Rijken der thermsië~Grace

0.9

Na het eten bezocht Grace snel een wc, die eigenlijk gewoon uit een ruimte met een gat en een tent er om heen bestond. Toen ze terug liep naar de etenszaal hoorde ze Kate en Mason met elkaar kibbelen. Ze negeerde het echte, te bang om nog meer aandacht op zicht te vestigen. Ze wilde zo snel mogelijk terug naar haar ouders en haar broertje, want ze begon zich zorgen te maken dat hun iets stoms zouden uitvoeren. Nadat Grace werd aangestaard door hatelijke elfen in de eetzaal, begon ze te beseffen dat ze beter zo snel mogelijk weg kon gaan. Ze liep de tent uit en liep naar de tent waar ze Kate en Mason voor het laatste hoorde. Ze riep een waarschuwing voordat ze de tent binnenliep. Grace haar mond viel open. Mason stond innig met een ander elfen meisje te zoenen. De blouse van het andere elfen meisje lag op de grond. Ze slaakte een ongemakkelijk kuchje en beide keken ze op. Ongemakkelijk wiebelde ze met haar tenen. ''ik denk dat ik maar moet gaan....'' Grace stormde zowat de tent uit met nog altijd na brandende wangen. Haar gezicht voelde warm aan en ze probeerde te vergeten wat ze net had gezien. Ze liep haastig in een willekeurige richting. Pas nu begon Grace te beseffen dat ze die tijd al weg kon gaan. Ze begon te lachen om haar eigen domheid en ze verliet het kamp. Grace wist niet hoelang ze al weg was, maar wat ze wel wist was dat ze al een lange tijd rondjes liep. Ze begon in paniek te raken. Wat als ze de weg naar het hol nooit meer terug kon vinden? Wat als ze door haar opstandigheid, haar familie nooit meer zou terug zien? Ze mocht zich dan nog zo erg aan haar familie irriteren, dat betekende niet dat ze niet van haar familie hield. Achter zich hoorde Grace takjes kraken. Ze maakte zich niet zo druk over het feit dat de takken kraakten, het kwam wel eens vaker voor dat er in een bos takken kraakten door de dieren of door de wind. Met zucht staarde ze vooruit en dacht terug aan het moment dat ze Mason had betrapt in de tent. Als ze erop terug dacht snapte ze niet dat ze zo had gereageerd, het was niet dat ze niet vaker mensen in het openbaar zag zoenen. Het kwam eerder door de intimiteit die Grace had verbroken. De schaamte kwam weer naar boven, maar Grace onderdrukte haar gevoelens. Ze vond het maar niks dat ze in iemands privacy had ingebroken. Ze had dan wel gewaarschuwd, maar door haar ongeduldigheid had ze niet eens de moeite genomen om te wachten. Soms zou ze echt willen dat ze de tijd kon terug draaien, dan kon ze in haar kamer blijven en was ze nooit het elfenkamp binnen gesleurd. Ze had nu bij haar familie kunnen zijn en in plaats van de koud die nu om haar heen hing kon ze met een deken in het hol een boek gaan lezen. Grace was zo diep in haar gedachten verzonken dat ze de jongen achter haar pas opmerkte, toen het al te laat was. Een had werd voor haar mond geslagen en een chemische geur kwam Grace haar neus en mond binnendringen. Ze probeerde zich uit alle macht te verzetten, haar longen stonden in vuur en vlam en zwarte stipjes verschenen op haar netvlies. Toen werd alles zwart en viel Grace in het niets.

.................................................................................................................................

Ik weet niet waarom, maar dit hoofdstuk was ontzettend moeilijk voor mij om te schrijven. Ik hoop dat jullie het wat vinden, zelf ben ik er wat minder tevreden over en laat in de reacties achter wat jullie ervan vinden.

xxxxx anoniemster