Prologue:
Mabubuhay ka ba sa kakaunting liwanag na nakikita mo o tatangapin mo na lang na wala ng pag asa at hahayaan mo na lang mawala ang konting liwanag na iyon dahil kahit anong gawin mong pagkapit ay naiisipan mo ng bumitaw dahil kelangan na at sobrang sakit na.....
Yung tipong nagbabasa ka ng notes gamit yung flashlight sa lighter dahil test niyo na kinabukasan..
Yung akala mo gabi pa yun pala Tanghali na.. ang sarap kasi matulog..
At yung akala mo Bulag ka na yun pala brownout lang..may paiyak iyak effect ka pa..
Pero mas may malalim pang definition yan.... basahin niyo na lang...
Ang hirap talaga mabuhay kapag ang liwanag na meron ka ay di sapat at unti pa.............
CHAPTER 1
*Nylereh's POV*
Ano to? Mukhang familliar sa akin tong place na to ah.. Teka san ko ba to nakita.. ano ba yan memory loss.. Wew..
Pero teka astig ah merong bridge dun oh.. pa arch ung shape ang ganda ng effect.. ay naku parang ngaun lang nakakita ng bridge na arch eh sa puro straight ung bridge na nakikita ko eh..
Maya maya napansin ko na lang na unti-unti na akong naglalakad palapit dun sa dulo ng tulay at mula sa kinatatayuan ko may naaaninag akong batang lalaki na may hawak na watch sa kabilang dulo ng tulay...biglang humakbang papalapit sa akin ang bata.. pero habang papalapit sya sa akin unti unting nagbabago yung pisikal na anyo nya .. a chubby boy turn into a HOT,, gorgeous Young man.....
pero nakakaINIS ha.. kasi kahit ilang meters na lang ang pagitan namin di ko pa rin maaninag yung mukha nya...
Hanggang sa............
boogsh...!!!!!!!!! crack.....!!!!!!!!!!! bigla na lang nahati yung tulay sa pagitan namin... salbahe... unti na lang eh..
AAARRRRRRRRRR.......... yun na lang ang nasigaw ko.. nakarinig na lang ako ng sigaw na sunoggggg.. Hay panaginip lang pala..........
"Sunoooooooooooooooooggggggggggggggg!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
Ayan ang tunog ng alarm clock ko tuwing umaga.. Nirecord ko pa talaga yan sa boses ng Best fwend ko para gising agad..ang daming alam no..Ah bago ko pa makuwento sa inyo ang lahat magpapakilala muna ako. Ako nga pala Si Nylereh Lei Ebreo ,17 yrs of age at kasalukuyang magtutwelfth grade lam na K-12. Medyo wierd yung pangalan ko no? Pero kahit na ganun love na love ko to kasi bigay sa akin to ni Author. Wala na akong parents kasi ... bata pa lang ako siguro mga 6 years old nagpapalaboy laboy na ako sa lansangan.. di ko nga alam kung saan ako galing ang alam ko lang ay ang pangalan ko dahil nakaukit yun sa anklet na suot suot ko nun sa paa.. mabuti na lang may nagmalasakit sa aking mag alaga si Inay Pasing.. kinupkop nya ako't inalagaan..kaya ayun nabuhay pa ako dito sa mundong Earth..
I have a cheerful personality and a devastated physical appearance...Pero kahit na ganun maswerte pa rin ako sa buhay kasi nakilala ko ang masasabi kong Tunay na KAIBIGAN...
Ibat ibang ugali pero kahit na ganun nanatili pa rin kaming matatag.... yun yun eh...
So ngayong alam niyo na ang aking beautiful name at kung ano pang etsebureche maghahanda na ako para bumangon sa kama at magayos ng sarili.. panu ba namang hindi ko paghahandaan ang pagbangon ko eh Lima po kaya kaming natutulog sa isang queen size na kama kaya maraming nakadagan na kamay at paa sa akin.. aray ko po....!!!!!!!
