Her şey bitmişti tüm hikaye buraya kadardı artık onsuz olmaya dayanamıyorum önümde kocaman bir uçurum vardı kollarımı açtım ve esen rüzgarın tadını çıkardım ama olmadı yarıda kesildi kollarimi göğüslerimin altinda birleştirdim ve gözlerimi kapattim ağlamaya başladım "gel artık nolur" deli gibi bağırıyordum ayak sesleri duyunca arkamı döndüm delirmiştim sürekli onun halisinasyonlarını görüyordum "alkım" diye bağırdım bana bakıyordu o dünyadaki en çekici en psikopat en sadist erkeğiydi bakışlarında kendimi kaybediyordum onu çok özlemiştim yine halisinasyon görüyordum yine birkaç saniye içinde yok olacaktı "madem sen bir halisinasyonsun-" dudaklarini araladi sustum "ben gerçeğim" dedi gözlerimden yaşlar süzülürken "yalan söylüyorsun aklımı kaybettiğim için bana gerçek olduğunu söylüyorsun aslinda sadece kafamda kurduğum konuşmalar bunlar sen gercek değilsin" tekrar uçuruma döndüm kollarımı actim arkamdan koşma sesleri geliyordu gözlerimi kapadım "sen bir halisinasyonsun o geri gelmicek" tam kendimi bıraktığım sırada iki kaslı kolun beni kendine çekmesiyle sert vucuduna çarpmam bir oldu boynuma eğildi ve konuşmak için dudaklarını araladı "çağıl eğer bir daha böyle bir şeye kalkışırsan-" yüzümü ona çevirdim "kalkışırsam ne olur" birazcık bağırmıştım bir anda gözleri öfkeden kudurdu bende her zamanki gibi o sinirlendiğinde yaptığım şeyi yaptım...
