AND I LOVE YOU SO

CHAPTER 2

"Manang bakit kailangan pang mamalengke eh mayroon panaman tayong stock ha.?" Tanong ko Kay manang ng makita ko syang nakagayak at sinabi nyang mamalengke nga daw sya.

"Sabi nga ng papa mo... Binigay nya nga itong pera sakin kahapon at sinabing  mamalengke na kaso araw ng pag gegeneral cleaning at pagaayos ng halaman ni Madam kahapon kaya hindi ako nakapamalengke." Mahabang paliwanag ni manang. Tumango tango nalang ako.
Dalawang araw na rin Simula ng umalis sila. Si papa naman ay isang beses palang umuwi at saglit na saglit lang iyon.
Kumuha lang sya ng damit at may iilan lang binilin sa akin at kila manang..

"Pwede po ba akong sumama manang?" Gusto ko lang gumala ngayong araw .. Nakakainip rin kasi dito sa bahay.

"Oo naman.."

"Sige po magbibihis lang ako." Mabilis akong tumakbo paakyat.. At mabilisan lang din ako nagpalit. I just wear a faded ripped jeans, a printed v-neck shirt and a pair of toeberries sandals.. Hinayaan ko lang na nakalugay ang hanggang bewang Kong buhok..

"Halika na po.. Ay manang Hindi ba natin isasama si Karen."

"Kasama yun si Karen pa." Pagkasabi ni manang non ay sya namang lapit ni Karen.

"Tara na po." Sabi ni Karen habang inaayos ung polbo nya sa mukha. Sabay sabay kaming lumabas at agad sumalubong samin si mang Rudy driver sya ni papa pero pinaiwan sya kasi ipagdadrive nya nga daw kami. Napag alaman ko din na sinabi daw ni papa na isama ako sa pamamalengke.

____________________
***
"Wait lang manang Fely at Karen may bibilin lang ako." Nagtataka silang tumingin sa akin pero Hindi na sila nag tanong pa.
Katatapos lang namin mamalengke... Ng maisipan Kong bumili ng meriyenda namin.. I buy two boxes of doughnut.. And 4 medium cup of milktea.

Nakangiting akong lumapit kila manang..
Nakakatuwa sila dahil nakatingin lang sila sa milktea habang inaabot ko sa kanila.

"Sige na manang kunin nyo na treat ko yan sa inyo." At kalaunan ay tinanggap din nila.

"Thank you Ia." Halos sabay pa na pasasalamat nila.. No.. Thanks to them for being good to me..
Nginitian ko sila at sabay sabay kaming naglakad palabas habang iniinom ung milktea . I'm the one who pushing the push cart, kinulit ko na naman sila na payagan ako, nageenjoy kasi  talaga ako sa gawaing ganito. Hindi naman nakakaubos ng lakas. Ang sabi ko nga di ba kung kaya ko gagawin ko..

Agad kaming sinalubong ni mang Rudy ng nakita nya na kaming palapit. Kinuha nya sakin ung push cart at sya na ung nagtulak papunta sa kotse..
Tutulungan ko pa sa na sila sa paglalagay ng pinamili namin sa kotse pero kaagad nila ko tinanggihan so pumayag na Lang din ako..
Pumasok kaagad ako sa kotse ng maayos na nila ung pinamili namin. Sumunod din naman silang sumakay... At bago paandarin ni mang Rudy ung kotse ay inabot ko sa kanya ung milktea.. Kagaya ng reaksyon nila manang Fely ganon din ang reaksyon nya pero ng sinabi Kong treat ko yon sa kanila ay kalaunan tinanggap nya din at ganon na lang din sya makapagpasalamat... I just smile at him..

"Manang Fely mamaya na po yan kain po muna tayo." Kasaluyan ko hinahanda ung doughnut na binili ko kanina.. Pagdating pa nga lang sa bahay ito na ung ginawa ko..

"Sige na Ia mauna ka na aayusin ko muna ito"

"Manang sige na po sabayan nyo na ako.. Karen, ate Donna, ate Mina sabayan nyo ko." Tawag ko sa iba pang katulong dito sa bahay. Pero ganon lang din ang sinagot nila.

"Sige na , sasabayan nyo lang naman ako atsaka meriyenda time na oh." Nginitian lang nila ako. I pout my lips.. Mayroon talagang time tumatangi sila na takot silang makisalamuha ng parang kaibigan lang nila ang amo nila. Eh sa totoo lang Hindi naman nila ako amo dahil di naman ako nag papasuweldo sa kanila. Hindi rin dapat mailang sakin dahil di ko naman kapareho ng ugali ung stepmother at stepsisters ko..

