SİYAH NOT

DENİZ BEN GÜNEY

üniversiteyi gezmeye başlamıştık içimden bir an acaba güneyi görebilir miyim sorusu geçmişti sonra kendi kendime salaklaşma artemist korku seni salaklaştırmış deniz hiç üniversitede olur mu kaç yıl geçti aradan derken köşede denizi gördüm deniz beni görür görmez yanıma geldi güneyi işaret ederek bu kim dedi onları tanıştırdım cafeye geçerek konuşmaya başladık meğersem deniz benim gittiğim sene okulda kalmış ben hararetli hararetli konuşurken denizin güneye bakışlarını gördüm benim bir zamanlar denizi severken etrafındaki kızlara baktığım gibi bakıyordu ama artık onu sevmiyordum o beni sevmediği için de kızmıyordum ama bu bakışlarından sonra beni sevip sevmediğinden şüphe etmeye başladım 15 dakika geçmişti denizin bakışları hala geçmemişti ama bu çok çocukça geldi kendi kendime bunları düşünürken gülmeye başladım deniz ve güney aynı anda bana baktılar bir şey yok diyerek geçiştirdim öyle havadan sudan konuşurken denizin telefonu çaldı sanki bana gülmek haramdı güldüğüm an ya bir felaket yada bir telefon çalıyordu deniz bir az konuştuktan sonra telefonu bize verdi bu biri konuşuyordu bize durun diyerek bir ses kaydı girdi ses kaydı cızırtılı geliyordu ses kaydını dinlerken güneyle ben bir şey fark ettik bu sarp amcanın sesiydi sarp amca biraz konuştuktan sonra annem konuşmaya başladı annemi gerçekten çok özlemiştim o yüzden dikkatli bir şekilde ses kaydını dinliyordum annem konuşmasını bitirdikten sonra yine o adam telefonu eline alarak dikkat edin diyerek telefonu kapattı bir iki yıl boyunca ne telefon ne de notlar vardı...