Annem ve babam için

İlk kaza

Ben Işıl 15 yaşında genç bir kızım kardeşimin adı Gözde. Erzurum'da oturuyoruz. Normal bir gündü annem ve babam normal olarak işe gitmişlerdi bende kardeşime bakıyorurdum çünkü kardeşim hastaydı. Saatler geçti annem ve babamın yarım saat önce gelmeleri gerekiyordu. Ama gelmediler
Soğukkanlı olup bekledim birkaç dakika sonra bir telefon geldi telefonu açtım telefonda polis vardı polis lafı uzatmadı ve o sözü duyunca nerdeyse kalp krizi geçiriyordum
Annem ve babam arabayla bariyerlere çarpıp takla atmışlar. Annem ve babam hastaneye kaldırılmışlar ama maalesef kurtarılamamışlar.Polis üzgün olduğunu ve hemen oraya bir polis yollayacağını söylemiş. Ben bunu Gözdeye Nasıl söyleyecektim
Gözde bana bakıyordu bende ona bir şey olduğunu anlamıştı. Ben olsam bende anlardım. Gözdeye söyleyebileceğimi sanmıyordum o daha 13 yaşındaydı yeterince büyüktü ama buna dayanabilirmiydi bilmiyorum. Ama ona söyledim ilk önce hiç tepki vermedi ve bekledi sonra bekledim ve birden ağlamaya başladı onun yanına gittim
Ve onu teseli ettim. Ona hemen burdan gitmemiz gerektiğini söyledim belki İstanbul'daki teyzemizin yanına gidebilirdik ama emin olamıyordum. O anda kapı çaldı kapıdaki polisti. Ama kapıyı açamazdım. Açarsam beni ve kardeşimi alıp bir yurda koyarlardı hemen yukarı çıktım ve kardeşimi aldım hemen kıyafet ve eşyalarımızı aldık ve annemin ve babamızın odasına koştuk acil durumlar için olan 500.000 lira duruyordu. Hemen Onuda aldılar. Tam odadan çıkacakken orada bir aile fotoğrafı buldular ve Onuda aldılar. Polis hala kapıdaydı bizi açmak için uyardılar ama ben açmadım. Hemen arka kapıdan çıktık ve evimize son bir kere baktım. Bir daha Aslamı dönmeyeceğim evime.