Bir bakış, karanlık oda
Sadece senin içindi
Zaman hızla geçti
Sende geriye sarıyorsun
Bir ceketteki düğmeler
Tasasız bir espri
Kanıt yok, fazla değil
Ama yeterli derecede gördün
Kısa konuşmalar, arabayı o sürüyor
Gece yarısında kahve
Işık yansıyor
Boynundaki zincire
'Yukarı bak' diyor
Ve omuzların titriyor
Kanıt yok, tek bir dokunuş
Ama yeterli derecede hissettin
Bunu sessizlikte duyabilirsin
Ev yolunda hissedebilirsin
Işıklar kapalıyken görebilirsin
Sen aşıksın, bu gerçek aşk
Sen aşıksın
Sabahleyin, onun evinde
Yanmış tost, Pazar günü
Sen onun tişörtünü saklıyorsun
O sözünü tutuyor
Ve ilk defa gitmelerine izin veriyorsun
Korkularının, hayaletlerinin
Tek bir adım, fazla değil
Ama yeterince anlatıyor
Kaldırımlarda öpüşüyorsunuz
Kavga ediyor sonra konuşuyorsunuz
Bir gece uyanıyor
Yüzündeki garip ifadeyle
Duruyor, ve sonra diyor ki
''Sen benim en yakın arkadaşımsın''
Ne olduğunu biliyordun,
O aşık olmuş
Bunu sessizlikte duyabilirsin
Ev yolunda hissedebilirsin
Işıklar kapalıyken görebilirsin
Sen aşıksın, bu gerçek aşk
Sen aşıksın
Ve devam ediyor
İkiniz bir kar küresinin içinde oradan oraya dans ediyorsunuz
O şehir merkezindeki ofisinde seninin bir fotoğrafını tutuyor
Ve şimdi anlıyorsun neden akıllarını kaybettiklerini ve savaştıklarını
Ve neden hayatım boyunca uğraştığımı, kelimelere dökerken...
Çünkü bunu sessizlikte duyabilirsin
Ev yolunda hissedebilirsin
Işıklar kapalıyken görebilirsin
Sen aşıksın, bu gerçek aşk
Sen aşıksın
