3

16 1 0
                                    


Stomste ik,

Vandaag eerste schooldag, jeej.
Ik heb een nieuwe schoolgenoot ontmoet, Jaiden.
Hij is vast net als al die andere jongens, niet te vertrouwen. En ja, hij weet mijn naam. Verdomme.
Ik snap niet waarom hij naast me kwam zitten. Vast om me gewoon te irriteren. Er waren zat plekken vrij, maar alsnog...

Ik zal nooit de ware vinden omdat ik zelf de ware niet ben. Gewoon een dik meisje, arm en vergeet niet LELIJK.
Misschien heeft pap gelijk, misschien moet ik gewoon dood.

Ik laat een traan vallen op het boekje, waarom is het leven zo moeilijk? Waarom kan ik niet gewoon leven als die andere meisjes?

Ruw word ik geduwd in het gras, mijn knuffel wordt gepakt door een mannelijke hand. En ik kijk om wie dat is. ' Heey Amara, lang niet gezien.' ' Arnold.' Sis ik. 'Geef het NU terug!' Gil ik. 'Há, uh..nope' Grijnst hij.

PATS!

Verward kijkt hij me aan, terwijl zijn hand naar zijn wang gaat. 'Nu geef je het aan mij, of je zal niet meer vruchtbaar blijven.' Sis ik.

'Jij slet!' Boos gooit hij mijn knuffel op de grond. En komt hij dreigent mijn kant op.

'Ga weg!' Probeer ik nog net niet te piepen.
Net op het moment dat ik een klap zou opvangen. Voel ik niks, alleen een doffe klap op de grond.

Ik open mijn ogen en zie Jaiden, Arnold een welverdiende klap geven.

' Ik krijg je nog wel , jij hoer. En je vriendje.' Fluistert hij kalm.

'Gaat het?' Vraagt Jaiden bezorgt.
Snel pak ik mijn knuffel, en ren weg.

Maar wacht..

Ik stop,

Draai me om.

'Bedankt,' Mompel ik. Ik zie hem glimlachen, en geeft een knikje.

Ik kom langzaam zijn kant op, hij glimlacht zijn tanden bloot. 'W-waarom..?' Vraag ik verward.
'Ik was toevallig in de buurt,-' ' Je bent me achterna gegaan..?' Kap ik hem af. ' I-ik, niet,helemaal niet.. i-ik, ja.' Hij kijkt met rode wangen naar zijn schoenen. Zachtjes grinik ik.

Langzaam kijkt hij weer naar mij. ' Waarom heb je een knuffel mee naar scho-,' Ik leg mijn vinger op zijn mond. ' Nog niet,'

Ik draai mij om, en loop nu wel echt weg.

Ik kon niet langer meer wachten, ik hoop dat dit stuk iets beter is dan de andere. Hope you like it!

My only way outWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu