the case of Taeyong & Johnny

518 5 4
                                    




  

     ก้านนิ้วเรียวขยับไปมาในอากาศราวกับกำลังเล่นเปียโน ศีรษะกลมส่ายเบาๆพร้อมกับฮัมเพลงที่กำลังบรรเลงอยู่ในโสตประสาทจากหูฟังคู่ใจ เขามักจะทำแบบนี้เสมอเมื่อได้ฟังเพลงโปรดในสถานที่ที่เงียบเชียบและบรรยากาศที่เป็นใจ


     แทยงลืมตาขึ้นมาเมื่อบทเพลงที่ฟังนั้นจบลงและกำลังจะเปลี่ยนไปเป็นเพลงต่อไป เขาถอดหูฟังออกก่อนจะยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา ร่างบางบิดขี้เกียจสองสามทีก่อนจะลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมตัวจะกลับบ้าน


     เขาแปลกใจนิดหน่อยที่วันนี้เขาอยู่ที่นี่นานกว่าปกติ  ที่นี่เป็นสถานที่โปรดของเขา เขาชอบมันมาก เป็นเพราะว่าที่นี่ไม่มีคนอื่นนอกจากเขาแถมท้องฟ้าที่มองจากดาดฟ้าแห่งนี้ยังเป็นสีฟ้าอีกด้วย


     ขาเรียวก้าวลงบันไดอย่างไม่รีบเร่งพร้อมกับฮัมเพลงคลอ ทุกครั้งเขามักจะใช้บันไดฝั่งดาดฟ้าที่ไม่ต้องเดินผ่านตัวอาคาร แต่วันนี้ไม่รู้อะไรดลใจให้เดินไปอีกทางนึง แทยงเดินลงมาจนถึงชั้นสามก่อนจะเปลี่ยนเส้นทางเป็นการเดินผ่านห้องเรียน

  

     โถงทางยาวปรากฏขึ้นในสายตาโดยที่ฝั่งซ้ายของอาคารเป็นหน้าต่างเรียงรายเป็นแนวยาวเผยให้เห็นแสงของพระอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า

 

     ระหว่างที่เดินสำรวจอาคารไปเรื่อยเปื่อยก็เกิดความสงสัยว่า ทั้งทั้งที่วิวนอกหน้าต่างนั้นสวยงามขนาดนี้ ทำไมถึงได้ปิดตึกนี้ไปกันนะ

   

     แต่ความใคร่รู้ของเขาถูกหยุดไว้แค่นั้นเมื่อเจ้าตัวได้ยินเสียงบทเพลงที่ดังออกมาจากห้องสุดท้ายของชั้นเรียน เขาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นจนระยะทางนั้นลดลงเรื่อยๆ จนเขาแน่ใจว่าเสียงที่ได้ยินคือเสียงของเปียโน

   

     ใช่ว่าจะไม่เคยได้ยินคนพูดถึงห้องดนตรีของตึกเก่าเลย แต่ไม่คิดว่าเปียโนจะยังอยู่ในสภาพที่ยังใช้งานได้อยู่

[NCT] OS/SF - playlists fiction ✿Where stories live. Discover now