Yeni bir başlangıç.Korkunç bir son?Herşeye rağmen kalırmısın?

Kimse içimdeki kuskuyu ve güvensizliği kaybettiremezdi bana.Öyle sanıyordum.Hergün dahada korkunç,ürkünç,hissiz ve güçlü oluyordum.Ve bu beni maaf ediyordu.Canım öyle yanıyorduki.Bir boşlukta atıyordu kalbim.Ama insanken yaptığım gibi sadece dua ediyorudum.Elimden gelebilen tek şey buydu.Bir de hayallerim vardı,eskiden.Korkunç bir son istemezdim.Hayır bunu kabul edemezdim.Benim için korkunç olan ölüm değildi buna zaten doğduğumdan beri hazırdım.Beni ürküten ailemin,sevgilimin,arkadaşlarımın başına bir şey gelmesiydi.Bu beni hem ürkütüyor hemde geriyordu.Ona kızma hakkım yoktu.Beni vampir yapmak zorundaydı.Kaderim buydu,artık bundan eminim.Hayır,hayır oda ne?Şimdi değil.Şuan değil.Şuan seninle savaşmak istemiyorum salak şey!!! Kendimi kötü hissettim karşımdakide bizdendi ama farklı bir tür.Gerçekten ürktüm.Hayatımda ilk defa ölümden korktum.Canım acır diye ilk defa üzüldüm.Bekliyordum.Sanırım bu şey benim duygularımı kontrol ediyordu.Oda ney arkasındaki sevgilim,yanındakilerde arkadaşlarım.Hayır onlara güvenmiştim.Kesin onlarında duygularını kontrol ediyordu.Beni öldürmeye çalıştı.Beni yaralamaya çalıştı,yapabildiğim tek şey onu itmekti,ittiğimde gerçekten gözden kaybolmuştu.Ama nasıl,?sıra dostlarımda.Onların canını yakamam.İlk önce konuşmaya çalıştım.Ve benim gözlerime ürkerek bakıyorlardı,ne olduğunu anlamak için amcamla görüşmeliydim evet kesinlikle o anlar.Tutsağa doğru ilerledim.Amcamı çıkarttım ve sorular sordum.Öğrendiklerim korkunçtu.O ,onlar düzelemezdi.Artık tektim.Bütün dünyaya karşı ve eğer onları öldürmezsem kendilerine zarar vericeklerdi.Yapmazdım.OLmaz.Kendi kendilerine bir şey yapamazlar dedim.Sevgilim?Oda ?Oda orada.Olamaz!Belkide onu düzeltebilirdim.Denedim.Biraz zaman kazandık diğer bütün vampirler ölürken o,yaşıyordu.Çünkü bir yenidoğan kanı içiyordu.Ve kanım tükendiğinde birlikte ölürdük.Yada içerken durazdı ve beni öldürürdü.Bu riskleri almıştım.Okula gittilk.Gözümün önünde yok ÖlÜyordu.Bitmiş tükenmişti ? O karizmasından eser yoktu.Öyle gözleri vardiki kırmızıyken bile çok güzeldi.Teni soğukken bile çok çekiciydi.Onu özleyecektim.Tek başıma bütün dünyaya karşı gelemezdim.Çok yakında vampirler yaşıyormu? diye bir ses yayıyıcı kullanacaklardı ve bu beni elevericekti ben öldürüldüğümde onun kanıda yok olup onunda sonu gelicekti.Kendimde değişiklik yapmalıydım.İlk önce kızıla boyattım saçlarımı uçları siyahtı evet bu benim olmak istediğim şeydi.Tam olarak bu beni rahatlatmıştı.Benim duygularım yok olurken.Aşkımda tükeniyordu.Ve duygularımı kontrol edebilmem için Jackson'ın yardımına ihtiyacım vardı.Ölmek üzere olan birisi asla bana yardım edemezdi.Ona bunun son bulmayacağını ve hergün dahada güçleneceği yalanını uydurdum.Ve evine götürdüm,uyudu.Sonra odama çıktım.Yani ağaçlardan tırmandım.İçimden haykırıyordum,neden böyleyim neden daha iki gün önce ölüyordum ve tercihim bundan yanaydı ne oluyor.Aynaya baktığımda o kız ben değildim.Kızıl saçlı,esmer,mükemmel giyinen ve popüler kız kesinlikle ben değildim.Duygularım gidip geliyordu,ve yakında bu kesilecekti.Ama jackson duygularını kontrol etmeyi iyi bilen bir vampirdi.Nasıl olmuştu.Nasıl?Araştırmama rağmen birşey bulamadım ve git gide kötü bir kız oluyordum.İlk önce dudağımı deldirmiştim.Sonra kapkara makyajlar ve uzun topuklu ürkünç ayakkabılar.Sonra döğmeler yaptırmıştım.Ve bu KADIN ben değildim ben bir kız çocuğuydum henüz 18 yaşındaydım.