Kafam ellerimin arasındaydı hava çok sıcaktı ama güneş odama girmeyi reddedeli uzun zaman olmuştu ve ben üşüyordum. İçeriden "bırak beni gideyim" diyen annemi duydum bağırıyor muydu ? Ağlıyor muydu ?. Babam bağırıyordu çok bağırıyordu..
Küçüklüğümden beri çok güzel resim çizerdim güzel bir orgum vardı dinlediğim şarkıları çıkarmaya çalışırdım ve çok güzel şiir yazardım. Olaylar daha da alevlenmeye başladığında her şeyi yırtıp attım çünkü yırtmasam biliyordum ki geri alacaktım. Bu bir dışavurumdu her kavga olduğunda hayatımda değerli olan şeyleri yok ediyordum .
Kavgalar iyice arttığında yine küfredip odama çekildim. Mp3 çalarımı kulağıma takıp sesi fulledim sesi bastirmadigini benden önce gözyaşım fark etti isyan eder gibi düştü masaya. Önümde şiir defterim vardı yirtikti çoğu sayfası nedenini biliyorsunuz işte. Önüme rastgele bir sayfa açtım "hayat benimle çok ağır dalga geçiyor" yazmışım şiirin hapsolmuş sayfasının üstünde. Güzel demişim minik yaşıma göre. Arkadan gelen küfür seslerine bir küfürde ben ekledim "yapacağınız işi s..." yırttım sayfaları son kalanlardı zaten. camdan yırtıp hiç düşünmeden boşluğa bıraktım. Rahatladım mı diye düşünürken göz yaşım yine erken davrandı. Odaya gelen anneme baktım ağlamıştı. Babam yoktu ortalıkta odasına çekildi sanırım dedim anneme başını salladı ve gitti. Her gün doğum günüm gibiydi. İyi bir şey sanmayın bunu insan doğum gününde yaş alır ben daha 13 yaşındaydım bu kavgalar başladığında 10 yaşımda olduğumu hesaba katarsak çok yaşlanmıştım. Gülmeyin ! Bunları sadece yaşayan anlar.
Aile kavramım yoktu benim. Çok önceden kaybetmiştim. annemle babamı sadece bir kez elele hatırlıyorum o da annemin migreni tutmuştu babam iyi misin derken tutmuştu elini. Arkadaşlarımı sevmezdim bu yüzden ne zaman arasam annemle babam yemeğe çıktı derlerdi. Ben hiç diyemedim biz beraber yemek yemedik neredeyse. Her yediğimizde kavga çıkardı domates yüzünden kavga eden sorumsuz ebeveynlerim vardı benim. Ve beraber yenen o yemeklerden sonra ağlayarak kalkardım masadan ağzında lokma kalmışken ağlamak zordur bilirim. Tuvalete giderdim hep babam arkamdan "çabuk buraya gel elif" dediğinde korkar dönerdim kırmızı gözlerimle. İyi insanlardı aslında ama ruhları çaķışıyordu işte..
Daha fazla anlatıp üzmeyeyim sizi gelecek bölümler yaşım kat be kat büyük olarak döneceğim karşınıza merak etmeyin..
Sevgiyle değil huzurla kalın..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yok Olan
Teen FictionYıllar zaman içinde sadece gençliğimi değil beni goturuyor ve ben tutunacak bir şey bulamayan ben sadece yok oluşumu izliyorum. Kendi hayatıma misafirim artık..
