Ene'yi bırakamayan biçare,
Kendini büyük görme!
Hastalanmış kalbine,
Şekli şerbet zehri sürme.
Acizliğin senin mertebendir,
Onunla aşılır arşın tepeleri.
Sen yürürsün yaşayan ölü gibi
Duyguların bâki isteklerin bâki.
Kimse anlayamaz ki seni,
Nedir aşkından deli olmak,
Mevlana misâli Şems'ini bulmak,
Her şeyden önce gönlünü vermek asıl sahibine..
Unutma kalbin zemherilerini eritir,
İlâhi aşkı bulan kişi.
Bu yolun yolcusuna ,
Ya deli denir ya yüz çevirilir,
Ya çok sevilir ya da alay edilir,
Bir 'Ya Bâki Entel Bâki' çekilir..
Gayrısına bakılmaz!
Sevince yürekten sevilir,
Dildeki yerini tutmaz.
Eğer O'nu tanırsan, ellerini arşa açarsan,
Filizlenir kalbin gül bahçeleri,
Bir an bile ayrılamazsın kapısından,
Sen yalnız değilsin ki hiç de olmadın.
Her daim dilinde taşı,kalbine yerleştir asıl sahibini..
Sonunda için ve dışın sûruru, kalbin huzuru bulacak...
