Απροσδόκητος έρωτας (βιβλίο 1) #Wattys2016

Ο ερχομός

Άλεξ

Μόλις έμαθα  ποιός είναι στην πόρτα δεν είπα σε κανέναν τίποτα γιατί δεν ήθελα να φτάσει κάτι στα αφτιά της Άννας και να ταραχτεί χωρίς λόγο και αιτία. Πήγα να της μιλήσω στην πόρτα και να δω τι θέλει και αυτό που άκουσα με άφησε έκπληκτο.

"Συγγνώμη για την ενόχληση, αλλά έπρεπε να σου μιλήσω."

"Λέγε γρήγορα Λία τι θές γιατί μέσα είναι όλη η οικογένεια και με περιμένουν."

"Ήθελα απλά να σου ζητήσω συγγώμη για την συμπεριφορά μου, ελπίζω η Άννα να είναι καλά δεν ήθελα να σας αναστατώσω απλά ζήλεψα και πάνω στα νεύρα μου αντέδρασα άσχημα."

"Ωραία δεκτή η συγγνώμη με έναν όρο να μην μας ξαναενοχλήσεις ποτέ."

"Το υπόσχομαι αυτό, ελπίζω να δεχτείς αυτό το δώρο απο εμένα." Είπε και μου έδωσε ένα λούτρινο αλογάκι. Το πήρα και εκείνη με ενημέρωσε οτι γυρίζει πίσω στην χώρα της. Την χαιρέτησα και ανακουφησμένος γύρισα στο τραπέζι.

Άννα

Γύρισε στο τραπέζι χωρίς να πει τίποτα. Με παραξένεψε αυτό αλλά δεν ήθελα να πω τίποτα μπροστά στους γονείς μου. Θα του το συζητούσα όταν θα ήμασταν μόνοι μας. Η βραδιά συνεχίστηκε όμορφα, και όταν επιτέλους οι γονείς μου έφυγαν βρήκα την ευκαιρία να τον ρωτήσω.

"Δεν μου είπες τελικά ποιος ήταν στην πόρτα. Μήπως πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ;"

"Τίποτα το σημαντικό αγάπη μου, αλλά έχω να σου πω ότι από δω και πέρα δε χρειάζεται να ανησυχούμε τόσο. Βέβαια θα αφήσω φρουρούς στην πόρτα ακόμα, αλλά πλέον θα είμαστε πιο ήρεμοι." Είπε και με αγκάλιασε. Εγώ άρχισα να τον φιλάω αλλά πάλι απομακρύνθηκε.

"Τι έγινε πάλι; Με βαρέθηκες;"

"Δεν θέλω να διακινδυνεύσω την υγεία του μωρού, καταλαβέ με."

Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα ανεχτώ αυτή τη συμπεριφορά, εντάξει καταλαβαίνω την ανησυχία του αλλά με φοβίζει κιόλας, είχε αρχίσει να περνάει απ' το μυαλό μου ότι δεν με θέλει και ότι το παιδί είναι μία πρόφαση.  

Ο Ιούλιος ειχε μπει για τα καλά και η ζέστη ήταν ανυπόφορη, εγώ ήμουν πλέον στον μήνα μου. Η γιατρός μου είχε πει τους τελευταίους τρεις μήνες ότι μπορώ να κινούμαι πιο άνετα, αλλά πάλι μου συνέστησε να αποφεύγω τις πολλές μετακινήσεις. Ένα βράδυ είχαμε πάει με τον Άλεξ στο σπίτι της Λίζας, μιλάγαμε, γελάγαμε και τρώγαμε ήρεμα. Μου είπε τα νέα απο την σχολή και ενθουσιάστηκα που άκουγα τα νέα των γνωστών μου. Μου είπε επίσης για το τι ακούγεται για εμένα και τον Αλεξ. Οταν άρχισα να αισθάνομαι πόνους στην κοιλιά. Αρχικά δεν είπα τίποτα γιατί έχω συχνά τέτοιους πόνους και ο γιατρός μου είπε ότι είναι φυσιολογικό. Οταν ξαφνικά ένιωσα έναν δυνατό πόνο και έβγαλα μια κραυγή και ένοιωσα υγρά στα πόδια μου. Ο Αλεξ πετάχτηκε επάνω και με ρώτησε τι έχω.

