Yannah's P.O.V
Halos dalawang araw na rin mula nang maaksidente sina kathy at kristel. Pero hindi parin nagigising si kristel, si kathy bukas pwede nang umuwi.
Tok. Tok. Tok.
*pagbukas ko nang pinto*
"Hindi pa rin ba siya nagigising" tanung ni kathy na nakaupo sa wheelchair.
Tumango lang ako.
"Asan sina tito at tita" tanung ulit niya.
"Umuwi muna sila, para makapagpahinga." Sagot ko.
"Sana magising na si couz" sabi niya habang umiiyak.
"Wag kang mag alala, malalagpasan ni kristel yan. Matapang kaya yan" nagtatapang tapangang sabi ko kay kathy.
"Sige na kathy bumalik kana sa kwarto mo para maka pagpahinga at bukas makakalabas kana" sabi ko sa kanya, habang inaalalayan ko siyang pumunta sa kwarto niya.
Kung may masamang mangyari sa kaibigan ko hinding hindi ko talaga mapapatawad yan si andrew. Dahil kung hindi dahil sa kanya hindi aalis si kristel, eh di sana hindi siya na aksidente.
***flashback***
Kring... Kring..
Kristel's Calling..
"Hello bhessie" sabi ko.
"Hello, uuwi kami ni kathy sa province namin bukas" sabi niya na nasa kabilang linya.
"Pero bakit??" Tanung ko.
"Gusto ko kasi munang malimot sa lahat ng sakit na naramdaman ko dahil kay drew" sabi niya.
"Go lang girl, kung mas makakabuti yan sayo" sabay end ng call.
***end of flashback***
Akala ko makakabuti para sayo ang pag-alis mo yun pala hindi.
"Bhessie, alam ko matapang ka. At alam kung malalampasan mo ito so dapat kapit lang." Sabi ko kay kristel na hanggang ngayun ah, hindi parin nagigising.
"Kamusta na si kristel" tanung ni danzel na may dalang prutas para kay kristel.
"Ganun pa rin walang pinagbago" sabi ko.
"Sige, uwi ka muna. Ako muna ang magbabantay kay kristel" sabi ni danzel.
Tumango na lang ako at nag ayos na mga gamit ko, kailangan ko na rin kasing maligo eh.
Drew's P.O.V
Tatlong araw na mula ng isugod si kristel sa hospital pero hanggang ngayun hindi parin siya nagigising. Namimiss kuna yung kalitan niya.
Pagbukas ko ng phone ko nakita ko agad yung picture namin na magkahawak kamay nung nag zipline kami sa boracay. Sana gumising na siya, para madagdagan pa namin yung mga memories na nagawa namin.
Tok. Tok. Tok.
*pagbukas ni danzel*
"Bro, kamusta na si kristel??" Tanung ko kay danzel.
"parin walang pinagbago." Sagot niya.
"Sige bro, baba muna ako at bibili ng coffee. Ikaw bro gusto mo??" Tanung niya
"Sige bro ako muna ang bahala kay kristel" sabi ko sa kanya.
At lumabas na si danzel sa kwarto ni kristel. Umupo ako sa tabi ni kristel.
"Kristel sorry kasi napaka walang kwenta kong kaibigan, nung mga panahong kailangan kita, lagi kang nandyan. Pero nung kinailangan mo ang tulong ko asan ako, nakikipagdate. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may mangyaring hindi maganda sayo." Sabi ko habang umiiyak at hawak ang isang kamay ni kristel.
Biglang nanginig ang buong katawan ni kristel at bumilis ang takbo ng monitoring niya. Tumakbo ako agad para tumawag na doctor.
"Doc. Nurse. Pls, help my friend" sabi ko habang tumakbo pabalik ng room ni kristel kasama na ang mga doctor.
"Clear" sabi nung doctor sabay lapag nung isang aparatus sa dibdib ni kristel.
Habang inaayos nila yung dextrose ni kristel.
"Doc how is she??" Kinakabahang tanung.
"Nothing to worry, that is a good sign that she reponse properly, anytime pwede na siyang magising" sabi nung doctor.
Nakahinga ako ng malalim, akala ko kung ano nang nangyari kay kristel.
"What happen??" Tanung ni tita diana na hingal na hingal.
"Nothing to worry, tita. The doctor said that is a good sign that she reponse properly, anytime pwede na daw siyang magising" paliwanag ko kay tita.
Nakahinga na rin na maluwag si tita. Lumabas muna ako para makapag pahangin.
Danzel's P.O.V
Pagbalik ko galing ng coffee shop, nakita ko si tita na nakatulog na sa tabi ni kristel.
"Wait, asan ba si drew. Akala ko siya ang magbabantay dito?" Tanung ko sa utak ko.
Dahan dahan akong pumasok sa loob ng kwarto ni kristel para hindi magising si tita diana.
Paglapit ko sa mesa sa tabi ng kama ni kristel napansin kong gumalaw para gumalaw ang isang daliri ni kristel.
"Tita" gising ko sa mommy ni kristel
Nagising si tita at muling gumalaw ulit ang kamay ni kristel.
"Tumawag ka ng doctor?" Nagpapanik na sabi ni tita.
Dali dali akong tumakbo papuntang nurse station, at tinawag ang doctor at nurse.
Pagbalik ko sa kwarto ni kristel kasama kuna ang mga nurse at doctor. Tinignan nila ang mata ni kristel at cheneck ang blood presure nito.
"Doc kamusta po ang anak??" Tanung ni tita dun sa doctor.
Biglang dumilat si kristel at pinag mamasdan ang paligid.
"Sa awa ng diyos nagising kana" umiiyak na sabi ni tita habang hawak ang kamay ni kristel.
"Sino po kayo? At nasaan po ako??" Tanung ni kristel kay tita diana.
Nagtaka kami ni tita kung bakit hindi nakilala ni kristel si tita diana.
"Doc bakit hindi ako nakilala ng anak ko??" Tanung ni tita sa doctor.
"Ah. Your daugther have temporary amesia, dahil sa matinding pagkakabangga." Paliwanag ng doctor.
Naiyak iyak si tita. Habang ako tinetext ko ang mga barkada ko.
To: josh, yannah, nica, drew
Kristel is already awake.
"Sino po ako??" Tanung ni kristel sa amin.
"Ikaw si kristel at ito si tita diana ang mommy mo" sabi ko kay kristel.
"Mommy" sabi niya. "Sorry kung wala akong maalala" dagdag pa niya habang umiyak.
"Dont worry sweetie, tutulungan ka namin ni danzel para bumalik ang mga alala mo" sabi ni tita kay kristel.
"Tama si tita, tutulungan ka namin para bumalik ang mga alaala mo." Sabi ko kay kristel sabay yakap ko sa kanya.
Tutulungan namin siyang maibalik lahat ng alaala niya.
