"Kaybolmuş bir ruhtum sadece ve doğru yolu bulmak için çabalamıyordum. Ben akıntıya karşı çırpınmayı seçmemiştim. Çünkü ne kadar çırpınırsam hayat da beni o denli derin karanlık sulara çekiyordu."
Derin Ertürk; lisenin popüler başarılı,sevecen,şı...
Yaklaşık bir saat önce kafayı bulmuş olmama rağmen gecenin sessiz serinliği beni neredeyse kendime getirmişti. Bir köşede sızıp kalmadığım için şaşkın durumdaydım. Sebebi aldığım enerji hapları olmalıydı.
Beni nereye götüreceğini bilmiyordum fakat peşinden sürüklenmemek için bulduğum bahanelerin hepsini görmezden gelmiştim. Ana yoldan saptığımızda çakıl taşlarının sesi kulaklarımı doldurdu. Yarısına kadar aralanmış olan camdan içeri tuzlu bir koku süzülüyordu ve dalgaların sesi önce uzaktan geliyor sora kayboluyordu. Fakat tek görebildiğim yanından hızla geçip geride bıraktığımız ağaçlardı. Kafamı camdan uzattığımda yıldızlara her zamankinden daha yakındım. Bu manzara bana ağaç evimdeki teleskobumu hatırlatmıştı.
Araba hızını yitirip hareketsiz hale geldiğinde ben daha kafamı çeviremeden Uras çoktan arabadan inmişti. Bir korunun ortasıydık ve hava karanlıktı. Bu bana tanıştığımız ilk günü hatırlattı. Ona güvenmiyordum. Tehlikeli bir yönü olduğunu biliyordum. O halde neden her seferinde kendimi onun yanında buluyordum?
Uras işaret parmağının boğumuyla arabanın camına tıklatınca irkildim. "Acele et." diye söylendi.
Yalnızca kafamı salladım.
Neden kafamı sallıyorum?!
Derin, inme o arabadan!
İç sesimin talimatına uymalıydım fakat beynim başka bir sinyal veriyordu. Arabadan indim.
Kendi lafını bile dinlemiyorsun aferin!
"Sus artık!" diye patladım kapıyı kapatırken.
Uras omzunun üzerinden geriye doğru baktı ve duraksadı. "Konuşmuyordum ki."
Gözlerimi devirdim. Hepsi iç sesimin suçuydu. Fakat işe yaramıştı. Artık hiç ses yoktu. "Bir şey dedin sandım." Daha fazla irdelememesini umarak gözlerimi sıkıca yumdum.
Omuz silkti. "Hadi gel." Diye seslendi.
Bacaklarıma batan dikenlerin üzerinden geçerken dengemi sağlama çalışıyordum. "Nereye gidiyoruz?"
"Acele edersen bir dakika sonra bunu öğreneceksin, hadi! "
Ve son bir çalılık daha... Sonunda gecenin karanlığıyla gölgelenmiş deniz manzaramı süslüyordu. Hava serindi ve dalgalarda şiddetli. Sahile vuran suyun üzerinden beyaz köpükler oluşuyordu. Uras yanımdan geçerek biraz ileriye oturdu. Bende tembel adımlarla soğuk kumun üzerine yerleştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu gece dolunay vardı. Parlak beyaz ve buradan kocamandı. Denizin hemen üzerinde ay denizi öpüyordu. Dudaklarıma tekrar hüzünlü bir gülümseme yerleşti. Gözlerim yanıyordu. "Burası çok..." Derin bir nefes verdim: "... Güzel." diye tamamladım cümlemi.
