang dibdib ko lalo na't napakaraming tao. Ang iba ay hindi ko makilala dahil sa suot-suot nilang mask. Nagpakawala ako nang malalim na buntong hininga at naglakad sa magiging puwesto ko para mamaya sa sayaw.
"Ladies and Gentleman," dinig kong sabi ng MC na nasa gitna kung saan lahat nang tingin ng mga taong nasa loob ng bulwagan ay nakatutok sa kanya.
It was Kean Montenegro of course, my bestfriend. Nagtampo pa nga sa akin 'yan kasi mas nauna pang nakaalam si Mavien kaysa sa kanya na nandito na ako sa Pilipinas.
"Alam nating lahat kung para saan ang party na 'to. This party is for the comeback of the girl whom we know too well," nakangiting anunsyo niya.
Mga close friends at mga kakilala lang kasi ang mga nandito ngayon.
I smirked. Ang kulit parin talaga ng isang 'to.
"Four years past, she decided to come back again. At nagtatampo parin ako hanggang ngayon sa kanya kasi ako 'yong huling taong nakaalam na nandito na siya. I am her bestfriend for petesake!"
Umalingangaw ang tawanan sa buong bulwagan. Napapailing nalang ako dahil doon. Kean would always be like this forever.
"Kidding aside, alam ko namang hindi na kayo makapaghintay na makita ulit siya. But before that, let's start the party with a presentation," he announced and the light started to dim.
Umalingawngaw ang tugtog at ganoon nalang ang kaba sa dibdib ko. I walk a few meters towards my partner kagaya sa practice. I did the introductory part with my partner before we proceed to the next step. Everyone participating in this presentation started to dance.
Iginala ko ang paningin ko habang nagsasayaw kami ng kapareha ko. Nasaan na kaya ang kulugong Clyde na 'yon? Parang siya pa ang main character sa party na 'to, uh, at hindi ako.
We started to switched partners. Napunta ako sa lalaking nasa kaliwang side ko and we start dancing again. Ganoon lang palagi ang routine hanggang sa hindi ko na mabilang kung pang-ilang lalaki na ba ang naisasayaw ko. I sigh in relief nang marinig kong patapos na ang music. Just one last dance with another man and it's all done.
We switch partners at napunta ako sa lalaking nakakulay gray na tuxedo. When our hands touched, I felt a bolt of electricity running through my spine. Mariing napapiksi ako. I looked at the man in front of me. Nanlaki ang mga mata ko nang magtagpo ang aming mga mata.
Those brown eyes.....
Hindi ako maaaring magkamali!
My heart beats in unexplainable radiating sequence. Pakiramdam ko hihimatayin ako. He held my waist and we started dancing.
How? Paanong naging parti siya ng sayaw na 'to?
Impossible!
I can feel my eyes in heat. I felt like I'm going to burst in tears. I know who this man is even if he's wearing a mask.
This is Reigan! Hindi ako maaaring magkamali dahil siya....siya lang ang tanging lalaking nagpaparamdam sa akin nang ganitong emosyon.
Shit! Gulong-gulo ang isip ko. Kinakabahan ako.
Kilala ba niya ako? Did he recognized that it was me whom he danced? O baka nagkataon lang?
The music ended and I heard a lot of grasped in this hall when all the lights switch off. Natigilan din ako sa paggalaw at kaagad na bumitaw sa kasayaw ko.Wala man akong makita, I can feel that everyone in this formal dance started to walk away through their designated area living me alone here in the center. I stiffened when I can still feel the presence of the guy beside me.
Bakit hindi pa siya umaalis?
"And for the biggest surprise," the MC announced that made me panicked because the guy beside me isn't moving an inched. Tumuon ang spotlight kay Kean. "This party is not just a welcome party but also an engagement party. Ladies and Gentleman, let's all welcome, Mr. Clyde Dominic Dela Vega, the groom to be for this night!" Umalingawngaw ang boses ni Kean sa buong lugar.
And the spotlight immediately fall to the man infront of the stage. A handsome man whom holding a bouquet of flowers while looking at the center of the hall.
Lalakad na sana ako ng limang steps because that was the instructor said but someone blocked my way.
Wala man akong makita alam ko kung sino 'to. I can feel him. And I wanted to cry when I felt his arm wrapped around my body. I heard the crowd applause pero hindi ko 'yon napagtuunan nang pansin. Alam kong walang may nakakakita. Wala ni kahit isa. I felt something on my hand. It was a mask. It was his mask and he gave it to me.
Bakit ganito? Akala ba niya ako si Ate Charlotte? Akala ba niya ako si Ate kaya siya ganito?
"I love you," he whispered that automatically broke my whole system.
Nabitawan ko 'yong mask na hawak-hawak ko na ibinigay niya. And I felt a spur of liquid fall on my bare shoulder.
Is it his tears?
Hindi ako si Ate Charlotte. Hindi ako ang babaeng mahal niya! Nagkakamali siya. Siguro ay napagkamalan niya akong si Ate dahil pareho kami ng kulay ng damit.
"Fallon," dugtong niya.
Nanlaki ang mga mata ko nang dahil sa narinig. But before I could utter some words, I felt his lips touches mine. It was a quick kiss before he leave me shock and stunned.
Parang natuod ako sa kinatatayuan ko. Ni hindi ko man lang narinig na binanggit na ni Kean ang pangalan ko.
Iisa lang ang alam ko....
Nasasaktan ako.
Bumalik ang sakit. At hindi ko alam kung anong gagawin ko. Akala ko okay na ako. Akala ko hindi na ako maapektuhan. Apat na taon na ang lumipas simula nang umalis ako.
Natauhan lang ako nang tumutok sa akin ang isang spotlight. Narinig ko ang palakpakan nang maraming tao. Kinalma ko ang sarili ko at ipinilig ang ulo ko. Sinunod ko ang dapat na gagawin ko.
I walked towards Clyde direction. He is smiling, I can see that. That's why I forced a smile too, pilit kinakalimutan 'yong nangyari kanina. He held my right hand nang makarating ako sa kinaroroonan niya. We face everyone.
Nasilaw ako sa liwanag na bumangad sa amin. I can see everyone now. Iginala ko ang paningin ko. Nagbabakasakaling makita siya. But there is no sign of him.
"Congratulations, couple!" masayang sabi ni Kean.
Napatulala ako.
Nananaginip lang ba ako kanina o totoo 'yon? Sana.....sana panaginigip lang 'yon dahil kung totoo man ang mga narinig ko......
It's already too late.....

-
♡lhorxie