Απροσδόκητος έρωτας (βιβλίο 1) #Wattys2016

Μια έκπληξη

Άννα

Μια εβδομάδα πέρασε από τότε που τα φτιάξαμε με τον Αλέξ, και ήμασταν μια χαρά μαζί. Βέβαια δεν με πολύ πλησίαζε, και κάθε φορά που με άγγιζε με ρωτούσε αν πονάω κάπου, και έτσι όμως είμαι ευτυχησμένη μαζί του. Είχα αρχίσει να παίρνω και μια αγωγή που μου είχε δώσει η γυναικολόγος μου έτσι ώστε να δυναμώσει γρήγορα το μωρο
μαζί με μία ειδική διατροφή. Οι γονείς μου και ο Άλεξ με πρόσεχαν πάρα πολύ, ειδικά γονείς μου το είχαν πάρα κάνει βέβαια ειδικά η μητέρα μου κάθε πέντε λεπτά ερχόταν και ρωτούσε αν ήθελα κάτι.

"Γεια σου αγάπη μου! Πες στην μητέρα σου να ετοιμάσει τα πράγματα σου, γιατί σε λίγο θα φύγουμε."

"Που θα πάμε; Συμβαίνει κάτι; Αν θυμάσαι η γιατρός μου είπε να μην μετακινούμαι πολύ!"

"Το ξέρω, αλλά δεν θα ταλαιπωρηθείς καθόλου. Θυμάσαι την έκπληξη που σου είχα τάξει λίγες μέρες πριν; Σήμερα είναι η μέρα της έκπληξης και θα πρέπει να πάμε εμείς εκεί. Έχω συνεννοηθεί με τον πατέρα σου να σε μεταφέρουμε με άνεση και ασφάλεια."

"Ανυπομονώ τότε να δω τι είναι αυτή η έκπληξη που μου λες τόσες μέρες."

"Θα δεις και θα σου αρέσει πίστεψε με." Μου είπε, και πήγαμε σας την κουζίνα στην μητέρα μου, και της είπα να μου ετοιμάσει μία βαλίτσα με κάποια ρούχα. Με κοίταξε παράξενα και με ρώτησε τι τα θέλω και εγώ της απάντησα ότι δεν ξέρω. Της εξήγησα ότι μου είπε ο Άλεξ, και εκείνη έτρεξε αμέσως να μου ετοιμάσει την βαλίτσα. Λίγη ώρα αργότερα ο Άλεξ με μετέφερε στο αυτοκίνητο με πολύ μεγάλη προσοχή, και με έβαλε να ξαπλώσω στο πίσω κάθισμα. Το αυτοκίνητο είχε φιμέ τζάμια κάτι που με παραξένεψε, και από πίσω ακολουθούσε άλλο ένα αυτοκίνητο και εκείνο με φιμέ τζάμια, που δεν μπορούσα να δω ποιοι ήταν μέσα αλλά κατάλαβα ότι ήταν άνθρωποι της ασφάλειας του Αλέξ.

"Γιατί τόση προστασία τι συμβαίνει; Ποιοι είναι στο αμάξι που μας ακολουθούν;" Ρώτησα τον Άλεξ, που καθόταν στην θεση του οδηγού, και δίπλα του καθόταν ένας άντρας της ασφάλειας που φύλαγε τόσο καιρό την πολυκατοικία μας.

"Είναι για την ασφάλεια μας! Θυμάσε τι έγινε την τελευταία φορά; Δεν διακινδυνεύω να πάθεις κάτι ξανά, ούτε εσύ ούτε το παιδί." Τον θεωρούσα πολύ υπερβολικό με όλα αυτά, αλλά καταλάβαινα την ανησυχία του και έτσι δεν έδωσα συνέχεια.

Όταν είμασταν στον δρόμο τον ρώτησα που πάμε και τι ήταν τελικά αυτή η έκπληξη αλλά δεν μου απάντησε. Πέντε λεπτά αργότερα βρεθήκαμε στον Διόνυσσο. Την ήξερα καλά αυτή την περιοχή, το καλοκαίρι πριν φύγω για Αγγλία είχα δουλέψει σαν σερβιτόρα σε κάποια απο αυτά τα σπίτια όταν είχαν δεξιόσεις. Ήθελα να μαζέψω χαντζηλίκι για όταν θα έφευγα. Λίγο αργότερα φτάσαμε μπροστά απο μια μεγάλη πύλη. Όταν άνοιξε είδα το πιο όμορφο και μεγάλο σπίτι που έχω δει ποτέ μου.