Pencere yoklukları.

7 1 0
                                    

Kahvemi alıp penceremi araladım. Güç arıyordum çaresizce
bir yerlerde. Gök gittikçe grileşiyordu. Penceremden kuşlar uçuyor, kelebekler konuyordu. Umut var mıydı bilmiyorum. Ama ben o gece kaybettim kendimi. Tüm benliğimle.

Tek Sayfalık HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin