Warzone - Τα Χρονικά της Ανθρωπότητας

Δόλωμα

Τα τέσσερα υποβρύχια άρχισαν να στέλνουν τις πρώτες πληροφορίες ακριβώς μια ώρα μετά την αναχώρηση τους. Ανέφεραν έναν τεράστιο στόλο από θωρηκτά, αντιτορπιλικά και αεροπλανοφόρα, καθώς και έναν αντίστοιχου μεγέθους υποβρύχιο στόλο, που τον αποτελούσαν τουλάχιστον 200 υποβρύχια. Ο Angus διάβασε την αναφορά με ελεγχόμενη – προς το παρόν – ανησυχία. Ο Augustus έριξε απλώς μια ματιά και δεν έκανε κανένα σχόλιο.
«Καμία πρόταση;» ρώτησε ο Angus. Ο Augustus το σκέφτηκε για λίγο.
«Δεν έχει νόημα να τους επιτεθούμε ενώ είναι ελλιμενισμένοι», απάντησε αργά. «Αν και ίσως μας βοηθούσε το γεγονός ότι δεν θα μπορούν να κινηθούν εύκολα για να μας αντιμετωπίσουν.»
«Ναι, αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να χτυπήσουμε και τον υποβρύχιο και τον ναυτικό τους στόλο. Μόνο τα αντιτορπιλικά τους θα μας συντρίψουν.»
«Είναι υπεράριθμοι, δεν λέω», απάντησε ο Augustus ξύνοντας πάλι το κρανίο του. «Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν σκέφτηκα καν να επιτεθούμε στις ναυτικές τους δυνάμεις. Πρέπει να βρούμε τρόπο να τους κάνουμε να βγουν από την κρυψώνα τους, και κατά προτίμηση μόνο τα υποβρύχια.»
Ο Angus κούνησε το κεφάλι απογοητευμένος.
«Θα χρειαστούμε δόλωμα.» Το είπε σαν να μην ήθελε να το πει καθόλου.
«Σαφώς. Σκέφτεσαι ότι σκέφτομαι;»
«Ναι. Το Kaiser;»
«Νομίζω ότι είναι η πιο κατάλληλη επιλογή.»
Ο Angus δεν μίλησε για λίγο.
«Σκέφτεσαι το πλήρωμα; Ή τον καπετάνιο;» ρώτησε χαμηλόφωνα ο Augustus. Ο Angus ένευσε περιφρονητικά.
«Τον μεθύστακα; Δε με νοιάζει. Αλλά οι άλλοι...είναι πάρα πολλοί.»
«Πρέπει να γίνει», είπε με αποφασιστικότητα ο Augustus. «Και πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι θα το κάνουμε.»
Ο κυβερνήτης δεν μίλησε κι ο Augustus το θεώρησε αυτό ως κατάφαση.
Επικοινώνησε με την γέφυρα του θωρηκτού 'Blitzen', του μητρικού σκάφους του στόλου που βρισκόταν αγκυροβολημένο στο νησί Umstrad και συνεννοήθηκε με τον Ferdinand Gebrecht, τον κυβερνήτη του πλοίου, για το σχέδιο που είχε κατά νου ο Angus. Ο Gebrecht συμφώνησε να κάνει ότι του ζήτησαν, αν και απρόθυμα.

Το 'Kaiser' ήταν το πρώτο αεροπλανοφόρο που δημιουργήθηκε στην Αφροδίτη. Είχε μεν χρησιμοποιηθεί ελάχιστα στον πόλεμο, αλλά εντούτοις ήταν κακοδιατηρημένο. Το Επιτελείο επέμενε να το χρησιμοποιεί μόνο και μόνο για ιστορικούς λόγους. Ήταν το μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο το οποίο χωρούσε 30 βομβαρδιστικά και 50 μαχητικά και διέθετε το περισσότερο πλήρωμα από κάθε άλλο πλοίο του στόλου: πάνω από 3000 άτομα.
Ο Angus το ήξερε ότι το 'Kaiser' δεν είχε κάποια μαχητική αξία παρόλο που μπορούσε (θεωρητικά τουλάχιστον) να μεταφέρει τόσα αεροσκάφη, αλλά το σχέδιο ήταν απλό και τελείως κυνικό:
Το 'Kaiser', με την συνοδεία τριών υποβρυχίων, θα πλησίαζε στα εφτά ναυτικά μίλια από την δυτική ακτή της Ισημερινής ηπείρου, δίπλα στον στόλο της Capitol και θα εξαπέλυε επίθεση στα εχθρικά πλοία. Θα απογειώνονταν πέντε βομβαρδιστικά και όλα τα μαχητικά. Αν η Bauhaus ήταν τυχερή θα έκανε και κάποια μικρή ζημιά στα πλοία.
Η Capitol θα ήταν αναγκασμένη να απαντήσει στα πυρά της Bauhaus με τα υποβρύχια, μιας και ο στόλος θα ήταν απασχολημένος με τον βομβαρδισμό τους. Τα τρία υποβρύχια της Bauhaus θα χτυπούσαν τα πρώτα υποβρύχια της Capitol που θα έβγαιναν στο Αρχιπέλαγος κι έπειτα θα υποχωρούσαν προς το νησί Umstrad, όπου περίμενε και ο υπόλοιπος στόλος του Weinstein. Αν όλα πήγαιναν βάσει σχεδίου ο Angus θα κατέστρεφε πρώτα την υποβρύχια δύναμη της Capitol κι έπειτα τις υπόλοιπες ναυτικές δυνάμεις της.
Όσον αφορούσε το 'Kaiser'...αν ήταν θέλημα Θεού θα επέστρεφε άθικτο.
Αλλά ο Angus δεν το πίστευε.

Το αεροπλανοφόρο ετοιμάστηκε και στις 17 Φεβρουαρίου 2127 θα ξεκινούσε προς τα ανατολικά, προς τα παράλια της Ισημερινής ηπείρου, όπου τα πλοία της Capitol παρέμεναν αγκυροβολημένα. Ο κυβερνήτης του, Maximilian Petrov, ένας εβδομηντάρης πλοίαρχος που κανονικά θα είχε βγει στην σύνταξη (όπως έπρεπε να είχε κάνει και το πλοίο που διοικούσε) συμφώνησε αμέσως να πραγματοποιήσει την αποστολή. Η αλήθεια είναι ότι κατείχε πλέον την θέση του κυβερνήτη μόνο τιμής ένεκεν, μιας και στα νιάτα του ήταν ο καλύτερος διοικητής του στόλου της Bauhaus. Ήταν ο μόνος που είχε καταφέρει να πιάσει 230 παράνομους κυνηγούς κητοειδών, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί. Πριν είκοσι-τριάντα χρόνια το όνομα του ήταν σεβαστό ακόμα και ανάμεσα στα ανώτερα κλιμάκια της εταιρείας, αλλά με την πάροδο των χρόνων ο παμπόνηρος (και με την θετική και με την αρνητική έννοια) ναυτικός μετατράπηκε σε έναν άνθρωπο που δεν μπορούσε με τίποτα να απομακρυνθεί από την θέση που κατείχε τόσα χρόνια: ένας Δούκας Νικόλαος σε μικρότερο βαθμό που απλώς αρνιόταν να αποσυρθεί. Όλες οι προσπάθειες της εταιρείας έπεσαν στο κενό και τελικά επέτρεψαν στον τρελόγερο να συνεχίσει την δουλειά του. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος ο Petrov ήταν από τους πρώτους που παρουσιάστηκαν στα Μητρώα Πολέμου όπου η εταιρεία κατέγραφε τους στρατιώτες και τους αξιωματικούς.
Δέχτηκε να ακολουθεί τις εντολές του Γενικού Διοικητή του Στόλου, του Angus, αλλά όλοι ήξεραν ότι αν διαφωνούσε με κάποια από αυτές, απλώς θα έκανε του κεφαλιού του.
Το πλοίο του προχωρούσε πάντα στην αρχή της πομπής. Κάποιοι θα έλεγαν ότι γινόταν ώστε να του αποδίδονται οι τιμές που του αξίζουν, ενώ κάποιοι άλλοι (κακοπροαίρετοι) έλεγαν ότι γινόταν με την ελπίδα το Kaiser να χτυπήσει σε μια νάρκη και να βυθιστεί αύτανδρο.
Η πρόταση του Angus πάντως τον βρήκε απόλυτα σύμφωνο. Φυσικά δεν του είπαν ολοκληρωμένο το σχέδιο, αλλά τον άφησαν να καταλάβει ότι τα υποβρύχια θα ακολουθούσαν από απόσταση ασφαλείας. Ο Petrov δεν νοιαζόταν για τα υπόλοιπα: αφού του δινόταν η ευκαιρία να πολεμήσει εναντίον των εχθρών της εταιρείας, θα το έκανε χωρίς δεύτερη κουβέντα.