"Nakakatampo naman.. Sige na po sabayan nyo na ako. " at sa huli pumayag din sila.. Sinabayan nila ako sa pagkain ng doughnut ,nagpatimpla nga rin ako ng juice. We eat and having a chitchat pare parehas silang makuwento at natutuwa ako dahil don..

Like in the movie happiness have a cut... And someone's cut our enjoyment..

"Ang saya nyo noh.. Hoy kayo di namin kayo sinusuwelduhan para makipag kwentuhan lang Kay Ia kundi para gawin ung mga dapat ginagawa ng mga katulong na kagaya nyo." Galit na galit si Lilaine.. Ano pa nga aasahan ko kahit ano namang sitwasyon ay ganyan sya. Ganyan ang ekspresyon ng mukha nya ganyan ang to no ng boses nya... That's how arrogant is Celina Lilaine Gomez.
Walang sabi sabi nya kaming tinalikuran..
Bakit kaya sya lang ung umuwi asan kaya sila tita Willa at ate Lizelle ...

"Lilaine, asan sila tita.?" Habol ko sa kanya. Nilingon nya ako.. She rolled her eye balls.

"None of your business sis." Sarkastikong sagot nya at nagdirediretso pa akyat..

Hindi ko na inaksaya pa ang oras ko para panoorin syang umakyat bumaba naagad ako at pumunta sa labas, sa driver na lang nila ko itatanong.

"Sa hospital po ma'am kalilipat nga lang po ni ma'am Lizelle dyan sa Immaculate Conception."
Tama ang hinala ko.. Nasa hospital na naman dahil Kay ate Lizelle.. Ate Liz has a traumatic brain injury.. ilang taon nya nang iniinda ung sakit nyang iyon at ilang beses na rin syang inooperahan.. Pero kagaya ng Cancer ay traydor din ang traumatic brain injury.. And that make her suffer so much.

Tinanguan ko na lang si mang Norsito.. At bumalik na sa kusina. Wala na don sila manang at ang dalawa pang katulong. Si Karen nalang ang nandon na nag uurong ng pinagkainan namin.
Nagtungo ako sa refrigerator at kumuha ng tubig.. I'm worried about ate. Ate Lizelle isn't bad at me but she not that good also.. Minsan lang nya ako pansinin but its OK at least she didn't shout and insult me.

Pumunta na lang ako sa sala at umupo don sa sofa.. Hihintayin ko lang na umalis si Lilaine at susunod ako sa kanya. I want to visit ate.
Halos wala pa akong limang minutong nakaupo doon ay bumaba na si Lilaine at walang lingon  lingon na lumabas ng bahay..
Panigiradong babalik na sya ng hospital.. Ilang minuto pa lang rin syang nakakaalis ay umalis na rin ako nagpaalam lang saglit Kay manang at agad ng lumabas at sumakay ng sasakyan.
Malapit lang naman ang hospital kaya mabilis lang din akong nakarating don..
Tinanong ko sa nurse sa Nurse Station kung saan ang room ni ate at na pagkaalaman ko na na sa ICU sya.
Nagtungo agad ako doon.. Nakita ko si tita Willa sa labas .

"Bakit ka pumunta dito?" Madiin at bakas agad ang galit na tanong nya sakin.

"Dinadalaw ko lang po si ate.. Tita kamusta na po sya.?" Magalang na sagot ko.

"Nakikita mo diba di sya OK at Hindi rin sya magiging OK dahil sa pagdalaw mo.. Kaya pwede ba Ia umalis ka na dito dahil wala ka naman maitutulong .. Paiinitin mo lang ang ulo ko.. So its better if you get out of this hospital... At wag ka na muling dadalaw dahil wala namang may kailangan sayo. Bastarda." Napayuko nalang ako sa sinabi nya ... Hindi napigilan na mapasinghap.. Ang bigat sa dibdib ng mga sinabi nya.. Napakatalim ng dila ni tita Willa.. Napakasakit ng mga salitang lumalabas sa bibig nya..

Unti unti ko na syang tinalikuran.. Ng Hindi ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko ay tumakbo na ako palabas ng hospital  hindi talaga sila pumapalya na bigyan ako ng sama ng loob.. Hindi naman ako naging masamang tao sa kanila pero kung tratuhin nila ako.. Ang  naging kasalan ko lang naman ay naging anak ako sa labas.. At Hindi ko pa totaling kasalanan un. But everytime they saw me may namumuo agad nagalit naalala nila agad ang kasalanan ni mama.. And I'm that mistake so I suffered..