"Γεννάω κάλεσε γρήγορα τον γιατρό. " Μόλις το άκουσε αυτό άρχησε να τρέχει πάνω κάτω, πανικόβλητος. Αμέσως πήρε το γιατρό και του είπε τι συμβαίνει και εκείνος είπε να με παει στο νοσοκομείο. Αμέσως μεταφέρθηκα στην κλινική, με το τζιπ του Άλεξ. Η Λίζα ήταν συνέχεια δίπλα μου και μου έλεγε να πέρνω αναπνοές. Ο Άλεξ περνώντας όλα τα κόκκινα και παραβιάζοντας όλους τους νόμους του κώδικα κυκλοφορίας, έτρεχε γρήγορα για να φτάσουμε εγκαίρως στο νοσοκομείο. Εγώ πονούσα πάρα πολύ, και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τις κραυγές μου. Όταν τελικά φτάσαμε στο νοσοκομείο, ο γιατρός με πήρε αμέσως με το φορείο μέσα. Ο Άλεξ ήρθε μαζί μου, αφού είπε πριν στην Λίζα να ειδοποιήσει τους γονείς μου. Όλο το βράδυ, προσπαθούσα να βοηθήσω το παιδί να γεννηθεί. Τελικά κατά τα ξημερώματα ακούσαμε το κλάμα του.

"Συγχαρητήρια, το αγοράκι σας είναι πανέμορφο και υγιές." Είπε ο γιατρός, και εγώ χαμογελάσα, αλλά μετά βυθίστηκα
στο σκοτάδι.

Άλεξ

Όταν είδα την Άννα να λιποθυμάει, άρχισα να ρωτάω πανικόβλητος τον γιατρό τι έπαθε. Εκείνος μου είπε ότι ήταν μια φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού μιας και που και τόσες ώρες προσπαθούσε να γεννήσει το παιδί. Ο γιατρός μου επέτρεψε να πάρω αγκαλιά το μωράκι μας, και εγώ μόλις το κράτησα στην αγκαλιά μου ένιωσα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου.

"Σ' ευχαριστώ αγάπη μου, για αυτό το υπέροχο δώρο." Της είπα και την φίλησα στο κεφάλι και ας μην με άκουγε. Αμέσως μετά οι γιατροί την πήραν και την έβαλαν σε ένα δωμάτιο, και πήραν και το παιδί. Είχα πει ότι δεν με ενδιέφεραν τα λεφτά αρκεί να ήταν στο καλύτερο δωμάτιο η Άννα. Έτσι και έγινε, ήμουν δίπλα της και εκείνη ήταν σε ένα πολύ όμορφο δωμάτιο, σε ένα από τα καλύτερα μαιευτήρια της χώρας απ' ό,τι μου είχαν πει. Λίγο αργότερα ήρθαν οι γονείς της με τον αδερφό της και τον Έρικ. Τους υποδέχθηκα εγώ στον προθάλαμο και τους είπα ότι η Άννα ξεκουράζεται τώρα και θα την δούμε σε λίγο. Ωστόσο εκείνοι επέμεναν να δουν το μωρό. Τους πήγα στο θαλάμου που είχαν τα μωρά, και το είδε μέσα από το τζάμι. Καταλαβαν αμέσως πιο ήταν το δικό μας. Ο πατέρας της Άννας είπε ότι ήταν το ομορφότερο εκεί μεσα. Λίγο αργότερα ξύπνησε η Άννα και πήγαν και την επισκέφθηκαν όλοι. Τις επόμενες μέρες ήρθαν και οι υπόλοιποι συγγενείς της από την Πάρο για να την επισκεφτούν και να την συγχαρούν. Το δωμάτιο της ήταν πάντοτε όμορφο και με πολλά πολλά δώρα μέσα για εκείνη και το μωρό. Όταν της τον έφερναν για τον θηλάσει κάθε φορά έκλαιγε από χαρα. Εγώ ήμουν κάθε μέρα δίπλα της δεν έφυγα καθόλου αυτές τις μέρες από το νοσοκομείο. Περίμενα με ανυπομονησία, να επιστρέψουμε σπίτι μας, και της είχα ετοιμάσει και μία ειδική έκπληξη όταν θα γυρνάγαμε.

Ο Απροσδοκειτος έρωτας έχει μόνο δυο-τρεία κεφαλαία μέχρι να τελειώσει, δεν θα σας αφήσω έτσι έχουν και συνέχεια οι περιπέτειες τους!!