Το Άρωμα II

~Τρελάδικο~

《7 φόνοι》

Ειμαι εδώ 3 χρόνια.
3 άθλια χρόνια.
Μόνος μου.
Οι άσπροι τοίχοι γύρω σου σε κάνουν να θες να βουτήξεις μέσα τους και να χαθείς.
Όμως αν το κάνεις αυτο εισαι τρελός για αυτούς.

Δεν θυμάμαι πολλά.
Δεν ξερω γιατι ειμαι εδω ,πάντως νιώθω όμορφα.
Σαν τίποτα να μην μπορει να με βλάψει.

Ο γιατρός μου έδωσε ενα σημειωματάριο.
Μου ειπε να γράφω.
Να γράφω τις σκέψεις μου .
Τα όνειρα μου .
Τα πάντα.
Και έτσι έγραφα.
Για τα πρόσωπα γύρω μου .
Για τον χώρο που έμενα για οτι θυμόμουν έγραφα.
Ομως τι πραγματικά θυμόμουν;
Γιατι ειμαι εδώ;
Δεν ανήκω εδω .
Πρέπει να φυγω .

Δυο μεγαλοσωμοι άνδρες μπήκανε στο δωμάτιο μου .
《Luke ηρέμησε εμείς ήμαστε》
Τα πρόσωπα τους άγνωστα.
《Δεν σας ξερω φύγετε》
Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα.
Δυνατά.
Έπρεπε να κάνω κατι ;
Ο ψηλός Τύπος μου έκανε μια ένεση.
Ξύπνησα μέσα σε ενα γραφείο.
Προσεγμένο.
Τακτοποιημένο.
Και ξαπλωμένος σε μια καρέκλα με μια κύρια απέναντι μου να παρατηρεί καθε μου κίνηση και να την
σημειώνει.

《Luke. Ξέρεις γιατι είσαι εδω ;》
Πραγματικά τι κάνω εγω εκει .
Γιατι είμαι εκεί;
《Luke. Ήσουν μάρτυρας 7 φόνων》
Τι ;
Δεν γίνεται αυτο .
Μααα πως;
《Luke με ακούς;》
Ξαφνικά όλα ήρθαν στο μυαλό μου .
Τα ματια μου βουρκωμένα αρχίζουν να κλαίνε.
Τα θυμήθηκα όλα.
Δεν ήθελα.
Έπρεπε να τα ξεχάσω όλα.
Δεν μπορούσα κατι μέσα μου δεν με άφηνε.
Δεν ξερω γιατί.

Για κάποιο λόγο γράφει.
Γράφει σελίδες χωρίς εγω να λεω τίποτα.
Τι γράφει;
Γιατι ειμαι εδω ;
《Luke πρέπει να το ξεπεράσεις》
Πως να το κάνω αυτο ;
Πως να ξεχάσω 7 φόνους.
7 φόνοι απο την παιδική μου φιλη .
《Αύριο θα φύγεις απο εδω . Έχεις καπου να μείνεις;》
Ειμαι 3 χρόνια εδω και κανένας δεν ήρθε να με δει .
Γιατί;
《Δεν ξέρω.》
Το βλέμμα της πήρε ενα θλιμμένο ύφος.
Τι ηταν αυτο ;
Ενδιαφέρεται για εμένα.
Γιατι;
《Νομίζω εχω ενα μέρος αν θες φυσικά》
Ηταν τόσο καλή μαζι μου ενω δεν την ήξερα καν .
《Γιατι ενδιαφέρεσαι για εμένα τόσο;》
Τα μάτια της γουρλωμένα με κοιτάνε.
Αμήχανη.
《Απλα μου φαίνεσαι παρεξηγημένο άτομο》
Τι εννοούσε με αυτο ;
《Και που ειναι αυτό;》
Ξαφνικά χάρηκε. Αλλα δεν ήθελε να το δείξει.
《Ειναι ενα διαμέρισμα κάτω απο το δικο μου και αν θες μπορείς να μείνεις》
Αυτή η γυναίκα η με λυπάται, η με θέλει.
《Σύμφωνοι》