DERİN BİR NEFES

Bugün günlerden perşembe;

Şuan otobüsteyim etraf çok sesli ama kimseyi duymuyorum . Kafamı elime dayayıp hiç kıpırdamadan pencereden dışarıyı anlamsız bir şekilde izliyorum , hayat ne kadar garip değil mi? Akşam sabaha kadar ağlasanda sabaha hiç bir şey olmamış gibi uyanıyosun .

Saat sabahın 8'i. Pencereden insanların telaşını izliyorum , herkes bi yere gitme , marketini bakkalını açma telaşında sabah açıyolar akşam kapatıyolar ve öbür gün aynı telaşlar neden hergün aynı döngü yaşanıyo?
Yeniden doğmuşum gibi hissediyorum, ama ne mutluyum , nede üzgün hiç bi duygu yok içimde. Sadece kimsenin olmadığı bi yere gitmek istiyorum sadece,

Her şey bitti diyorlar sevdiklerim geçti o günler ben biliyorum bittiğini ama kafamda öldüremiyorum o anları sürekli kafamdalar ve iyi biliyorumki hiç bi zaman unutmucam onları ve unutmakta istemiyorum.
Şimdi derin bir nefes aldım ve tekrar elimi yüzüme koyarak pencereden dışarıyı seyretmeye devam ettim..