Inny Początek Akademii Vampirów

Rozdział 5

Zgóry bardzo przepraszam, że długo nie wstawiłam rozdziału. Trochę brakowało mi weny i nie miałam czasu. Jeszcze raz bardzo przepraszam i życzę miłego czytania. Mam nadzieję, że wam się spodoba.
----------------------------
Biegłam przez korytarze dormitoriów, aż w końcu dobiegłam do pokoju Lissy.
Szybko otworzyłam drzwi i podbiegłam do łóżka przyjaciółki, która rzucała się na nim z powodu koszmaru. Próbowałam ją obudzić. Po chili krzyczenia do niej i potrząsania jej ciałem, gdy udało mi się ją już obudzić była strasznie roztrzęsiona,cała się trzęsła, więc szybko przytuliłam ją do siebie i zaczęłam szeptać jej do ucha uspokajające słowa.
-To tylko sen, wszystko będzie dobrze, zobaczysz.-powtarzałam
-T...too nie b...był se...en, t...to się nn...na praw...wdę zdażyło-wydukała moja przyjaciółka
-Wiem-wyszeptałam i mocniej ją do siebie przytuliłam. Gdy już Lissa uspokoiła się całkowicie i przestała płakać to trochę się od siebie odsunełyśmy.
-Już dobrze-powiedziałam
-Wcale nie jest dobrze Rose-powiedziała trochę zdenerwowana Liss-nic nie jest dobrze-po chwili dodała nieco ciszej
-Ale będzie obiecuje Ci to-powiedziałam pewnym siebie tonem, ale w głębi siebie nie byłam dokońca przekonana
-Mam taką nadzieję-powiedziała cichutko
-Będzie, zobaczysz-dodałam i lekko się uśmiechnęłam
Lissa chwilę się nie odzywała, miała spuszczoną głowę w dół i chyba się czemuś przyglądał. Gdy spojrzałam w tym samym kierunku wiedziałam już o co chodzi, o moją kostkę.
-Co Ci się stało?-zapytała podnosząc głowę i wpatrując się we mnie tymi jadeidowymi oczami.
-To nic poważnego-odpowiedziałam
-Rose, co Ci się stało?-powtórzyła pytanie, a ja westchnęłam
-Potknęłam się i skręciłam kostkę-odpowiedziałam tym razem trochę bardziej szczegółowo
-Kiedy i jak?-zapytała
-Po zajęciach postanowiłam zrobić sobie dodatkowy trening jak zawsze ale gdy weszłam na salę w rogu na macie siedział Dymitr...-urwałlam
-I co zrobiłaś?-dopytywała się
-Czytał jakąś książkę, jeśli dobrze pamiętam to jakiś western ale mniejsza o to, więc siedział tak i czytał. Weszłam głębiej w salę, odłożyłam torbę na bok i zanim zaczęłam biegać okrążenia na rozgrzewkę spojrzałam raz jeszcze w jego kierunku. Cały czas był pochłonięty czytaniem, pomyślałam, że chyba mnie nie zauważył, więc postanowiłam mu nie przeszkadzać. Zaczęłam biegać okrążenia, oczywiście gdy robiłam ostatnie kółko wywruciłam się w tym samym momencie, kiedy on wstawał z maty.-zrobiłam krótką przerwę, żeby nabrać powietrza w płuca-Myślałam, że upadnę twarzą na ziemię ale...-przerwałam
-Ale co?-dopytywała Lissa
-Ale upadłam na niego.-dokończyłam. Gdy skończyłam jej opowiadać co było dalej dochodziła 2 w nocy, więc zaczęłam się zbierać. Zapytałam jeszcze Lissy przed wyjściem czy napewno wszystko jest już wporządku, zaproponowałam nawet, że zostanę z nią na noc ale odmówiła i kazała mi ostrożnie wrzucić do mojego pokoju.
-Napewno?-zapytałam kolejny raz powoli wyciągając rękę w stronę klamki
-Tak, napewno.-powiedział kładąc nacisk na ostatnie słowo.
-To pa-pożegnałam ją szybki ptrzytulasem i skierowałam się w stronę drzwi.
-Pa Rose-usłyszałam jeszcze jej cichutkie pożegnanie, kiedy zamykałam drzwi od jej pokoju.
