So you're that kind of guy? 2

Hoofdstuk 1

Camrynn

Gefrustreerd gooi ik mijn telefoon op de grond. Met een harde knal komt hij neer en vliegt naar de andere kant van de kamer. Ik zou me nu als een normale tiener zorgen moeten maken om mijn 'lieve' Iphone, maar tegenwoordig lijk ik meer op een zombie dan een tiener. Ik laat me achterover vallen op mijn bed en zucht. Na die vreselijke avond in de club, ben ik gaan slapen bij Lindey op de kamer. Hutson is naar een vriend gegaan, want volgens Lindey kwam ik even voor. De volgende ochtend in de bus, ben ik zo ver mogelijk van hem vandaan gaan zitten. Hij heeft me geen blik waardig gegund. En dat frustreerde me nog het meest, het leek alsof hij het niet eens erg vond.

En nu is het weekend. Ik zit al 2 dagen thuis, mezelf vol te proppen met alles wat eetbaar is. Ik neem geen telefoontjes meer op, zelf niet die van mijn vriendinnen. Ik vermaak me, met de hele dag Netflix op mijn kamer. Ik ben dit weekend bij mijn ouders, zoals ieder weekend, en ik heb ze eerlijk verteld wat er is gebeurt. Mijn moeder flipte en wilde meteen een mega shopsessie plannen, zodat ik volgens haar al mijn verdriet kon weg kopen. Mijn vader zat gewoon stil voor zich uit te staren. Ik geloof dat hij met zijn ogen open aan het slapen was, maar dat neem ik hem niet kwalijk. Ik zou ook geen gezeur over jongens willen aanhoren. Flint ging helemaal door het lint en wilde meteen naar Justin gaan. Volgens hem mocht niemand met zijn zusje 'fucken' behalve hij. Het komt erop neer, dat hij vind dat hij de enige is die mij mag irriteren.
Sinds dat ik terug ben gekomen, ga ik dus als een zombie door het leven.

Ik klik de volgende film op Netflix aan en stop een lepel met ijs in mijn mond. Mijn kamer rukt muf, is donker en ligt vol met troep. Overal liggen verpakkingen en papiertjes verzaaid op de grond. Mijn haar is pluizig en klitterig, het is net alsof ik een enorme bos stro op mijn hoofd heb. Ik heb de meest lelijke pyjama aan, die ik kon vinden. Volgensmij staan er lolly's op. En ik heb mijn tanden al 2 dagen niet gepoetst. Kortom, ik voel me niet alleen een zombie, ik zie er ook zo uit.

Ineens knalt mijn kamer deur open en stampt iemand naar binnen. "En zo is het genoeg!" Roept een bekende stem. De persoon loopt naar mijn gordijnen en rukt ze in een keer open. Een enorme lading licht komt binnen en ik knijp mijn ogen tot spleetjes. De ramen worden open gezet en een fris briesje waait naar binnen. Zodra mijn ogen zijn gewend aan het licht kijk ik de persoon aan. "Laat me met rust, Lin." Zeg ik mokkend. Natuurlijk luistert ze niet en trekt ze de deken van me af. "Opstaan!" Zegt ze. Ik sleep mezelf uit bed en ga overeind staan. Lindey tilt mijn kin op en kijkt me recht aan. "Oke, Camrynn. Je ligt nu al twee en halve dag dood te zijn, ga eens wat doen! Je bent een sterke vrouw, die niet afhankelijk is van een of andere loser." Zegt ze, "Jij bent Camrynn Nikita Lewis. Je moet niet treuren om hem, hij moet treuren om jou!" Ik zucht, "Hij heeft niet eens spijt, Lin." "Dan zorgen we dat hij spijt krijgt!" Zegt ze. Ze marcheert, letterlijk, naar mijn inloop kast en trekt hem open.

5 minuten later wandelt ze er weer uit, met een stapel kleding in haar handen. Ze drukt het in mijn armen en wijst naar de badkamer. "Neem een douche, poets je tanden, doe wat make-up op en kom daarna naar beneden!" Zegt ze. Ik knik moeizaam en slof naar de badkamer. "Dat kan sneller, Camrynn." Zegt ze. "Jahaa. Ik ga al!" Antwoord ik.
Ik gooi mijn spuuglelijke pyjama in de wasmand en draai de warme kraan open. Ik stap onder de douche en laat net water over mijn lichaam heen glijden. De warme stralen hebben een rustgevend gevoel en langzaam begin ik te ontspannen. Ik zeep mijn lichaam in met mijn lievelingszeep, met lavendelgeur en was mijn haar met de dure shampoo, die ik van mijn moeder heb gejat. Nadat ik alles heb uitgespoeld wikkel ik mezelf in een heerlijke grote badhanddoek en wrijf ik mezelf net zo lang droog, totdat ik een heel nieuw velletje heb.

