Aşk olsun

Bölüm 5

Yeni bölüm bekleyenler👼 bu kadar yeni olmasına rağmen hikayeme gönül verip ilgilendiğiniz için çok teşekkür ederim. Böylelikle yazarken motivem tavan oluyor. Bu bölümde Kemal'i tanıyalım istedim. Ne de olsa erkekte olsa o da bir insan😍 hemde çok yakışıklı bir insan
Mutlu okumalar.. Yorumlarınızı beğenilerinizi eleştirilerinizi bilmek istiyorum. Bu konuda sadece okuyupta yardımcı olmayanlara aşk olsun ama🎈

...........

kemalin gözünden;

"alo kemal nerdesin"? çalışıyorum mert! toplantıdan toplantıya koşturmaca işte.
"Gergin geliyor sesin?!"
"Evet bugün çok önemli bir ihaleyi kaybettim".
"O zaman iyi bir morale ihtiyacın var"..
"Bak ne diyeceğim sana;"

"Türkiye'ye geldiğinden beri yüzünü göremedik. yakında evleniyorum hala en iyi arkadaşım nişanlımı tanımıyor!

"mesaj alındı. bugün müsaitim istersen öyleyse"

"tamamdır anlaştık o zaman, ha bir de sevgilin var mı?"

telefon da biraz duraksamıştım. nasıl bir cevap vereceğimi bilemiyordum.

"yok. dedim bir çırpıda"

"tamamdır bu süper oldu. akşam ayçanın en iyi arkadaşı duruyla tanıştıracağım seni bizimle aynı yaşta. bir reklam şirketinde çalışıyor. güzel bir kız. Yani gözlüklerini takmayınca"dedi ve güldü.
Ne demeye çalıştığını pek anlayamadım ama bu ince espiriyi Zaman ayıracak durumda da değildim.

"yazık olur mert, beni biliyorsun pek uslu bir Ada'm olduğum söylenemez. bak ayçanında yakın arkadaşıymış zaten mahçup olmayalım". dedim.

ama mert öyle bir kaptırmıştı ki kendini,  geri çevirmek imkansız gibiydi. şirketten çıkıp arabama bindim. neredeyse 1 yıldır merti görmüyordum. ama günün yoğunluğundan stresinden ve kafamın bulanıklığından onunla görüşecek olmama adabte olamıyordum.

"şu şehrin trafiği hep aynı".. hem sıcak hem trafik beni fazlasıyla bunaltmıştı. alternatif yolları deneyerek, kısadan ulaşmak istiyordum yanlarına. önüme atlayan bir genç kızla biran da dalgınlığımdan sıyrıldım. inip baktığımda yerde yatıyordu. milimetrik farkla ona çarpmamıştım. derin bir oh çekip rahatladım. yardım istemiyordu bir okadar da keçiydi zaten bende uğraşacak durumda değildim. yol verdim gitti. kafeye ulaştığımda, çarpmak üzere olduğum kızın benimle tanıştıralacak kız olduğunu öğrendim. şaşkınlığım ve öfkem aynı anda katlanmıştı oda benden farksızdı. pes tesadüfünde bu kadarı. karşıma dikilip ellerini masaya dayadı ve gözlerimin içine ela gözleriyle delici bakışlar attı. ,işte o anda hayatımda gördüğüm göreceğim en güzel bakışlarda eriyordum. kokusu saçları uzun kirpikleri doğallıyla beni benden alıyordu. çok güzeldi çok.. saf ve duru.. etrafımda makyajdan maymuna dönen gözlerimi yoran bir çok kadından çok daha güzel olduğu kesindi. bana yaklaşıp bağırdıkça kokusuda hafif rüzgarın etkisiyle yüzüme çarpıyordu. ilk defa bir kadın bana karşı bu kadar umursuz kalıyordu. sonrasında 15 20 gün kadar hiç görüşmedik. ortamın iyice gerildiğimi anlayan mert, duru gittikten sonra benden özür dilemişti. "önemli değil "dedim. gerçekten önemli değildi. keşke herkes onun kadar net olabilse.. bende masadan ayrılıp evime gittim. görüşmediğimiz bu süreç içerisinde bir kaç kez banyodayken onu hayal ettiğimi söylesem ayıp etmiş olur muydum?

o sert bakışları kokusu aklımdan br türlü çıkmıyordu. ama tükürdüğümü yalamak istemiyordum. daha önce beni reddeden hiç bir kadına kendi ayaklarımla gittiğim söylenemez. annem dışında! bir tek ona karşı koyamıyordum hastalığından dolayı. tek isteği istediği kızla evlenmemdi ama bunada benim gönlüm razı gelemiyordu. en son analık hakkımı helal etmem demişti ve bende akan sular durmuştu. babamın vefatından bu yana şirkette annemde bana emanetti. evlilik konusu her açıldğında tartışmalarımız dışarı kadar yankılanır, annem en sonunda hep evi terkederdi. bende alışagelmiş bu durumu düzeltmek için her seferinde şoförden nerede olduklarını öğrenip annemi almaya giderdim.