Titanic (DOB & LT)

Hoofdstuk 10: Skye

Louis en ik lopen hand in hand het hele schip door, op zoek naar Bella. We kijken om ons heen en na een paar minuten vinden we eindelijk het meisje met die belachelijk lange, blonde haren. 'Bella!' Roept Louis. 'Oh hey, jij bent toch die vriend van Dylan? En jij bent de vriendin van dat achterlijke wezen?' Louis knikt, ik ook maar met gebalde vuisten om me in te houden. Ik bijt op mijn lip. 'Wat komen jullie doen?' Vraagt ze onschuldig. 'Nou...' Begint Louis. 'We vroegen ons af hoe je eigenlijk aan die tekening kwam' zeg ik. Ze vergroot haar ogen en zoekt naar een uitweg, maar ze is al betrapt. 'Je hebt tussen zijn spullen gerommeld, hè?' Vraag ik. 'Nee! Ik-' probeert ze. 'Bella, de tekening lag in zijn koffer op zijn kamer en daar mag jij absoluut niet komen' zegt Louis boos. 'Ja, luister even, ik wilde weten waar hij zijn geheime liefdesbrieven aan mij had verstopt' zegt ze geïrriteerd. 'Mhm... Volgens mij bestaan die alleen in jouw kop, want Dylan heeft iets met Charlie' zeg ik hard. Ze zucht. 'Ik had het haar nog zo gezegd' mompelt ze. 'Wat?' Vraagt Louis nieuwsgierig. 'Dat ze niks met mijn toekomstige man moest krijgen want ik doe haar serieus wat aan' antwoordt ze. 'Zoals?' Vraag ik door. 'Als we van dit schip af zijn, verover ik Dylan en verwoest ik haar leven. Ze knakt haar vingers en grijnst. 'Dat lukt je nooit, plus: het is echt dom om dit aan ons te vertellen. Anyways, je bent alsnog schuldig aan inbraak en diefstal, dat kunnen we zo doorgeven aan de bewakers en de politie, hoor' zeg ik bot. Ze vergroot har ogen weer. 'Dat doe je niet' zegt ze. 'Oh, geloof me, dat doet ze' zegt Louis. 'Ik smeek je, doe dat alsjeblieft niet' zegt ze, inderdaad smekend. 'Als ik dat niet zou doen, wat krijgen we er dan voor terug?' Vraag ik. 'Ik-ik zal jullie vieren deze reis niet meer lastig vallen' belooft ze. Ik betwijfel of het waar is. 'Als je ons toch lastig valt, geef ik het alsnog door, hoor' zeg ik streng. Ze knikt als een onschuldige puppy. Louis en ik lopen daarna weer hand in hand terug.

'Boah man, waarom duurde het zo lang?' Vraagt Dylan die ons tegemoet komt lopen met Charlie achter hem aan. 'Dude, we hebben het over Bella, het duurde echt enorm lang' overdrijft Louis. 'Maar, ze valt jullie niet meer lastig en anders geven we haar inbraak en diefstal door aan de politie' zeg ik. Charlie zucht opgelucht en Dylan slaat zijn armen om haar heen. 'GO SKOUIS!' Roept Louis blij en ik geef hem een high five waarna hij een kus op mijn lippen drukt. 'Hebben we dat even mooi gefixt, hè?' Zegt hij. Ik knik. 'Skouis goals' mompel ik. Hij glimlacht en drukt nogmaals, dit keer wat langer, zijn lippen tegen de mijne.

Die middag zijn we weer gaan zwemmen en zonnen. Er waren minder mensen dan op de eerste dag, waarschijnlijk waren zij het zwembad al zat. 'Ik heb honger' mompel ik. 'Lieve schat, we hebben net gegeten' lacht Louis terwijl hij naar me toe zwemt om me nog een kusje te geven. 'Dude, dat kind heeft altijd honger, zelfs als ze al uren bezig is met eten, veel eten' lacht Charlie. Ik haal mijn schouders op. 'True' zeg ik. 'Cute, ik ook' lacht Louis. 'GOALS!' Roepen Dylan en Charlie. 'Wat hebben wij vieren toch met Goals?' Vraagt Dylan. We lachen. 'Nobody knows' zegt Louis mysterieus.

'Omg! Ik weet iets leuks' roept Louis terwijl we in het zwembad liggen. 'Wat dan?' Vraag ik geïnteresseerd. 'Jij en Charlie gaan bij mij en Dylan op de schouders zitten en duwen elkaar om. Fantastisch!' Zegt hij enthousiast. We lachen maar doen wel wat hij zegt. Ik win natuurlijk veel vaker, want ik ben veel cooler, kuch kuch, dan Charlie. De meeste keren valt zij met Dylan met een diepe plons in het water. We lachen ons kapot. 'Losers!' Roept Louis regelmatig en dan steekt hij zijn tong uit.

Als we na een tijdje uitgezwommen zijn, gaan we aan de rand van het zwembad liggen met onze voeten in het water. Ik lig tegen Louis aan en dat vinden we allebei niet heel erg, geloof ik. We blijven nog een hele tijd liggen en praten, maar uiteindelijk heeft iedereen zoveel honger dat we maar wat gaan eten in het restaurantje.

Na het eten besluiten we om met zijn allen bij het zwembad nog even naar de zonsondergang te blijven kijken, mar die mis ik, voordat het zover is, val ik al in slaap in Louis' armen met mijn voeten nog steeds in het koude water van het zwembad.