Candle of Placid Concussion

Kabanata 38

COMEBACK

"Are you sure, Tyler?"
"Yes, Ma. Sige, una na ako."

Kumalabog ang puso ko sa narinig. Pakiramdam ko naestatwa ang buong katawan ko sa aking kinauupuan. Kunpirmado. Siya nga, alam kong siya nga. Kailan pa siya nakauwi rito sa Pilipinas? Bakit hindi ko man lang nabalitaan? Yumuko at pinagpatuloy ang pag kain. My heart races fast and I don't know the reason. Napakagat labi ako nang mapansing nanghihina ang kamay ko habang hawak ang kubyertos.

Almost one year... one year na kaming hindi nagkikita. Kumusta na kaya siya?

"Sure. Mag uusap tayo mamaya."

Narinig kong ani ni Mother Terresa kahit umalingawngaw na sa paligid ang malakas na tugtog ng musika sa stage. Sumulyap ako sa aking likuran at nakitang naglalakad na palayo si Tyler.

My eyes firmed on him. Mas lalo siyang tumangkad. Mas lalong dumepina ang kanyang matikas at matipuno niyang katawan. His shoulders became broader than what it was before. Suot niya ang isang black Vondutch checkered na nakatupi hanggang siko. Mas lalo siyang pumuti ngayon. Kung nakaharap man siya ngayon o nakita ko ang mukha niya kanina, I'm sure I would unconsciously drool infront of him. He's way too classy and cool right now.

"Ma, kanina pa po ba nandito si Ty?"

"Yes, actually mas nauna siya sa inyo. He just helped decorating the venue."

Nag iwas ako ng tingin at idinapo ang paningin sa aking pagkain nang marinig ang pinag usapan ni Ate Han at Mother Terresa. Grea. Bakit hindi namin siya napansin kanina? O baka ako lang talaga ang hindi nakapansin na nandito siya? Bakit nga pala nandito siya?

"Enjoy your meal, angels. Alis muna ako."

Ani ni Mother Terresa. Tumingin ako sakanya at ngumiti. She smiled back and nodded to us. Agad namang nag iba ang awra ko pagkatalikod niya at tumingin kay Kuya Henrix

"Hoy, Kuya! Bakit hindi mo sinabi kay Mom na magkasama tayo ngayon?"

Kunot noo na tanong ko kay Kuya Rix. Tinaasan niya ako ng kilay kaya napabuga ako ng hangin. Nakakainis talaga ang mokong na ito. Naramdaman kong inakbayan ako ni Ate Hannah sa tabi ko.

"Kasi sigurado akong hindi iyon papayag pag hindi ka sasama akin." Banayad at walang problemang sabi niya kaya napatiim bagang ako.

"E sana hindi mo nalang ako isinama dito."

Naiinis na sabi ko. Bumuntong hininga si Kuya at nag iwas ng tingin. God knows, I don't want to be here right now. Dapat nga nasa bahay ako ngayon at gumagawa ng thesis for my masteral. I have not finished my proofreading tasks yet. A masteral student like me has no time for other stuffs.

"Quen, sorry, it's my fault. Don't blame Rix. Sorry."

Napatingin ako kay Ate Han na nakanguso at kaswal na tumingin sakin. Nagbuntong hininga ako at umiling. I shouldn't be acting like this. Bakit ngayon lang ako magrereklamo? Seriously, what is happening to me?

"Palibhasa nalaman lang na nandito si Tyler, gumaganyan na, seriously that—"

"What are you talking about, Rix?" Ani ni Ate Han.

Palihim akong napamura sa aking isipian. Kunot noo kong tinignan si Kuya ngunit inismiran niya lang ako. Hindi ko alam kung bakit niya dinadawit ang pangalan ni Tyler dito. Totoo naman Quendrin e, binabagabag ka na diyan gayong nalaman mong nakauwi na siya dito sa Pilipinas. How foolish of me to refute that obvious fact.

"You brought her here."

Malamig na sabi ni Kuya Rix. Napatingin ako sakanilang dalawa. Naramdaman ko ang agad kaunting tensyon na namagitan sa kanilang dalawa. 

"Nag apologize na ako, hindi ba? Ano pa ba ang gusto mo? I just tried to bring her here para naman makapagrelax siya, not just being a busy student. I just..."

"So, the only way is to bring here her, Han? She has a choice, Han. She can handle herself."

Napaawang ang labi ko. Nanlaki ang mga mata ko at napahawak kay Ate Han. Kitang kita ko sa mga mata niya na may namumuong luha roon.

"Shut up, Kuya. Don't blame her."

Inis na sambit ko kay Kuya habang nakatiim bagang. Malakas ang tugtog sa paligid kaya walang napatingin sa amin. Hinawakan ni Ate Han ang braso ko kaya napatingin ako sakaniya. Her eyes is pleading for silence. Idinapo ko ulit ang paningin ko kay Kuya at nakita siyang bumuntong hininga.

"Sorry, I just freaked out. Sorry, baby."

Mahinahon na ani ni Kuya at tumayo sa kanyang kinauupuan. Tinignan ko na lamang silang dalawa. Nilapitan ni Kuya si Ate Han na nakaupo sa tabi at niyakap ito mula sa likuran. He buried his face on Ate Han's neck. Tumikhim ako at nag iwas ng tingin.

"Stop it, Rix."

Ani ni Ate Han kaya napatingin ako sakanila. Nakita kong hinawi ni Ate ang kamay ni Kuya Rix na nakapulupot sa leeg niya. Ngumiti lamang si Kuya at naglakad papunta sa harap ni Ate Han. He shook his hands as the music in the air rhythmically played a romantic song. Naganunsyo rin ang emcee na tapos na ang parlor games.

"Shall I dance the loveliest and kindhearted woman that I love?"

Napaawang na lamang ang labi ko habang tinitignan silang dalawa. Nakita kong unti-unting ngumiti si Ate Han. Kuya just blush when Ate Han softly grasp his hands. Agad na tumayo si Ate Han habang inaakay ni Kuya papunta sa harapan. Maraming nagsasayawan doon, mga bata, mga matatanda at 'yung ibang professional visitors na may sponsorship rin sa orphanage. Bumuntong hininga ako at idinapo ang tingin sa mesa ko atsaka nakita ang mga ulam at desserts na hindi ko naubos. Busog na ako. I have the sence of urgency to go home right now. Anong oras ba matatapos ang program?

Tumayo ako at naglakad palabas ng function hall. Parang gusto ko muna yatang libutin ang Borge's orphanage na ito. I don't have the guts to dance and party right now. Gusto ko lang munang magrelax at maglibot-libot dito.