My Dark Yesterday

Prolouge-"Just call me Mirana"

"Pssssssstt!" Sabi ng babae na tila bang ginigising ang batang babae na nasa kama. Paulit-ulit niya itong ginagawa hanggang sa gumising ito.

"Mom? Why did you wake me up?" patanong na sabi ng bata habang inu-unat ang kanyang dalawang kamay. "Do you want to go to the garden with me my dear?" tanong ng babae. "But its still dark outside Mom" sagot ng bata. "Its ok, mommy is here to protect you, this is the right time for us to be together for a long time, we'll watch the stars and the sunrise too" sabi ng babae habang nakangiti. Lumiwanag ang mukha ng bata at dali-daling bumaba sa kama. Agad niyang hinila ang babae palabas ng kwarto at dumiretso sa garden. Napangiti ang babae dahil sa ginawa ng bata.

Huminto sila sa fountain at pina-upo ng babae ang bata. Tumingala sila sa kalangitan. Saglit na naghari ang katahimikan sa kanilang dalawa. Maya-maya ay binasag ng bata ang katahimikang namamagitan sa kanilang dalawa. "They're beautiful" sumagot naman ang babae "Indeed dear."

"Oh, I forgot something, wait here ok?" tanong ng babae. "Ok!" masiglang sagot ng bata.

Umalis na ang babae. Ilang minuto nag-hinatay ang bata sapag balik ng kanyang ina pero hanggang ngayon ay hindi pa ito nakakabalik. Maya-maya pa'y nakarinig ang bata ng isang putok ng baril. Biglang nag panick ang bata. Hindi niya alam ang gagawin. Sinundan niya ang tunog ng baril ng may biglang nagtakip ng kanyang bibig. Sinubukan niyang kumawala pero sadyang malakas ang taong may hawak sakanya.

Ilang minuto rin ang lumipas ay huminahon na ang bata. "Ssssssshhhh, I won't hurt you, I'm here to save you" sabi ng taong nasa likod niya. Dahan-dahang niya tinanggal ang kamay niya sa bibig ng bata. Humarap siya sa bata at hinawakan niya ang magkabilang balikat ng bata. " I'm sorry to say this but, I saw your mom......dead. I was going to save her but I was to late, gladly I found you....I won't let them kill you like they did to your mother" mangiyak-iyak na sabi ng babae. Unti-unting namumuo ang luha ng bata sa gilid ng kanyang mga mata hanggang sa tumulo na ito.

"Now, come on, we need to move" sabi ng babae habang pinu-punasan niya ang luha sa kanyang mga mata. Tumayo siya, hinawakan ang kamay ng bata at sinimulang maglakad. Nagpa-bigat naman ang bata dahilan para huminto ang babae at napa tingin sa bata. Tiningnan ng bata ang babae na parang nagsasabing "What's you name?" ngumiti ang babae. " Oh I forgot" huminto ang babae ng ilang minuto at nagsalita muli "Just call me Mirana" at saka ngumiti ng matamis.