Szłam powoli korytarzem w stronę swojego pokoju. Mogłabym iść szybciej, żeby mnie nikt nie przyłapał ale moja kostka postanowiła dać o sobie znać, a że niewziełam kul to nie mogłam poruszać się szybciej. Gdy dochodziłam już do pokoju usłyszałam pukanie do drzwi.
-No to już po mnie-pomyślałam.
Mój pokój znajdował się zaraz za zakrętem
-Może uda mi się przemknąć-powtarzałam sobie w głowie.
Wychyliłam się za zakrętu i spojrzałam w stronę drzwi od moje pokoju. To co tam zobaczyłam po prostu wprawiło mnie w osłupienie. Pod moimi drzwiami stał Bielikov. Nie wiedziałam co mam zrobić podejść do niego czy może czym prędzej zwiewać. Popatrzyłam się jeszcze raz w tamtą stronę. Dymitr zapukał ponownie tylko tym razem trochę mocniej
-Rose jesteś tam, Rose?-mówił pół głosem
-No na pewno bym to usłyszała-pomyślałam sobie.
Postanowiłam, że wyjdę z ukrycia. Tak jak postanowiłam tak też zrobiłam, szłam wolnym krokiem w stronę drzwi. Bielikov odwrócił się w moją stronę, patrzył się na mnie taki wzrokiem, że nie mogłam się zoriętować o co mu chodzi, odruchowo spojrzałam w dół. Gdy podniosłam głowę posłałam mu pytające spojrzenie, a on tylko obrócił głowę w innym kierunku, chyba się rozglądając.
-Nie, nie ma mnie tam towarzyszu-odpowiedziałam mu na wcześniejsze pytanie, szeroko się uśmiechając i chichocząc pod nosem
-Ha ha ha, bardzo śmieszne.Długo tu jesteś?-powiedział ale uśmiechnął się pod nosem, ma taki słodki i prześliczny uśmiech. Wpatrywałam się tak w niego, aż zauważyłam pytające spojrzenie kierowane w moją stronę. Starałam się sobie przypomnieć co do mnie mówił. Po chwili jednak mi się to udało.
-Nie, niedawno przyszłam-odpowiedziałam.
Wydawało mi się, że odetchnął z ulgą, mam taką nadzieję że mi się wydawało.
-Gdzie byłaś?-zapytał
-Nigdzie-odpowiedziałam
-A tak na prawdę-powiedział
-Mówię prawdę-powiedziałam i zrobiłam nadąsaną minkę
-Mhym-mruknął
-Po co do mnie przyszedłeś?-tym razem to ja zadałam pytanie
-Obiecałem lekarce, że będę cię pilnował, żebyś nie nadwyrężała kostki-odpowiedział
-Nie musisz mnie pilnować. Umiem sama o siebie zadbać.-powiedziałam lekko zdenerwowana
-Właśnie widzę.-mruknął po nosem ale na tyle głośno że go usłyszałam
-A co to miało znaczyć?-prawie wykrzyczałam te pytanie
-To, że powinnaś teraz leżeć i odpoczywać w swoim pokoju, zwłaszcza o tej godzinie-powiedział już lekko rozdrażniony
-Przecież nic sobie nie zrobiłam. Nie jestem już małym dzieckiem, żeby trzeba było mnie pilnować na każdym kroku.-powiedziałam z nutą ironii w głosie.
-Idź już do pokoju i odpocznij. Proszę.-powiedział to takim tonem jakby nie miał już do mnie siły ale też się martwił?
-Dobrze-odpowiedziałam już trochę ciszej i spokojniejszym tonem. Otworzyłam drzwi i już miałam się odezwać kiedy on zrobił to pierwszy.
-Dobranoc Rose-powiedział
-Dobranoc i do zobaczenia na treningu towarzyszu-odpowiedziałam na jego pożegnanie. On tylko westchnął i gdy już się odwracał spojrzał jeszcze na mnie i poszedł wzdłuż korytarza do wyjścia. Weszłam do pokoju zamykając za sobą drzwi, do kuśtykałam do łóżka i położyłam się na nim. Przez dłuższą chwilę wierciłam się w pościeli, jednak po niedługim czasie udało mi się zasnąć.
------------------------------
Przepraszam za jakiekolwiek błędy językowe. Bardzo dziękuję za czytanie mojego ff i za komętarze oraz gwiazdki.

Następny rozdział najprawdopodobniej pojawi się za dwa tygodnie, chyba, że uda mi się go szybciej skończyć. Do kolejnego rozdziału.

RozaHathawayBielikov