/*Yazmak için yaşamış olmanıza gerek yok! Bazen başkasının derdidir derdiniz, bazen hayaldir şiiriniz...*/
Yokluğunla bomboş içim,
Yaslandığım duvarlar harabe..
Umutlar ulaşamadığım kadar uzak!
Ne kendim olabildim ne de istediğin.
Hani sarılmaya bile kıyamadığın,
Belki önemsiz saydığın biri,
Sorgusuz sualsiz bıraktığın kişi,
Sessiz kahkahan...
Uzaklaşırken amansızca,
Kaybettin gözleyenini..
Kara trenin bekleyeni yok şimdi!
Sadece bir dağ yamacında,
Bir de gökyüzündeki yıldızda izin kaldı.
Anımız vardı, gökyüzünü söküp atamam ki.
Tozpembe hayaller, mezarlıkta yerini aldı..
Yoksun diye soramadım, "Neden bitti?"
Sonra sustum..
Suskunluğum özlemimi örtmeye çalıştı
Kısaymış örtemedi..
Yollara vurdum kendimi,
Uzunmuş bitmedi...
Ne seni bitirebildi ,ne beni sensiz bırakabildi..
Sonra birikmişlerimi denize dökeyim dedim,
Belki dalgarıyla temizlerdi ,
Ama sözlerim, bitmedi..Bitiremedi bizi...
Ve denize bir damla da benden düştü şimdi '
İlacı zaman dediler ,
Peki kaç gün kaç dakika sayacak saat
Kaçıncı sonbaharda unutacaktım
Baharım olmadın kışım olursun belki
Bir gün öldürdüğün çiçeklerin yerini,
Yenileriyle buluşturacak bahar mevsimi...
Ve o bahar senin sonun benim nefesim olacak...
