ေတာ္ပီ...ေတာ္သင့္ၿပီ Xi Lu Lu...နင့္ခံစားခ်က္ေတြကိုရပ္လိုက္သင့္ၿပီ...စိတ္ကိုထိန္းစမ္း....နင့္ဘဝအတြက္အဲ့ဒါေတြကအေႏွာက္အယွက္ေတြပဲ....Fighting! ငါအဆင္ေျပမွာပါ...ဟုတ္တယ္...
Scholarship ....
scholarship ေတြေခၚေနပီ...အေမရိကားကိုပညာေတာ္သင္ဆုတဲ့.....
ဟုတ္လား...ဟုတ္တယ္Lu ငါအခုေလးတင္ Notice boardကဖတ္လာတာ....
ဟုတ္တယ္..ငါဝင္ေျဖရမယ္...ဒါငါ့တက္လမ္းပဲ..ငါလုပ္ႏိုင္ရမယ္....Lu luတစ္ေယာက္scholarshipေျဖဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါပီ....
Resultထြက္တဲ့ေန႔....
ခဏေလာက္ပါ...ေဘးေလးကိုခဏေလာက္ပါ...ဟုေျပာပီးတျဖည္းျဖည္းတိုးဝင္သြားေသာLu...notice boardေ႐ွ႕သို႔ေရာက္ေလၿပီ.....မ်က္လံုးအစံုဝင္းလက္သြားပီး မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာသည္.....ေပ်ာ္လြန္းလို႔က်တဲ့မ်က္ရည္ဆိုတာလား....Lu:Baekေရ ...Yookေရ...ငါ ငါ ....ပညာေတာ္သင္သြားရေတာ့မယ္.....
Baek,Yook:.ဝိုး..တကယ္...ဝမ္းသားလိုက္တာluရယ္...ဒါမဲ့..ငါတို႔ေတြခြဲရမွာေနာ္....
Lu:ေအးေပါ့...နိတို႔ကလည္း..ငါကအပီးထြက္သြားတာမွမဟုတ္တာ..
Baek, Yook:.ေအးပါ အဆက္အသြယ္မျပတ္ေၾကးေနာ္....
Lu:nae...
လူဆယ္ေယာက္ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုယ္စီႏွင့္ေလယာဥ္ကြင္းဆီသို႔ဦးတည္လာေနသည္....ေဆာင္က်န္ကြမ္ ရဲ႕ ပညာသင္ဆုရေက်ာင္းသူ|သား ေတြမဟုတ္ပါလား...
တီ..တီ...တီ..တီ...Baek:ဟဲလို..ေအးLuေျပာ...
Lu:.baekေရ..ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္ခုေလဆိပ္ေရာက္ေနပီ...yookလည္းေျပာလိုက္အံုး.
.Baek:ေျသာ္.. ေအး..ေကာင္းေကာင္းသြားေနာ္...phoneဆက္ဖို႔မေမ့နဲ႔....
Lu:ေအးပါ..အ့ဆိုဒါပဲေနာ္...ေအးေအး...
California, America.....,,,
ဝါးးးလွလိုက္တာ႐ူ႔ခင္းေတြက...Luတစ္ေယာက္ဟိုေငးဒီေငးႏွင့္...ေဟာ္..ဘယ္ေရာက္သြားၾကပီလဲ...အေမေရ..ကယ္ပါအံုး...သမီးလူကြဲက်န္ခဲ့ပီ.....ေၾကာက္လည္းေၾကာက္....ဝမ္းလည္းဝမ္းနည္းႏွင့္ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာသည္.....ၾကာလာပီ...သို႔ေသာ္႐ွာမေတြ႔ေသးပါ....Luတစ္ေယာက္ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုေလေတာ့သည္...
ေဟ့ .Leader:ငါတို႔အဖြဲ႔ကဆယ္ေယာက္မလား...ခုကိုးေယာက္ပဲ႐ွိတယ္..ဟိုမ်က္လံုးျပဴးျပဴးေလးနဲ႔ေကာင္မေလး....
G1:အ့luကိုေျပာတာလား...
Leader:ေအးဟုတ္တယ္သူေပ်ာက္ေနတာပဲ....
G2:သူသြားတတ္လာတတ္လို႔ေနခဲ့တာေနမွာေပါ့....သူကေလးမွမဟုတ္တာလူကြဲတာေတာင္မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး...
Leader:ေအးေလအ့ဆို႐ွာမေနေတာ့ဘူး...
Luငိုေနသည္...အရိပ္တစ္ခုအနားေယာက္လာသည္.
Boy:...Hey...girl...Are you Ok?.
..Luေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္....ေနေရာင္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာကိုသဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရ.
Lu:..no..I'm not Ok...
Boy:Oh,Why?
Luခဗ်ာ..Englishလို႐ွင္းျပဖို႔မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါေခ်....ေတာက္!English speaking အေမတက္ခိုင္းတုန္းကတက္လိုက္ရမွာ....အဆင္မေျပဘူး...ပညာေတာ္သင္လာတာ...အဖြဲ႔နဲ႔ကြဲသြားလို႔....koreaလိုေျပာခ်လိုက္ေတာ့သည္....
Boy:니 가 한구 사랑니까 ?(မင္းကkoreaလူမ်ိဳးလား)...
Lu တေယာက္ေပ်ာ္သြားပီး..
Lu:.႐ွင္..႐ွင္ လည္းkoreaလား...
Boy:ဟုတ္ပါတယ္....ဝမ္းသာလိုက္တာ႐ွင္....ကြၽန္မကိုကူညီေပးလို႔ရမလား...ဒါကကြ်န္မသြားမဲ့ေနရာပါ ...
Boy:ေျသာ္...အဲ့ေက်ာင္းမွာတက္မွာလား..
Lu:.ဟုတ္ကဲ့႐ွင့္....
Boy:.တခ်က္ျပံဳးလိုက္ပီး....လိုက္ပို႔ေပးရမွာေပါ့...သြားရေအာင္..ကားေပၚတက္.....ထိုအျပံဳးရဲ႕လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကိုမူ ဘယ္သူကသိႏိုင္မွာလဲ...
အပိုင္း၄ေမ်ွာ္....