Onu gördüğüm de yanına gitme isteğimi bastırarak uzaktan söylediği şarkıları dinledim. En sevdiklerimi söylüyordu. Denizin maviliğine karşı, dalga sesleriyle gitarını konuşturuyordu yine. Koyu kumral saçlarına verdiği şekil, kumral teni, yeşil gözleri ve denizin mavisi.. Son derece özgüvenli ve havalı duran bu çocuk yarışmaya katılsa kesin kazanırdı. Böyle bir erkek yanında kendi gibi havalı kızları isterdi tabi. Havalı olmasam da güzel kızdım sonuçta. Havalı da olabilirdim, belki. Bu manzaraya karşı insan nasıl huzurlu olmaz? Bu büyüleyici sesi özlemişim. Onu göreli üç gün olsa da, sesi gitmiyordu kulaklarımdan. Gözleri ve gülüşü de aklımdaydı. Aşık olmak istemiyordum. Evet evet, olmayacağım.
Oradan geçerken bana bakıp göz kırptı. Allah'ım! Etrafıma bakındım, başkasına mı bakıyor diye, kimse de yoktu. Resmen bana göz kırpmıştı. Şaşkın bakışlarımı çevirip yürümeye devam ettim. Kendi kendime gülmeye başlamıştım.
Kalbim beynim de atıyordu sanki.Beni daha önce de fark etmiş miydi?
