Dengesiz [ZeyKer]

/ 137. Bölüm /

Selam Ballar. Nabersiniz?

Kısa da olsa bir bölüm getirdim size. Hiç yazamayacaktım ama bir şekilde hallettim.

Medya çok tatlı değil mi? Bizimkileri de az çok yansıtıyor.

Bu bölümün ithafı GulcinAaslan'a gidiyor. Umarım beğenirsin canım.<3

Keyifli Okumalar! :)

°Zeynep°  

İlk tekmesinden sonra, hareketli olacağını karnımda bile belli eden kızım artık hiç rahat durmuyordu. Anne babası neydi ki kızım öyle olacaktı, bu yüzden o da biraz tersti. Dengesizdi.

Başlarda bizimkilere kendini belli etmişti. Hepsini bana attığı tekmeleriyle kendine hayran bırakmıştı. Tabii tekmeyi yiyen Zeynep, sevilip, okşanan yine bebeğimdi. Eh, artık çekiyorduk.

Yine de dediğim gibi, ters bir çocuk olacağı belliydi. Gündüzleri genellikle uyuyordu, yani öyle tahmin ediyordum. Geceleri ize azıyor, beni tekmeleriyle çoşturuyordu.

Bu da öyle gecelerden biriydi işte. Son aylara yaklaştıkça zamanın iyice hızlı geçmesini ister olmuştum. Dayanamıyordum. Her gün doğsa da sevsek kıvamındaydım.

Saat gecenin bilmem kaçıydı ama uyuyamayınca basan sıcakla beraber pikeyi üzerimden tekmeledim. Güneş her gün ısısını artırıyor, gece bile havanın sıcak kalmasını sağlıyordu. Hoş diğerlerine göre hava katlanılmayacak bir sıcaklıkta değildi ama bir de hamileye sorun! Üstelik yarın bebeğimiz için alışverişe gidecektik. Dinlensem iyi olurdu ama olmuyordu.

Çok da deli hareket etmemeye çalışırken Kerem'e döndüm. Sakin ve huzurlu bir biçimde uyuyordu. Kıyamam bir de bugün geç saatte eve gelmişti. İşten geldiğini söylüyordu tabii, bilemezdim!

Kendi kendimi kıskançlığa itmemin bir yararı olmayacağını bilince bu düşünceyi kafamdan attım. Doğrulmak için, tabi bir top gibi olunca istediğin şekli almak artık kolay olmuyordu, kımıldadım. Belimi doğrultunca kolları bana sarılı olan Kerem uyandı. 

Karnımdan tekme yemem yetmezmiş gibi bir de başım ağrıyordu. Uyuyamadığım için olmuştu kesin.

"Nereye?"

Uykudan uyandığı için bir ton değişen ses tonu beni baştan çıkarırken cevap verdim.

"Kalkacağım."

"Neden?"

"Bilmem, belki duş alırım."

"Saçma sapan konuşma, yat şuraya."

"Sana ne ya!"

Doğruldu. Beni terslerse olacakları net biliyordu. Son zamanlarda bu yüzden bu konuyu riske atmıyordu. Yavrum resmen pamuk olup çıkmıştı. Hoş bana atamadığı sinirini başkalarından çıkarıyordu ama hamilelik beni bencil de yapmıştı, bunu kafaya takamıyordum.

"Ne oldu Zeynep, söyle bana canım."

Mum olup erirken yanağını öptüm.

"Uyuyamıyorum ya. Belki aşağıya inip süt içmeliyim."

"Saat kaç Zeynep, öyle her dakika bir şey yeyip içemezsin. Duş da alamazsın, uykunu mu getirecek duş?"

"Evet doktor bey! Her şeyi bildiğin gibi bunu da biliyor olmalıydın!"

"Bilmiyormuşum."

Beni kendine çektikten sonra pikeyi bacaklarıma örttü.

"Gel bir sen şöyle, sakin ol. Kötü bir şey demiyorum hemen tersliyorsun, iyice cadı oldun başıma!"