Chapter 1:
A list of random and unrelated things to remember:
-Time heals.
-Mountain winds sound exactly like ocean waves.
-Walls can be destroyed.
-Always read lifehacks.
-The sun always rises (and is always beautiful)
-Umupo sa harap ng prof kapag nagkaklase.
-Logic doesn't produce magic.
-Somewhere somebody loves you.
-Kids never lie.
-Always listen to Ted's mom.
-There is a music in everything.
-Never have a ride with a stranger.
-Don't choose mediocre when fire exists.
-Hindi sagot ang ewan/baka.
-Tangina please wag maglandian pag nasa public place.
-Your heart expands when it's broken.
-Always run after someone you love.
"Dating in 2016 is horrible." At naniniwala ako dyan. I, Yohan Monteverde strongly believes that this is a crappy generation. Everyone lies, everyone play games. There is no trust, there is no exclusiveness. It's always what have you done for me lately? Pag di ka na masaya sa relasyon, bigla na lang mawawala or bigla ka na lang ipagpapalit sa iba...
Yeah. I may sound pessimistic, but welcome to the real world. *smirks*
Kaya ako, I'd rather be with my laptop all day and watch my beloved films. Oh wait, before you judge me, let me tell you something. Ilang story na ba ang nabasa mong lalaki ang nagkukwento? Konti lang diba? Kaya kung ako sayo maniwala ka na. We're a hopeless generation. Hindi ako bitter ha, hindi rin broken, wag kayong ano dyan. Realist lang talaga ako, I see beyond the mist. Yung mga hopeless romantic and forever chuchu nung mga jejemon dyan? Hay nako. WALANG GANON mehn! Life isn't made of rainbows and unicorns.
Wala naman akong galit sa mundo. Hindi rin ako product ng broken family, sobrang saya nga sa pamilya namin kala mo araw-araw may birthday kung makapag-videoke ang mga tao sa bahay namin. Ang sinasabi ko lang, yung generation natin ang may problema. Mula ng nauso ang kung anu-anong pakulo at nakalat pa through social media, tumaas na nang tumaas ang expectations ng tao. May mga mob dancing pang nalalaman, at fireworks pang proposal, umuulan na rose petals... Hindi ba nila alam kung gano kagastos yon?? At maraming naghihirap sa mundo?? We're a bunch of shits madlang people. *facepalm*
And at this very moment ladies and gentlemen, halos malaglag na ko sa upuan kakaharutan nung magsyota dito na katabi ko sa jeep papasok ng school na probably maghihiwalay rin kapag nagfail yung lalaki na isurprise ang babae sa weeksary nila. Mga letseng malalandi! At talagang mukang schoolmates ko pa mga hinayupak na to! Sana biglang magpreno yung jeep hahambalusin ko ng centrifugal force ang mga ulul na to.
Pero hindi nangyari yon, ang banayad magmaneho ni manong. Plus diabolic raw masyado yung plano ko, kaya bumawi na lang ako sa simpleng pagsiko dun sa lalaki bago ako tuluyang bumaba ng jeep. At syempre, sa gate pa lang ng university na pinapasukan ko talamak na ang mga linta na nagkalat. Kanya-kanyang yakap, holding hands, at pulupot sa mga syota nila---
"Haaaannnn!!!"
Shit no. I keep on walking, head's down. How many times do I have to tell her to never call with that nickname coz it sounds like an endearment "Hon"
