Aslına bakarsanız ben de bilmiyorum. Sanırım iç güdü veya herhangi bir duygunun dürtüsüyle istemli ya da istemsiz bir biçimde tebessüm etmektir gülmek. Gülmek için çok fazla çaba harcamıyor olabiliriz ama gülmemiz için bir sürü neden vardır. Yeni doğan bir bebeğin ilk yaptığı hareket ağlamak olmasına rağmen, büyümeye ve alışmaya başlayınca artık daha farklı bir hareket peşine düşer. Bu da gülmektir. Siz de bebekleri görünce hiç istemsizce gülümsemiyor musunuz? Dünyanın en doğal ve en içten bu davranışına, neden hayatımızdaki kötü durum ve alışkanlıklarımızı bulaştırıp, olağan dışı durumlarda bile bu imkanımızı sıfırlıyoruz? Neden hayata hep olması gerektiği gibi bakıyoruz? Masum bir bebeğin bile, gülüşünün ardında yatan nedenler bizde de neden varolmuyor?
Hayatta en çok önemsediğiniz şeyler nelerdir sorusuna hep ailem, sevdiğim insanlar veya kariyerim gibi cevaplar veriyordum. Ama hiç bir zaman kendim cevabını bir türlü veremedim. Ama insan zamanla olaylar karşısında gülme yetisini kaybettiği zaman, durup düşünmeye ihtiyaç duyuyor. İşte o zaman kendinize söylüyorsunuz. Diyorsunuz ki;
Neden ben daha önemli değilim?
Neden ben daha önemli duruma gelemem?
Neden ben daha önemli olmalıyım?
Nasıl daha önemli olmalıyım?
Son soru tabii ki en çok düşünülenlerden. En çok ta ona kafa yoruyorsunuz. Sonuçta kişinin kendini önemsemesi için bir şekilde kendini önemli ve değerli biri gibi hissetmesi lazım. Ben öyle hissetmiyordum. Ardından ne yaparsam böyle hissederim diye düşünmeye başladım ve bir sürü kriter buldum. Bunun sonuncudan bir önceki de psikolojik destek almaktı. Ciddi anlamda yararını gördüm diye bilirim. İnsanın kaygılarının, sızılarının ve bitmek bilmeyen düşüncelerinin bile bir sonunun olduğunu farkettim. Kişi kendisi ne isterse, nasıl isterse ve ne güçte isterse o yöne yönlenebileceğini keşfettim. Herşey bizim içimizde bitiyor. Bu doğru. Kişisel olarak bunu denetimlemenin hazzını sizlerle paylaşamam bile. Belki 3-5 kişi için kendimizi yıpratmak, Dünya'ya Ay'dan bakınca o kadar küçük görünüyor ki... Cidden böyle şeylerin gülüşümüzün önüne geçmesine izin vermememiz gerekiyor.
Bugün duş alırken biraz düşündüm. Hayatta en çok istediğim şeyleri düşündüm ve söylediğim, verdiğim ilk cevap kendimi biraz daha sevmeme yardımcı oldu.
Ben iyi bir insan olmak istiyordum. Kim ne derse desin, ne söylerse söylesin ben iyi bir insan olacaktım. Bir insanın tüm kalbiyle istediği zaman Tanrı'nın ona vermeyeceği bir hediye yoktur. Ben tüm kalbimle iyi bir insan olmak istiyorum. Her zaman herkes kendinden daha iyisi olduğunu bilerek yola koyulmalı. Ve koyulduğu her yolda, kendisinden üstün olan kişileri birer üstad, birer idol olarak görmeli. Benim bu yoldaki idollerim, her zaman benden daha iyi kalpli olan insanlar olacaklar. Keşke herkes bunu düşünse Dünya daha güzel olurdu cümlesi.. Evet klasik ama doğru. Her zaman sizden daha iyi kalpli insanlar olacak. Onlar kadar iyi olamadığınız için gerilememelisiniz. Kötülüğe düşmemelisiniz. Onları üstad belleyip yolunuza ışık tutmasını sağlamalısınız. Kıskançlıkla bir yere varılmaz. Her kötü duygunun bir çıkmazı vardır. Ama iyilik, size kötülük getirse dahi hiç bir zaman sizi çıkmaza sokmaz. Her zaman yanınızda olur. Lütfen, iyilik yapmaktan korkmayın. Herkes iyi biri olabilir. Herkes birbirini destekleyip, daha iyi yerlere taşıyabilir. Ve bunun gerçekten hiç bir kötü yanı yok. Hiç bir olumsuz yanı yok.
Hiç bir kötülüğün gülüşünüzün önüne geçmesine izin vermeyin.
Her iyiliğin gülüşünüze parlaklık katmasını sağlayın.
Korkmadan gülmek, içten gülmek sizi her zaman kendi hayatınızın yıldızı yapacaktır. Pozitif enerjinizi içinizdeki, kalbinizdeki iyiliğe verin. Böylece bir bebeğin masumluğunda gülebilirsiniz. Gülmeniz için de bir nedeniniz iyilik olsun... Herkes hakettiğini yaşamayı hakediyor ☺️
