Absolute Hate// SasuSaku

0.1

Sasuke köyden ayrılalı üç yıl kadar olmuştu. Gittiği günden beri günleri sayıyordum fakat bir yılı aştığında günleri saymaktan bıkmış, saymayarak günlerin daha hızlı geçeceğini düşünmüştüm. Gittiği günden beri bu yana çektiğim acı az da olsa azalmıştı ama onu çok özlüyordum. Bir gün döndüğünde tekrardan takım yedi olarak bir araya gelip eskisi gibi olmayı umuyordum.
Sasuke'nin günahlarından arınmak için gittiğini biliyorduk fakat bunun yanlış olduğunu düşünüyordum. Hatalarını kendine acı çektirerek, kendini yalnızlığın soğuk parmaklıklarına hapsederek ödetemezdi. Bunun kimseye bir faydası olmazdı, ne ona ne de bize.

Yazdığım günlüğümü masamın çekmecesine koyarak çekmeceyi kilitledim ve aynamın karşısına geçtim, güzel görünüp görünmediğimi kontrol etmek amacıyla yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirip uzattığım saçlarımı geriye savurdum. Kendime son bi bakış attıktan sonra odamdan çıktım ve annemlerin hala uyuduğunu var sayarak evden çıktım ve Tsunade-sama'nın odasına gidip görev olup olmadığını sordum.

***
Hastanede bi' oraya bi' buraya koşturup durmuştum. Kış mevsimi yaklaştığı için normal olarak da hastalıklar da artmıştı. Alnımda ter varmışcasına alnımı sildim ve nefesimi dışarı üfleyerek Konoha Hastanesinden çıktım.
Gökyüzüne bakıp yürümeye başladım. Gökyüzü kısmen bulutluydu, yıldızların bir kısmı görünüyor bir kısmı görünmüyordu. Dolunay sarı rengini almış bulutlara rağmen gökyüzünün muhteşem görünmesini sağlıyordu.

Gökyüzüne hayranlıkla bakıp dalmışken birinin kolunu boynuma dolayıp üzerime atlamasıyla istemsizce ağzımdan bir çığlık kaçmıştı. Kafamı çevirip baktığımda onun Naruto olduğunu gördüm ve "Seni ahmak beni nasıl korkuttuğunun farkında mısın?!" diye bağırdım ve o beni ciddiye almayarak kocaman sırıttı. Arkamı dönüp baktığımda onun tek olmadığını, Hinata, Ino, Kiba, Neji, Shikamaru ve Sai'nin de onunla olduğunu gördüm.

Onlara baktığımda el salladılar ve Hinata "Sakura-san ramen yemeye gidiyorduk seni de çağırmaya gelmiştik. Acıkmışsındır." dedi ve Naruto'nun konuşurken ona baktığını farkedince kafasını hemen eğdi ve parmaklarıyla oynamaya başladı.
"Olur." dedim ve onlara kocaman gülümseyerek Ino'nun koluna girdim ve yürümeye başladık. Ramenciye geldiğimizde herkes oturdu ve siparişlerimizi verdik. Hinata'nın siparişini Naruto vermişti ve kendi yediğinden ona da yedirmeye çalışıyordu. Bunu cidden tatlı bulmuştum ve onlara bakarken gülümsüyordum. Ino'ya baktığımda ise elini yumruk yapıp çenesine koymuş Sai'nin anlattıklarını dinliyordu.

Ramenimi yemeye başladığımda Naruto'nun olduğu yerde hareketlilik hissettim. Naruto yerinden hışımla kalkmış ve sandalyesini devirmişti. Naruto'nun koştuğu yere bakmak için ayağa kalktığımda bize doğru gelen siyah bir silüet gördüm. Yaklaştıkça yüzünü seçebiliyordum. Sasuke. Sasuke gelmişti.
Naruto Sasuke'nin üzerine atlayıp sarıldı, Sasuke de tek kolunda taşıdığı çantasını yere koyarak Naruto'nın sarılışını karşılıksız bırakmadı. Sasuke Naruto'dan ayrılıp yerden çantasını aldı ve kafasını kaldırırken gözleri bana kaydı. Gözlerinin içine bakarak onda neyin değiştiğine bakıyor ve üç yıldır görmediğim yüzünü inceleyerek bir nevi özlem gideriyordum.
Herkes Sasuke'nin etrafına toplanmış nasıl olduğunu soruyorlardı. Bense sadece olduğum yerde duruyor ve onları izliyordum. Ayaklarım sanki yere kilitlenmişti ve hareket edemiyordum.

Sasuke boş boş dikildiğimi farkedince diğerlerinin arasından sıyrılıp bana doğru yürümeye başladı ve tam önümde durdu. Bu mesafe çok yakındı ve uzun olduğu için nefesi alnıma ve burnuma çarpıyordu. Kafamı kaldırıp yüzüne bakmaya cesaret edemedim, sadece yumruklarımı sıkıp bekledim.
Sasuke bir kaç saniye sonra uzattığım saçlarımı tutarak "Değişmişsin, Sakura." dedi ve son kez nefesini yüzüme vererek yanımdan geçip gitti. Gözlerim dolmuştu, bedenim buz gibi olmuş titriyordum.Dizlerimin beni daha fazla taşıyamayacağını anladığımda yere diz çöktüm ve gözyaşlarımın yanaklarımdan akmalarına izin verdim. "Sasuke-kun."

***