İlginç bir kadın olmuştum.Herkes peşimde koşuyordu ve herkes benim için deliriyordu.Gerçek dostlarım hariç.Onlar benden bir bir uzaklaştılar.Duygularımı tamamiyle kaybetmiştim.Evet tamamiyle kaybetmek üzereydim.Ben bembeyaz tenli siyah saçlı en fazla bir parlatıcı süren ve sevimli şeyler giyip saçlarını iki kulak yapan çocuksu  bir kızdım.Bu kadın kesinlikle ben değildim.Bütün vampirlermi yaşar bunu?Sevgilim o gün ölmek üzereydi çünkü artık kan vermiyordum.Onu özlemeyi bile geçirmemiştim aklımdan.Kötü kızdım çünkü ben çok kötü.Yanlız kalmamak için bir grup insanı vampir yapmak istedim.Sonra henüz kendini kurtaramazken onlara acı çektiremezsin dedim.Ve duygularım tamamiyle yok oldu.Kapkara bir boşluktaydım.Dipsiz bir kuyu gibi.Korkuyordum.Hala içerlerde bir yerde o minik Elena var.Hala var.Ama bulamıyorum.Çaresizdim.Kendimi yok etmek istedim ama buna ben karar veremiyordum.Şöyle düşünün bedeniniz size ait ama kararları siz vermiyorsunuz ruhunuz içeride kaybolmuş siz sadece görüyorsunuz,duyuyorsunuz ama müdahale edemiyorsunuz.Bir kutudasın ve saklanyorsun gibi düşünün.Bunun daha isteksiz hali.Ne kadar zavallı ve aciz!!Kendime acıyordum.Bu kadın daha neler yapıcaktı.Jackson öldü ve ruhum yani ben ağlarken bu lanet olası korkunç şeyin bir haberi bile yoktu.Yok olan bir kızdım.Yok oldum.Hızla devam ediyordum.Sonra ruhum bedenimden dışarı atıldı ve ben sadece izliyorudum.O kötü kadının yaptıklarını.Jacksonu görmüştüm ona sarılmayı denedim ama çok zordu.Bana kötü bakıyordu.Özür dilerim dedim.O kadın bedenimi çalıdı.Özür dilerim.Sadece gülümsedi.Seni seviyorum şimdi onunla savaş dedi.Nasıl olucaktı bu.Başka bir  şey söyleyemeyeceğini anlattı ve gitti.Yine tektim.Ağlayan küçük kız elena.Zavallı kız.Bu Emily'nin hikayesinden bile beter bir hayattı.Ağlamaya devam edemezdim.O bedeni kurtarmalıydım.Bana aitti o! Bütünüyle bana.Karşısına çıktım.Ve bağırdım.Benden korkmadığını benim bir bedenim bile olmadığını söyledi.O sırada jacksonın ruhu bana bedeninin nerede olduğunun anlattı.Oraya gidip onun bedenini aldım.O giremezdi o bir ölüydü ama ben bu bedene girebiliridim.Ve o kadına gittim.İlk önce sevgili oldum onunla adım,adım planlıydı herşey.Sonra bir gece onda kaldım.Ve uyumaya başlamıştı.Onun yanına geçtim ve gell bana gell diye haykrıdım.Ama hızlı gel sevgilim yangın çıktı diye bağırdım.O heyecanla bedenimi terk etmişti bense onu tıpkı kedi yavrusu gibi bir kafese koydum.Umarım kimse açamaz.Kendi bedenime girdiğimde yanımda elimden tutan jacksonın ruhunu göremiyordum.İlk önce kendimi düzeltmeliydim.O herkesin sevgilisi olmasını istediği kadın olmaktan çıktım 18 yaşındaki genç kız Elena'ydım ben.Evet ben Elena'ydım.Saçlarım,herşey ama herşey bana aitti.Arkadaşlarımı kazandım.Ve Jacksonı kurtarma yolları arıyordum neredeyse imkansızı.Yapabileceklerim kısıtlıydı.Bundan sonra savaş yok.Tek başına yaşan bir vampirim sadece kimseyi ısırmamalıyım.Ve sonumuz böyle bitmeli.Jackson yok belki.Ama sanırsam tek vampir değilim.Çünkü ben artık vampir değilim.Mutluydum ama hastalığım tekrar başladı ve tekrar yayıldı.Tekrar ölmeyi bekleyen küçük kızdım ve hapsettiğim vampir olan ruhumu çıkartmazsam ölümü bekleyen kız olarak kalıcaktım.Hangisini seçtim peki.Kendimi ve Jacksonı kurtabileceğim ailemi ve arkadaşlarımı koruyabileceğim aşırı güçlü kötü kızımı.Yoksa kimseye yararı olmayan herkesi üzen masum iyi kalpli ölümü bekleyen kızımı.BELKİDE BOŞLUĞU SEÇMİŞİMDİR.PEKİ BU BOŞLUK BEYAZ MIYDI? SİYAH MIYDI?