Ik pak mijn kleding erbij en onderzoek wat voor spullen Lindey nu weer heeft uitgezocht. Het is een wit shirtje met een gekke tekst, een denim boyfriend jeans en een kaki groene army jacket. Het is nog best wel leuk! Snel trek ik alles aan en ga ik door met mijn make-up. Wat mascara, een lijntje eyeliner, wenkbrauwen in vorm en voilá, klaar. Snel borstel ik mijn haar nog even, voordat ik me naar beneden waag.
Ik loop de trappen af en open de deur naar de woonkamer. Mijn moeder, vader, broer en beste vriendin zitten in een kringetje met allemaal een kopje thee. "Oh, is het theekransje zonder mij begonnen?" Zeg ik. Allemaal kijken ze verschrikt op. Mijn moeders blik word blij. "Lieverd, je bent uit je kamer! En aangekleed en wel." Kirt ze. Ik rol met mijn ogen en kijk Lindey vragend aan. "Dus, waarom moest ik naar beneden?" Vraag ik. Mijn vader kucht, "Cam, we weten dat de afgelopen 2 dagen erg moeilijk voor je waren, en dat je vind dat je iets moet veranderen.  We hebben besloten je een kappersbehandeling te geven en een gloednieuwe garderobe." Met open mond kijk ik ze aan. "Huh, maar waarom?" Vraag ik, heel intelligent. "Omdat je iets wilt veranderen, dus waarom niet je haar en je kledingstyle?" Antwoord mijn moeder.

"Over een uurtje moet je bij Fiona zijn." Mijn moeder klapt in haar handen, "Ik ben heel benieuwd wat je met je haar gaat doen!" Ik pak een pluk haar en bekijk het. Het is inderdaad wel wat dood en zo'n behandeling kan ik goed gebruiken.
Hoopvol kijken ze me allemaal aan. "Oke, dan."  Zeg ik. Opgelucht halen ze adem. Lindey staat op, pakt mijn arm beet en trekt me de woonkamer uit. "
Zodra ze de deur heeft dicht gedaan, pakt ze mijn handen beet en kijkt ze me aan. "Vanaf nu ga jij je niks maar aantrekken van die loser. Jij bent zoveel sterker dan hij en een prachtige vrouw. Morgen op school, maak jij de beste entree die er is." Zegt ze. Mijn ogen glinsteren van de ingehouden tranen, als ik haar aan kijk. "Ik weet niet of ik dat kan." Fluister ik. "Cry on the inside, like a winner." Antwoordt ze. Ik haal diep adem en gooi mijn haar over mijn schouder. "Je kunt dit!" Zegt ze.

Samen met Lindey loop ik door de straten van het winkelcentrum, in Manchester. Aan het eind van de straat is mama's privé kapper. We staan stil voor het pand, wat een en al chic de friemel uitstraalt. "Klaar voor je transformatie?" Vraagt Lindey. Ik haal nog eens diep adem en knik, "Klaar." Ze haakt haar arm door de mijne en duwt de deur open.
Meteen worden we begroet door een vlaag warme lucht en een vriendelijke assistent. "Jij bent zeker Camrynn Lewis. Hallo, ik ben Rhonda. Ga lekker zitten in de stoel! Wil je wat thee?" Ratelt ze. Een beetje overweldigd knik ik en ademloos ga ik zitten. Lindey gaat naast me staan en kijkt me via de spiegel voor me aan. "Hè, kop op. We laten you-know-who eens zien wie jij bent." Ze omhelst me van achter en ik knik. Dit gaat lukken.

"Zo, het is klaar Camrynn. Kijk maar in de spiegel. Wat vind je er van?" Vraagt Rhonda. Ik haal mijn handen door mijn knal rode haar. Voorzichtig kijk ik mezelf in de spiegel aan, wat zie ik; een zongebruind meisje, met knal rood haar en een onzekere blik. Een hand beland op mijn schouder. "Het ziet er goed uit, Cam." Roept Lindey. Opgelucht haal ik adem en ga ik wat rechter op staan. Mijn zelfverzekerde houding is weer terug. Ik werp mezelf nog een blik toe in de spiegel en draai me dan om. "Bedankt, Rhonda. Het is prachtig!" Ik omhels haar en loop naar de toonbank. "Mijn moeder heeft al betaald, toch?" Roep ik. Ze knikt, "En of." Ik glimlach en loop de deur uit, terwijl ik nog even snel naar Rhonda zwaai.

Zodra ik een stap uit de deur heb gezet, is operatie 'verander camrynn' van start gegaan. Ik haal diep adem en kijk om me heen. Het voelt goed mezelf een steuntje in de rug te geven. Ik krijg het gevoel dat dit gaat lukken!

Pas maar op Justin, je zult niet weten wat je meemaakt.

--------------------------------------------------------------------------------------------

Tadaaa,

Het eerste hoofdstuk van 'so you're that kind of guy 2'. Wat vond je er van?
Ik hoop dat jullie dit tweede deel net zo leuk vinden als het eerste deel!

Binnenkort weer een nieuw hoofdstuk. Vergeet niet te reageren of te stemmen!
Nogmaals, bedankt boor het lezen van deel 1.

Kusjes,
Sam